Bar Kupershtein leed aan honger en mishandeling door Hamas en verkeerde vaak in acuut levensgevaar, verteld zijn moeder Julie

Bar Kupershtein loopt met de IDF. Foto IDF

Julie Kupershtein, de moeder van Bar Kupershtein, die onlangs werd vrijgelaten uit Hamas-gevangenschap, vertelde op IDF Radio (Galei Tzahal) dat haar zoon haar had verteld: "Ik wist dat ik levend thuis zou komen. Ik voelde het, en ik heb geen moment de hoop verloren."

"Ze hebben vreselijke mishandelingen en martelingen ondergaan, echt waar," zei ze. "Ze zijn op gruwelijke manieren uitgehongerd – zelfs dieren worden niet zo behandeld. Hij vertelt me ​​de verhalen en ik zit huilend tegenover hem, beseffend dat mijn zoon sterk is, een held, en dat er niemand zoals hij op de wereld is. Hij zei: 'Mam, ze hebben me geslagen, maar ik voelde het niet – mijn lichaam was bevroren.' Hij zei dat het allemaal in zijn hoofd zat, alsof hij zijn hersenen had getraind om helemaal niet aan de pijn te denken – en dat hij het had overleefd."

Ze beschreef de band tussen Bar en de andere gijzelaars die samen met hem vastzaten – Segev Kalfon, Maksim Harkin, Elkana Bohbot en Yosef Chaim Ohana – als volgt: "Na hun ontvoering ontwikkelden we als gezin een diepe band en werden we een nieuwe familie, terwijl ze nog steeds gevangen zaten. We gingen samen op gebedsreizen, brachten sjabbat en feestdagen samen door, we werden echt één – één familie. Toen ze terugkwamen en ons zo hecht zagen, was dat een geschenk voor hen, want tijdens hun gevangenschap hadden ze zich voorgesteld hoe ze ons zouden herenigen."

Julie legde uit dat de meeste ontvoerders zich op ongeveer 300 meter van Bar en zijn medegijzelaars bevonden. Tussen 14.00 en 15.00 uur knipperde er een zaklamp – en Ohad Ben Ami (die in februari werd vrijgelaten) stond op om eten te brengen. Toen er binnen die tijd geen eten arriveerde, wist Bar dat er die dag geen eten zou zijn. "Hij zei tegen me: 'Mam, ik ben gewend geraakt aan het leven met heel weinig eten.' Als er niets was, kreeg ik maagpijn, en dat waren echt moeilijke momenten," vertelt ze.

Julie voegde eraan toe dat "Bar ondanks alles mensen heeft geholpen. Hij heeft gouden handen. Hij heeft de elektriciteit gerepareerd, de afvalput gegraven, een waterkanaal voor ze aangelegd en een klein plekje in de tunnel gemaakt waar ze alleen konden zitten als het moeilijk was."

"Hij verkeerde vaak in levensbedreigende situaties," zei ze. "Eens vertelde hij ons dat ze door meerdere huizen heen moesten, en dat er in het laatste huis iets misging. Het gebouw werd opgeblazen – en hij had daar moeten zijn. Hij werd gered door een wonder. Hij had hier eigenlijk niet moeten zijn. Hij nam een ​​mitswa van liefdadigheid op zich en zei tegen zichzelf dat hij thuis 200 shekel in zijn portemonnee had, en dat hij die zou doneren als hij uit gevangenschap zou komen – en dat zou hem redden."

Ze zei dat Ohad Ben Ami binnenkort de gijzelaars zal ontmoeten waarmee hij in de tunnel werd vastgehouden. Tijdens hun gevangenschap spraken de gijzelaars vaak over wat ze zouden eten als ze terugkwamen . "Ze fantaseerden over Kariot (een met chocolade gevulde ontbijtgranen) met melk," zei ze – en dat was Bars eerste verzoek bij terugkeer.

Julie onthulde dat de familie moest verbergen dat haar zoon een gevechtssoldaat was in de Nahal Brigade – en dat Bar er zelf in slaagde dit te verbergen voor zijn ontvoerders, door te doen alsof hij een ambulancebroeder was. "Hij vertelde ons dat het hen niet echt uitmaakte of je soldaat was of niet – ze behandelden iedereen afschuwelijk. Ze zijn allemaal jong, dus ze gaan er sowieso van uit dat iedereen in het leger zat."

Julie vertelde ook dat haar zoon tijdens zijn gevangenschap dichter bij religie kwam te staan ​​en dat hij bij zijn terugkeer, tot haar verbazing, vroeg om tsitsiet (een traditioneel Joods kledingstuk met rituele franjes) te dragen. "Ik was geschokt", zei ze. "Hij had geloof, hij was enigszins traditioneel – maar niet op deze manier. Er waren daar ook moslims die tot de Schepper baden en die alle feestdagen en vastendagen in acht namen, en hij zei dat als zij dat doen, hij ook dicht bij de Schepper wil zijn."

Ze concludeerde: "Een persoon in de duisternis, in de hel – ik denk dat het eerste is om contact te maken met de Schepper, om te proberen jezelf op de een of andere manier te redden. Hij had een dialoog met God. Hij zei vaak Sjema Jisrael, hij bad en reciteerde een hoofdstuk uit de Psalmen dat hij uit zijn hoofd kende."