Foto IDF-woordvoerder
Ook nu weer een mooi verhaal van de IDF: Onder de opgewonden cadetten die vorige week hun officiersopleiding afrondden, stond Yohai Dochan. Het verhaal van zijn liefde voor het land en zijn verlangen om eraan bij te dragen met een belangrijke dienst begon jaren geleden, nog steeds in de familie. Vandaag weet hij het - zijn vader, wijlen Alex Yonatan Dochan, die ongeveer 20 jaar geleden werd gedood bij de aanval op de 'Tzir Ha'Hamithalim', is erg trots op hem.
"Dit is wat hij heeft achtergelaten, en ik weet zeker dat als hij me vandaag zou zien - hij trots op me zou zijn", zo opent cadet Yohai Dochan ons gesprek, die samen met 432 andere cadetten afgelopen donderdag op het paradeterrein bij BHD 1. Veel gedachten en verlangens brachten hem ertoe om naar de officiersschool te gaan, maar bovenal - zijn vader vergezelde hem.
Wijlen Alex Yonathan Dochan emigreerde op 18-jarige leeftijd vanuit Frankrijk naar Israël en meldde zich bij de MGB, en ook na zijn vrijlating zette hij zijn actieve reservedienst voort. Wijlen Dukhan had vier kinderen: Yehuda, Eliyahu, Yochai en Tilah - die hij opvoedde met de waarden van liefde voor het land en het Joodse volk. Bij hem, zeggen ze, werd dit niet alleen uitgedrukt in woorden en slogans, maar bij daadwerkelijke acties.
Alex Yonatan Dochan. Foto via IDF-woordvoerder
Het jaar is 2002, Israël bevindt zich midden in de tweede intifada die een zware tol en verlies aan mensenlevens eist. Wijlen Alex besluit zich vanuit de hete gebieden aan te sluiten bij het stand-byteam van Kiryat Arba-Hebron om te dienen als een veiligheidsmacht die snel handelt voor een eerste reactie bij veiligheidsincidenten, totdat er extra troepen arriveren.
Op dat moment begon de operatie "Beschermende Muur", met als doel de Palestijnse terroristische infrastructuur te raken en de opkomende golf van aanslagen te stoppen. Aan het einde werd de operatie beschouwd als een doorslaand militair succes. De doelen werden bereikt, de golf van terreur stopte en de vrede en veiligheid werden op straat hersteld.
Maar enkele maanden later, op 15 november 2002, vindt er een aanslag plaats die het hele land door elkaar schudt.
18:55, einde van het Shabbat nachtgebed in de Grot van de Patriarchen. De gelovigen keren terug naar hun huis in Kiryat Arba via de zogenoemde 'As van de Gebeden' en de troepen beginnen net aan hun laatste patrouille voor de avond.
Drie terroristen verspreidden zich op twee verschillende punten op de as en openden het vuur. Een vuurgevecht begint in de steeg en tegelijkertijd ontwikkelt zich een ander vuurgevecht in het 'South Gate'-gebied. Een aantal soldaten raakt gewond en sommigen worden ter plekke gedood - sommigen terwijl ze proberen de gewonden te evacueren en te behandelen, en sommigen in de strijd tegen de terroristen.
Plek van de aanslag. Foto IDF-woordvoerder
Om 19.50 uur worden 12 soldaten en leden van het standby-team gedood, onder wie wijlen Alex Yonathan die een paar minuten eerder was gesprongen en werkte om de gewonden uit de steeg te redden. Voor deze reddingsoperatie, wijlen Alex en de andere leden van het stand-by-team ontvingen het teken van waardering van de Army Tech. Op dat moment, kolonel (respondent) Moshe Ya'alon.
"Het laatste dat ik me van mijn vader herinner, is de sprong naar het evenement", vertelt Cadet Dukan, "onze buurman, een van de commandanten van het stand-by-team, klopte op de deur en de twee sprongen weg."
"Ik herinner me kleine momenten", beschrijft Yohai, "ik herinner me dat hij 's ochtends opstond en naar de synagoge ging. Ik herinner me dat hij me terugbracht van de kleuterschool. Een gebeurtenis als deze, zoals wat ons is overkomen, kan een persoon. We zijn een familie - we kozen voor het pad van verheffing en versterking."
Zijn twee oudere broers en zus gingen in gevechtsdienst en hun moeder aarzelde niet om de formulieren te ondertekenen, zelfs nadat ze haar man bij de aanval had verloren. Na zijn indiensttreding bleef Cadet Dokan studeren aan de Eilat yeshiva, en net als zijn vader bracht de yeshiva hem de waarden bij van liefde voor het land en het volk van Israël, het zionisme en een verlangen om bij te dragen.
Yohai Dochan. Foto IDF-woordvoerder
Op 24-jarige leeftijd meldde hij zich in gevechtsdienst in Golani's 13e bataljon, ging naar de militaire officiersopleiding, klom op om het bataljon aan de Gazalinie te leiden en ging uiteindelijk naar de officiersopleiding - waarna hij terugkeerde naar het bataljon als een militaire artillerieofficier in de B-compagnie van het bataljon.
Als ik hem vraag of hij ontroerd was door de status, antwoordt hij snel: "Het afronden van een officiersopleiding is opwindend, maar er is iets daarbuiten, waarbij elke ceremonie in het niet valt - om terug te keren naar de brigade, om een commandant te zijn en om mijn krijgers te ontvangen."
De officiersopleiding is afgerond. Foto IDF-woordvoerder
"Ik geloof in onze strijders en ons volk. Liefde voor Israël en bijdrage aan het land vormen de basis van mijn familie en mijn vader", concludeert Cadet Dukan, "dit is wat hij heeft achtergelaten, en ik weet zeker dat als hij me vandaag zou zien, hij trots op me zou zijn.
