Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder op de Hebreeuwse pagina van de IDF en is geschreven door Hila Gad.
Vanaf het eerste moment in de manoeuvre speelt de gepantserde bulldozer een centrale rol. Of het nu bij de landingang van Gaza was, of bij de operatie in het Shifa-ziekenhuis, hij stond aan het hoofd. We hoorden hoe ze de ‘boze beer’ bewonderen die de weg baant op het slagveld, en waarom elke commandant er zo één aan zijn zijde wil hebben.
De dodelijkheid en kracht van de D9-bulldozer op het slagveld kunnen niet worden ontkend. Hij is sterk, duurzaam, in staat obstakels en barrières te verpletteren – en was de eerste die de strijdkrachten Gaza binnenleidde aan het begin van de grondinvoer.
Maar wie bestuurt deze goed geoliede oorlogsmachine? Dit zijn de jagers van de Tsama (mechanische apparatuur ontwerpen), en de gelijkenis tussen hen en het krachtige en onbevreesde hulpmiddel wordt steeds duidelijker tijdens één gesprek.
Foto IDF woordvoerder
"Er is moed nodig om tankman te zijn", legt sergeant Shlomo uit, een senior voorman in de tankmancompagnie van het 601e bataljon, "de operators racen aan het hoofd van de strijdkrachten - terwijl achter hen tientallen tanks en honderden infanteriejagers staan. "
Tijdens het gesprek bewijst Chief Shlomo precies dit, wanneer hij in zijn karakteristieke ‘allesomvattendheid’ over de afgelopen zes maanden vertelt, en één ding is duidelijk: hij heeft vertrouwen in zichzelf en in de missie die hij en zijn soldaten zijn uitgevoerd sinds 7 oktober.
“Zaterdag rond het middaguur arriveerde ik op het politiebureau in Sderot, regelrecht het slagveld op,” herinnert sergeant Shlomo zich. “Ik zit in D9 samen met de technische chef van het commando, en hij zegt tegen mij: ‘Begrijp je dat we in Sderot en er staat hier een tank?' Het is een gezicht dat moeilijk te verteren is."
Na lange dagen van hardnekkige gevechten in de omliggende nederzettingen begonnen de strijders van de TSA-compagnie zich voor te bereiden op de manoeuvre. "De rol van dit knappe en krachtige instrument is om de weg te banen voor de D9-operatoren", legt hij glimlachend uit moet eerst naar binnen. Twintig bulldozers openden de wegen voor elke 162 divisies - en dat deden ze met 'Atref' en met een twinkeling in hun ogen."
Foto IDF woordvoerder
'Tsmenik rent naar voren en gaat altijd als eerste naar binnen', verklaart hij, 'en als hij achterom kijkt, ziet hij tanks en vliegtuigen boven zijn hoofd. Hij is het punt, en hij is het meest zichtbaar."
"Wanneer een antitankraket D9 raakt, is er stilte in de verbinding en wacht iedereen alleen maar om te horen dat alles in orde is. Het eerste antitankvoertuig dat ik kaapte bevond zich in het Shati-vluchtelingenkamp en het was twee uur in de ochtend. Als dit soort dingen gebeuren, reageer je razendsnel, rijd terug en laat de tanks terugschieten en de dreiging elimineren.'
Deze combinatie tussen infanterie, bepantsering en techniek is van cruciaal belang en redt levens: “Er bestaat niet zoiets als een D9 die alleen opereert, en het tegendeel is waar. Aan onze zijde staan ook de luchtmacht van bovenaf en de marine van de kuststrook - we vechten allemaal samen."
Foto IDF woordvoerder
De samenwerking in kwestie is duidelijk te zien in de strijd die de 401e SDF voerde in het Shifa-ziekenhuis. "We hebben ons bijna een maand op deze activiteit voorbereid", legt sergeant-majoor Shlomo uit. Tijdens de lange nacht- en daguren maakte hij de weg vrij voor de troepen die vochten op het ziekenhuiscomplex: ‘Tijdens de activiteit waren er momenten van angst. Maar ik herinnerde mezelf er keer op keer aan waarom ik dit deed en waarvoor ik hier was."
Of het nu gaat om de zware gevechten in de enclave, of om de intense gevechten in de diepten van de Strip: het is moeilijk om zijn liefde en verbondenheid met het werk te missen. 'Toen we kinderen waren, speelden we graag met tractoren, en nu we volwassen zijn, mogen we dat ook doen, maar deze keer is het niet in de buurt van een spel', vertelt sergeant Shlomo. 'Mijn soldaten zijn nu al zes maanden bezig vechtend met al hun macht, en elke keer ben ik er trots op om met hen mee naar binnen te gaan - met je hoofd omhoog".
