Bar Shechter. Foto Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel Those We Have Lost.
Bar Shechter, 32, uit Katzir, werd vermoord door Hamas-terroristen toen hij op de vlucht was voor het Supernova-muziekfestival op 7 oktober.
Bar, die de DJ-artiestennaam Syloopo droeg, speelde een van de eerste sets op de woestijnrave - de tweede die op het "mushroom-podium" verscheen, na Matan "Kido" Elmalem . Nadat hij zijn set rond 12.30 uur had afgerond, bleef hij naarmate de avond vorderde naar de andere artiesten luisteren. Toen het raketvuur begon, vertrok hij in zijn auto en reed naar het noorden, maar werd doodgeschoten door Hamas-terroristen naast het Mefalsim-knooppunt, volgens een grafrede op de website van het National Insurance Institute.
Hij werd op 11 oktober begraven op de begraafplaats Sha'ar Menashe, niet ver van Katzir, in het noorden. Bar wordt overleefd door zijn vrouw Yaara, zijn twee kinderen, Sol, 8, en Rom, 11 maanden, evenals zijn ouders, Sabine en Arie, en zijn broer Carmel.
Bar werkte als verhuizer, maar zijn echte passie was muziek, iets wat hij jarenlang nastreefde, waaronder DJ'en op evenementen en het opnemen van zijn eigen tracks. Op zijn begrafenis, terwijl rouwenden aarde om zijn graf schoven, speelden ze een van zijn trancenummers op de achtergrond.
Zijn vriend Itai Gedj schreef op Facebook dat hij het nieuws niet kon verwerken: “Ik geloof het niet, je ging je muziek draaien op een wild feest” en kwam niet terug.
‘Je rollende lach is het sterkste wat ik me van je herinner,’ voegde hij eraan toe. “In moeilijke tijden weet je hoe je jezelf kunt verheffen en kunt schitteren. Ik heb zo veel met je gelachen, er kwam altijd zoveel waarheid uit je mond, zoveel liefde in je hart. Het heeft geen zin dat je er niet bent. Het doet zo veel pijn."
Zijn vrouw, Yaara, vertelde Haaretz dat Bar “een geweldig persoon was… erg sociaal – die iedereen accepteerde. Hij had banden met allerlei mensen van verschillende leeftijden.”
Ze zei dat hij ook ‘een geweldige vader’ was, zowel voor hun gedeelde zoon als voor zijn 8-jarige dochter uit een eerdere relatie. ‘Hij was een zeer aanwezige en betrokken vader, heel attent. Hij zorgde altijd voor de kinderen en voor iedereen van wie hij hield.”
Zijn ware liefde, zei ze, was muziek, en “hij hield van trancestijlen als 'dark' en 'tech', die worden gekenmerkt door een zeer snelle beat. Maar hij hield ook van ‘bosmuziek’, waarin geluiden uit de natuur zijn verwerkt.”
In een Facebook-bericht enkele weken nadat hij werd vermoord, schreef Yaara een gedicht voor ‘mijn strijder’, iemand die ‘een uniform droeg met een glimlach, vriendelijke ogen en een knuffel… die vrolijke muziek en omhullend licht gebruikte en ten strijde trok.’
“Mijn strijder geloofde niet in gerechtigheid, omdat die er niet is. Als die er wel was, zou hij hier nog steeds zijn”, schreef ze. “Mijn vechter geloofde in het leven, geloofde dat licht en donker in gelijke mate naast elkaar bestaan. Mijn vechter was een leraar, en als we naar hem luisteren, zullen we leren, ons ontwikkelen, tot bloei komen en misschien zullen we liefhebben. Maar wat zeker is, is dat als we naar hem blijven luisteren, we zullen huilen, dan zullen we lachen, en zullen we gewoon leven.
Comentários