De toch al levendige kleuren van Jupiter worden vooral opvallend in deze artistieke interpretatie van een afbeelding van NASA's Juno-missie die de beroemde Grote Rode Vlek van de planeet laat zien. Afbeelding verwerkt door Mary J. Murphy met dank aan NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS via ISRAEL21C
De Grote Rode Vlek van Jupiter, een enorme storm, werd eeuwen geleden ontdekt. Nu leren wetenschappers van NASA en het Israëlische Weizmann Institute of Science meer over de structuur en diepte ervan door gegevens te analyseren die zijn verzonden door NASA's Juno- sonde die in 2011 werd gelanceerd.
"We stelden een ambitieus experiment voor dat geen deel uitmaakte van Juno's oorspronkelijke programma, maar we dachten dat met een flyby boven de Grote Rode Vlek gewijd aan zwaartekrachtmetingen, het zou kunnen werken", zei prof. Yohai Kaspi van Weizmann 's Earth and Planetary Afdeling Wetenschappen.
"Sinds Juno in de baan van Jupiter [in 2016] aankwam, hebben we als archeologen gewerkt, alleen in plaats van onder de grond te graven, hebben we onderzocht wat er onder de wolken gebeurt," zei Kaspi tegen ISRAEL21C.
Het project was gebaseerd op een innovatieve methode ontwikkeld door Kaspi en Weizmann, stafwetenschapper Eli Galanti, voor het analyseren van de interne structuur van planetaire winden met behulp van zwaartekrachtmetingen.
Marzia Parisi, toen een postdoctoraal onderzoeker in het laboratorium van Kaspi en nu onderzoeker bij NASA's Jet Propulsion Lab in Zuid-Californië, dat de Juno-missie beheert, nam de planning van het complexe experiment op zich.
Zeven jaar later, gewapend met een schat aan nauwkeurige metingen van het zwaartekrachtveld van Jupiter, hebben Kaspi's team en hun medewerkers in Science en in Geophysical Research Letters gerapporteerd dat de rode vlek van Jupiter zich ongeveer 500 kilometer (310 mijl) onder de wolken van de planeet uitstrekt.
Ze hadden eerder ontdekt dat de hogesnelheidsstraalstromen die verantwoordelijk zijn voor de iconische banden en zones van Jupiter zich vanuit de wolken naar beneden uitstrekken tot een diepte van ongeveer 3.000 kilometer.
Dit beeld van de turbulente atmosfeer van Jupiter van NASA's Juno-ruimtevaartuig omvat verschillende van de zuidelijke straalstromen van de planeet. Afbeelding bewerkt door Tanya Oleksuik, met dank aan NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS via ISRAEL21C.
Nieuwe interpretatie van de ammoniakgegevens verzameld door Juno's microgolfinstrument leverde het bewijs dat de straalstromen delen zijn van circulatiesystemen die vergelijkbaar zijn met de atmosferische Ferrel-cellen van de aarde.
De aarde heeft twee Ferrel-cellen, één op elk halfrond, die een belangrijke rol spelen in het klimaat van de planeet. Kaspi's team ontdekte dat er op Jupiter - die 11 keer groter is dan de aarde - 16 Ferrel-cellen zijn. Dit is het eerste directe bewijs van dergelijke cellen op een gasplaneet en geeft inzicht in de klimaatdynamiek op Jupiter.
Op een van Juno's passen rond Jupiter draaiden de wetenschappers de sonde zodat het microgolfmeetinstrument de klimaatverschijnselen onder de wolken van de planeet zou scannen. Dit instrument onthulde verrassend genoeg stormen die veel kleiner zijn dan de Grote Rode Vlek, maar nog steeds groter dan de grootste orkanen van de aarde, die zich tientallen kilometers onder de wolken van Jupiter uitstrekken.
"Om een idee te krijgen van de afmetingen," legde Parisi uit, "als een storm van dezelfde grootte op het aardoppervlak zou beginnen, zou deze zich helemaal tot aan het internationale ruimtestation ISS uitstrekken."
Comments