Bilha & Yakov Inon, 75 en 78: Echtpaar waren ‘pijlers van hun gemeenschap’. Vermoord door Hamas-terroristen in hun huis in Netiv Ha'asara op 7 oktober

Bilha en Yakov Inon. Foto Times of Israel

Dit is een artikel uit de Times of Israel Reeks Those We Have Lost.

Bilha Inon, 75, en haar man Yakov Inon, 78, werden vermoord door Hamas-terroristen in hun huis in Netiv Ha'asara.

Het huis van het echtpaar brandde volledig af tijdens de Hamas-aanval en hoewel de stoffelijke resten van Yakov een paar weken later werden geïdentificeerd, werd Bilha officieel als vermist beschouwd tot augustus 2024 , toen het leger aankondigde dat "een ingewikkelde onderzoeks- en onderzoeksprocedure" hen in staat stelde te bevestigen dat ze was vermoord.

Haar familie had allang geaccepteerd dat ze er niet meer was, en had in oktober shiva gedaan voor zowel Bilha als Yakov. Bilha en Yakov werden overleefd door hun vijf kinderen, Mor, Maayan, Maoz, Magal en Magen, en 11 kleinkinderen.

In een interview met Channel 12 News in februari zei Maayan Inon: "Papa stuurde ons om 7:30 uur 's ochtends een WhatsApp-bericht dat ze in de veilige kamer zitten, dat het huis op slot is en dat ze veel schoten en raketten horen."

“Om 7:45 uur waren ze al losgekoppeld en reageerden ze niet meer,” zei ze. “Het huis kreeg een directe hit [waarschijnlijk van een RPG] en stond binnen enkele minuten in brand. Dit was een huis gebouwd met lichte materialen zoals pleisterwerk en multiplex.”

In oktober schreef de zoon van het stel, Magen Inon, in The Guardian dat “de pijn ondraaglijk is. Mijn ouders waren een rots in de branding in mijn leven en dat van mijn familie, en de enige troost die ik heb, is dat ze samen zijn gestorven. Onafscheidelijk in leven en dood.”

Magen zei dat zijn ouders “een bevredigend en gelukkig leven leidden en veel mensen raakten.” Yakov, zei hij, was een professionele landbouwkundige, terwijl Bilha een kleuterleidster en een kunstenaar was.

Bilha en Yakov hebben in hun testament verzocht om hun lichamen te cremeren en te verspreiden over het terrein van Netiv Ha'asara, omdat ze niet wilden dat hun lichamen land in beslag zouden nemen.

De kinderen van het echtpaar hebben in interviews over de wreedheden van 7 oktober benadrukt dat hun ouders hun hele leven vredesactivisten waren die geloofden in het bieden van hulp en het bouwen van bruggen.

Maoz Inon vertelde The New York Times dat hij zelfs in ondenkbare tijden het pad van vrede blijft volgen als onderdeel van "de erfenis van mijn moeder. En ik neem het voor mijn moeder. Ik neem het voor mijn vader. We zullen altijd redenen hebben om te haten. Maar ik zeg dat we op een dag de kracht van verzoening, de kracht van vergeving, moeten gaan gebruiken."

Maayan vertelde aan Haaretz dat haar ouders zich veilig voelden, ondanks dat ze zich op slechts enkele meters van de grens met Gaza bevonden.

“Mijn vader zei altijd: 'We kunnen niet in angst leven',” zei ze. “Hij beweerde dat angst een subjectief iets is en hij voelde het niet echt. Mijn moeder had soms last van angst en bezorgdheid. Maar ze kozen er toch voor om te blijven omdat ze van de omgeving en de mensen hielden, ze waren pijlers van hun gemeenschap en ze leefden goed.”