'Vorig Pesach waren wij hun slaven', zeggen voormalige Hamas-gijzelaars in hartverscheurende toespraak

Protest in Tel Aviv. Screenshot

Tijdens een krachtige bijeenkomst op het Gijzelaarsplein in Tel Aviv hielden zaterdagavond drie onlangs vrijgelaten gevangenen — Omer Wenkert, Liri Elbag en Gadi Mozes — emotionele eerste toespraken. Ze drongen er bij de regering op aan een deal te sluiten en de resterende 59 gijzelaars naar huis te halen, schrijft Ynet.

Omer Wenkert, die ongeveer anderhalve maand geleden na 505 dagen werd vrijgelaten uit Hamas-gevangenschap, hield zaterdagavond zijn eerste toespraak. Hij riep de regering op om de vrijlating van de 59 gijzelaars die nog steeds in Gaza worden vastgehouden veilig te stellen en deed een rechtstreeks beroep op premier Benjamin Netanyahu om hem toe te staan ​​deel te nemen aan een kabinetsvergadering en zijn getuigenis te delen.

Omer Wenkert. Foto Ynet

“Kijk niet weg — zie ons. Zie de tranen in onze ogen, de vlaggen die weigeren te vallen,” zei Wenkert. “Netanyahu, het is alleen dankzij jou dat ze thuiskomen.”

“Ik ben hier, emotioneel en huilend — haal mijn broers terug uit gevangenschap,” begon hij. “Maar ik ben hier niet echt. Slechts de helft van mij staat op dit podium. De andere helft zit nog steeds vast in een tunnel. En jij bent hier ook niet echt, want een deel van ons allemaal zit nog steeds gevangen in Gaza.”

Wenkert zei dat zijn echte herstel pas zou komen als zijn medegijzelaars worden bevrijd. “Echte genezing zal zijn als ze uit een helikopter van de luchtmacht stappen en in de armen van hun families stappen. Nationaal herstel zal beginnen als de lichten weer aangaan in tientallen huizen en onze broeders terugkeren naar hun families en gemeenschappen.”

Hij vertelde dat hij was ontvoerd uit een opvangcentrum waar 28 jongeren werden vermoord, waaronder zijn goede vriend Kim Damti. “Zij was mijn zonnestraaltje en werd mijn beschermengel,” zei hij.

Wenkert beschreef de barre omstandigheden van zijn gevangenschap: “Ik werd vastgehouden in een nauwe tunnel naast een gat dat als toilet werd gebruikt. 505 dagen lang werd ik uitgehongerd, vernederd en geslagen. 197 van die dagen was ik helemaal alleen, ik verloor bijna mijn verstand.”

Hij richtte zich rechtstreeks tot Netanyahu en zei: "Meneer de premier, het is aan u om ze thuis te brengen. Dit zijn mijn broeders — onze broeders — en het is alleen aan u dat ze terugkeren. Wij staan ​​hier vanavond onder de hemel van dit land als de stem van een schreeuw die geen stem heeft. Een stem voor mijn broeders die nog steeds verhongeren, geslagen, vernederd en lijden. Het woord 'vrijheid' klinkt verheven, maar het is eenvoudig — het betekent bij je familie zijn."

Wenkert riep het Veiligheidskabinet en Netanyahu op om actie te ondernemen: “Nodig me uit voor jullie volgende bijeenkomst. Kijk me in de ogen en luister naar mijn getuigenis. Kijk niet weg. Wees dapper. Laat me je vertellen wat mijn broeders op dit moment doorstaan.”

Wenkert sloot af met een andere boodschap voor de gijzelaars: "Wees sterk voor jezelf en voor mij. Ik beloof je, we geven niet op. Jullie komen terug. Jullie komen terug."

Liri Albag , die ook onlangs was vrijgelaten, sloot zich bij hem aan op het podium voor haar eerste publieke toespraak . Ze bedankte het publiek en de IDF-soldaten en zei toen: "Ik sta hier vanavond vrij, maar mijn hart is er nog steeds."

Liri Albag. Screenshot

Albag beschreef haar gevangenschap als anderhalf jaar van fysiek en emotioneel misbruik. "We mochten niet huilen, knuffelen of naar elkaar luisteren," zei ze.

Ze herinnerde zich het moment waarop een eerdere deal mislukte: "We waren er zeker van dat we naar huis gingen. Toen bleven de deuren dicht — en de nachtmerrie ging door." Dat moment, zei ze, vernietigde haar vertrouwen in de buitenwereld.

Tijdens Pesach vorig jaar zei ze: “We waren alleen, depressief, gedwongen om hen te dienen. We waren hun dienaren.” Met de naderende feestdag van dit jaar, herinnerde ze de menigte eraan: “Er zijn nog steeds 59 van onze broeders en zusters in Gaza.”

Albag waarschuwde dat hernieuwde gevechten de gijzelaars aan een groter risico blootstellen: "Zij zullen de eersten zijn die de prijs betalen. En onze soldaten ook." Ze eindigde met een oproep tot actie: "De gijzelaars moeten nu naar huis. Er is geen overwinning zonder alle 59. Niemand zou ooit moeten voelen wat wij voelden — dus schreeuw hun kreet met mij mee."

Gadi Mozes, 80, die 482 dagen werd vastgehouden door de Palestijnse Islamitische Jihad, sprak ook voor het eerst tot de menigte. "Dit jaar is de betekenis van vrijheid dieper", zei hij.

"Zelfs de woorden van het volkslied — 'onze hoop is nog niet verloren' en 'een vrij volk zijn in ons land', betekenen iets nieuws na gevangenschap."

Gadi Mozes. Screenshot

Mozes bekritiseerde de terugkeer naar de strijd en waarschuwde dat het de gijzelaars in gevaar brengt. “Ik was erbij. Ik hoorde de oorlogstrommels van de andere kant van de grens. Het wurgt de keel en verlamt de ziel. Onze broeders verliezen de hoop als de granaten boven hun hoofd fluiten. Diezelfde granaten hebben al de hulpelozen gedood — en kunnen dat nog steeds doen.”

Hij veroordeelde het geloof dat militaire druk Hamas zal dwingen gijzelaars vrij te laten: "Die aanname is fundamenteel verkeerd. Mensenlevens betekenen niets voor hen — ze hebben onderhandelingskaarten en willen de winst maximaliseren."

“Er zijn zieke, gewonde, mentaal gebroken gijzelaars, de tijd dringt,” zei Mozes. “We zijn ze moreel en nationaal iets verschuldigd. Ze werden vermoord of ontvoerd als vrije burgers van een democratie of als soldaten die het land beschermden. We mogen ze niet in de steek laten.”

Aan het einde van zijn toespraak richtte Moses zich tot de regering met een duidelijke eis: “Stop de oorlog. Trek je terug uit Gaza. Voer de tweede fase uit van de deal die Israël al heeft ondertekend. De grond brandt onder onze voeten. Er is een reëel gevaar voor de levens van de overgebleven gijzelaars, en voor de verdwijning van degenen die al dood zijn. Maak een einde aan deze nachtmerrie. Breng ze allemaal naar huis. Nu.”