Dr Karina Golberg. Foto BGU
Het grootste deel van de wereldbevolking lijdt ofwel chronisch aan tandplak en gaatjes in de tanden, ofwel krijgt ze op een bepaald moment in hun leven.
Tandpasta's, mondspoelingen en regelmatige controles dragen hun steentje bij, maar er kan altijd meer worden gedaan. Wetenschappers van de Ben-Gurion University of the Negev en hun collega's van de Sichuan University en de National University of Singapore hebben ontdekt dat 3,3′-diindolylmethaan (DIM), een van nature voorkomend molecuul dat ook bekend staat als bisindool, de biofilms vermindert die tandplak en gaatjes produceren met 90%. Het molecuul blijkt ook kankerverwekkende eigenschappen te hebben.
Hun bevindingen werden eerder deze maand gepubliceerd in het tijdschrift Antibiotics .
Je mond is een geweldig reservoir voor bacteriën zoals S. mutans , waarvan wordt aangenomen dat het een van de belangrijkste actoren is in tandholten. S. mutans groeit in de vochtige en suikerachtige atmosfeer van je mond na het eten in een biofilm die je tanden bedekt. Biofilm genereert tandplak, tast het glazuur aan en veroorzaakt gaatjes. De wetenschappers ontdekten dat de bisindool (DIM) die biofilm voor 90% verstoorde en de bacterie daardoor geen kans kreeg om te groeien.
Fotobijschrift: oppervlaktemorfologie van biofilm vorming. SEM van de biofilm gevormd door S. Mutans na 24 uur (links) onbehandeld en (rechts) behandeld met 0,5 M DIM. Afbeeldingen worden weergegeven met een vergroting van 5000. Foto BGU
"Het molecuul, waarvan werd vastgesteld dat het een lage toxiciteit heeft, zou kunnen worden toegevoegd aan tandpasta's en mondspoelingen om de mondhygiëne aanzienlijk te verbeteren", zegt hoofdauteur prof. Ariel Kushmaro van de afdeling Biotechnology Engineering van Avram en Stella Goldstein-Goren. Hij is ook lid van het Ilse Katz Institute for Nanoscale Science and Technology en de Goldman Sonnenfeldt School of Sustainability and Climate Change.
De studie werd uitgevoerd met zijn student Yifat Baruch, en Dr. Karina Golberg, evenals Prof. Robert S. Marks van dezelfde afdeling en Qun Sun van Sichuan University, en Karina Yew-Hoong Gin van de National University of Singapore.
