Bij de buitenpost Lulim vochten 7 oktober 2023 slechts zeven Nahal commando's urenlang tegen tientallen Hamas-terroristen: In de minderheid, maar ongebroken

Lulim-buitenpost. Foto IDF

De strijd bij de buitenpost Lulim was een verhaal van moed en onmogelijke kansen. Slechts zeven soldaten van de Nahal-verkenningseenheid waren daar gestationeerd voor de sjabbat toen Hamas-terroristen de grens bestormden. Ze vochten tegen tientallen aanvallers totdat er versterkingen arriveerden, meldt Ynet.

Hun commandant, kapitein Tomer Shoham, en teamlid Staff Sgt. (res.) Or Mizrahi kwamen om het leven in de hevige gevechten. Vlakbij, in Kamp Amitai en kibboets Kerem Shalom, vochten andere Nahal-soldaten soortgelijke gevechten uit tegen golven van gewapende terroristen. Drie andere soldaten – Staff Sgt. Shoham Moshe Ben Harush, Yaron Uri Shay en Sgt. Natan Chai Liar – sneuvelden in die gevechten, samen met twee reservisten van de noodeenheid van de kibboets, Master Sgt. (res.) Yedidya Moshe Raziel en Yisrael Amichai Witzen.

Kapitein Tomer Shoham. Foto IDF

Toen de berichten over de grensinfiltratie via de radio binnenkwamen, sprong het kleine Nahal-team in Lulim in hun pantserwagen en zette koers naar het veiligheidshek. Wat ze zagen was verbijsterend: honderden bewapende Hamas-strijders, sommigen te voet, anderen in pick-uptrucks en op motoren.

Bij het hek splitsten ze zich in twee groepen. Eén groep nam positie in op een nabijgelegen heuvel en wisselde hevig vuur uit met golven aanvallers. Tijdens de strijd werden een soldaat en kapitein Shoham geraakt door sluipschutters. Shoham bezweek later aan zijn verwondingen.

Terwijl het team zich terugtrok om de buitenpost te bevoorraden en te versterken, sneuvelde sergeant Mizrahi in een gevecht van man tot man. Toen de overgebleven soldaten zich hergroepeerden, werden ze vanuit verschillende richtingen beschoten. Een van hen, de machinegeweerschutter van het team, nam positie in achter een betonnen paal en hield stand, waarbij hij tientallen terroristen doodde.

Stafsergeant (res.) Or Mizrahi. Foto IDF

Urenlang vocht de kleine troepenmacht hardnekkig om te voorkomen dat de buitenpost werd overrompeld. Pas in de late namiddag arriveerde een IDF-gevechtshelikopter, die de resterende terroristen aanviel en de aanval verbrak.

'Ik was seconden van de dood verwijderd'

R., de machinegeweerschutter, herinnert zich dat hij om half zes 's ochtends vertrok nadat er hevig mortiervuur ​​om hen heen begon te vallen. "We bereikten het hek en zagen massa's terroristen naderen", zei hij. "Ze bliezen het hek op en het vloog de lucht in. We openden het vuur. Tomer [de commandant] bewoog zich naar hen toe, terwijl ik van onderaf dekking gaf."

Urenlang vocht de kleine troepenmacht hardnekkig om te voorkomen dat de buitenpost werd overrompeld. Pas in de late namiddag arriveerde een IDF-gevechtshelikopter, die de resterende terroristen aanviel en de aanval verbrak.

Staf sergeant. Shoham Moshe Ben Harush. Foto IDF

Binnen enkele minuten werden zowel de commandant als de scherpschutter van de eenheid geraakt. R. hielp de gewonden te evacueren en trok zich terug naar de buitenpost, waar hij ontdekte dat het daar al wemelde van de terroristen. "We zagen dat Mizrahi was gedood tijdens de strijd tegen hen. We hebben hem en de gewonden in de keuken gezet en verdedigende posities ingenomen," zei hij.

Het team gebruikte alle munitie die ze konden vinden, zelfs wapens van gevallen kameraden. Tegen het midden van de ochtend hadden ze de eerste golf aanvallers afgeslagen, maar om half twee 's middags slaagden de terroristen erin de buitenpost van achteren te omsingelen.

R. meldde via de radio aan de commandopost: "Als er binnen een paar minuten geen redding komt, zal iedereen hier sterven." Toen werd hij van achteren overvallen door een schutter. "We vochten van dichtbij en ik slaagde erin hem te doden," zei R. "Maar toen kwamen er meer. Ik had nog één magazijn over – ongeveer 20 kogels. Ik dacht aan mijn familie en wist dat dit het einde was."

Op dat moment kwam er een gevechtshelikopter boven ons aan. "Ik hoorde het gebrul, en toen een explosie vlak naast me," zei R. "De terroristen die de buitenpost omsingelden, werden geraakt. Sommigen vluchtten. Het was het allerlaatste moment dat we nog gered hadden kunnen worden."

Diezelfde ochtend, rond 5.30 uur, waren soldaten van Kamp Amitei, een Nahal-basis vlak bij de grens, al op hun post. Een uur later staken, onder hevig raket- en mortiervuur, meer dan 100 terroristen de grens over richting de basis en kibboets Kerem Shalom.

A., een commandopostofficier die helemaal niet van plan was dat weekend te blijven, herinnerde zich: "Om half zeven 's ochtends viel er een regen van mortieren – tientallen meters van ons vandaan. Toen kwamen er meldingen van terroristen die overal in de sector oprukten."

De plaatsvervangend bataljonscommandant riep de staat van oorlog uit. Binnen enkele minuten braken terroristen door het hek bij Kerem Shalom. Soldaten splitsten zich op in kleine eenheden en vochten op korte afstand met de infiltranten.

Sergeant Yaron Shai en zijn team vormden een menselijk schild bij de poort van de kibboets en blokkeerden tientallen Hamas-strijders onder meedogenloos RPG-vuur totdat hij werd gedood. "Hij gaf zijn leven om anderen te redden", aldus A.

Elders vocht A.'s team tegen golven van aanvallers, terwijl een plaatsvervangend compagniescommandant zwaargewond raakte door geweervuur. "We zagen zo'n 120 terroristen voor ons," zei A.. "Het was een hels vuurgevecht."

Op een gegeven moment rende A. door het inkomende vuur heen om Shai's voertuig te bereiken. "De kogels floten langs me heen," zei hij. "Ik trok hem terug onder vuur."

Terwijl het gevecht voortwoedde, werd hun pantservoertuig geraakt door RPG's. "We besloten terug te gaan naar de basis, niet wetende dat tientallen terroristen het grootste deel al hadden ingenomen," herinnerde A. zich. "Bij de poort zagen we zeven pick-uptrucks en motoren op de buitenpost schieten. Ik dacht: 'We komen hier niet levend uit.'"

Een RPG raakte hun voertuig, waardoor het van de grond kwam. Wonder boven wonder overleefden de soldaten, braken de poort van de buitenpost open en hergroepeerden zich met andere troepen. Samen begonnen ze de basis te heroveren en ruimden ze de ene sectie na de andere op.

Ze pakten zware wapens en openden hevig vuur. Een beschadigde tank in de buurt, die niet meer kon schieten, kreeg de opdracht om de buitenpost te omsingelen, wat voor lawaai en verwarring zorgde. "De terroristen wisten niet dat hij uitgeschakeld was. Het maakte hen bang en deed hen terugtrekken," zei A. "We hebben ze geïdentificeerd terwijl ze tussen posities renden en hebben ze uitgeschakeld. Zo hebben we de basis heroverd."

Toen de controle eenmaal was hersteld, leidde A. een troepenmacht richting Kerem Shalom, vergezeld door de uitgeschakelde tank. "We namen alle munitie mee die we konden vinden, zelfs van onze gevallen vrienden," zei hij. "Toen we de kibboets binnenkwamen, kwamen we opnieuw onder vuur te liggen van RPG's. We sloten ons aan bij de lokale noodhulpdienst en vochten van huis tot huis."

Terugkijkend gelooft A. dat de vroege gevechten buiten de buitenpost alles veranderden. "Als wij er niet waren geweest om ze op te houden, had het veel erger kunnen aflopen", zei hij. "Die paar minuten gaven de kibboets de tijd om zich te bewapenen en voor te bereiden. Zij hebben het verschil gemaakt."

Zelfs nu, zegt hij, worstelt hij met het verlies. "Je denkt dat je er klaar voor bent, maar niets bereidt je voor op het verlies van je broeders, je commandanten, je vrienden," zei hij zachtjes. "Daar vecht ik nog steeds mee – elke dag opnieuw."