Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder in de Hebreeuwse pagina van de IDF en is geschreven door Shira Hellman.
Het was voor de hele compagnie van sergeant N duidelijk dat hun vriend, die gewond raakte in Gaza, de Oketz-routepin moest ontvangen. Degene die dit deed was zijn commandant,, kapitein A, die ook gewond raakte tijdens de gevechten. We hoorden over hun reis van de ontmoeting tot de ontroerende onderscheiding in het ziekenhuis
Voor ieder van ons is het moment waarop we de pin ontvangen onvergetelijk: aan de rand van een berg, op het paradeterrein of op de trainingsbasis. Maar de bekroning van sergeant N vorige week zullen alle steekvechters nooit vergeten.
Nadat hij ernstig gewond was geraakt en een vriend had verloren in de strijd, kon N de route, die ze meer dan een jaar geleden begonnen, in een andere configuratie voltooien en ontving hij de langverwachte pin van majoor A, zijn commandant, die raakte gewond en werd gerehabiliteerd in het Billinson Hospital.
Foto IDF woordvoerder
Laten we een half jaar teruggaan naar het moment dat hij gewond raakte. Op 7 oktober, toen bleef kapitein A thuis, maar sprong meteen in de eenheid om te vechten: "Ik heb familie daar in Be'eri. Ik ken de plaats goed en ik wist dat ik een bijdrage kon leveren."
En zo was het - samen met de standby-ploeg slaagden hij en zijn strijders erin zeven gezinnen te redden. "In eerste instantie wilden ze de huizen niet verlaten", vertelt hij, "maar dankzij de kibboetsmensen konden we hen ervan overtuigen dat we geen bedreiging vormen."
Later sloten ze zich aan bij het team dat in botsing kwam, maar zodra Kapitein A de bron van de brand identificeerde, werd hij in de hand geschoten. Als gevolg hiervan scheurde zijn slagader. Zijn soldaten bleven vechten in Be'eri en redden ongeveer 200 burgers. "Ik dacht dat ik mijn hand kwijt was", getuigt hij, "maar ik was blij dat ik de enige gewonde was in het bedrijf, en dat hij mij vergezelde tijdens de lange maanden in het ziekenhuis."
Het oment dat hij de pin krijgt opgespeld. Foto IDF woordvoerder
Na drie en een halve maand, waarin hij ervoor zorgde dat hij op de hoogte bleef van de toestand van zijn soldaten, herstelde kapitein A. Zodra hij kon, keerde hij terug om de training van zijn soldaten voort te zetten, die na de oorlog van gezicht veranderde. "Iedereen gaf 300 procent van zichzelf", pocht hij, "met reservisten die kwamen om non-stop
operationele training te versterken en te trainen." De meeste strijders zijn er zelfs in geslaagd professioneel genoeg te worden om zelf aan de strijd in Gaza deel te nemen.
Tegen het einde van de route werd de compagnie van kapitein A opgeroepen om een missie in Gaza uit te voeren. Daar begonnen twee van zijn soldaten een gebouw te doorzoeken en identificeerden terroristen die een RPG op hen afvuurden. Bij hetzelfde incident raakte sergeant N. ernstig gewond en werd sergeant David Sassoon gedood door een explosief.
Foto IDF woordvoerder
Het pad van sergeant N., die ernstig gewond raakte, werd niet onderbroken, want een week geleden kwamen zijn compagniesgenoten en kapitein A om hem de speld te geven waar hij van gedroomd had, en om hem te bewijzen dat zelfs als hij niet terugkeert was naar de strijd hij altijd deel zal blijven uitmaken van de Oketz-familie. “Het was heel spannend om N. blij te zien met een sprankeling in zijn ogen”, zegt hij glimlachend. “Ik ben trots op hem dat hij altijd doelgericht was en niet viel voor ‘waarom’, maar er is ongetwijfeld zijn dit soort momenten nodig na een blessure."
