Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder op de Hebreeuwse website van de IDF en is geschreven door Shira Hellman.
De oorlog houdt nooit op de sterke punten van de krijgers op handen en voeten te bewijzen - ze staan altijd aan de top van de strijdmacht, vallen terroristen aan, identificeren bedreigingen, beschuldigingen en soms zelfs lijken. In veel gevallen herkent de hond een probleem nog voordat de kracht er mee in aanraking komt.
Maar helaas komt het, net als krijgers op het slagveld, voor dat ook zij gewond raken, en daarom is er voor elke hond een uitgebreid en diepgaand medisch pakket. Beginnend met een kliniek, dierenartsen in het hart van Gaza, en zelfs een speciale training van steekstrijders van de Haram Brigade om met noodsituaties om te gaan.
Na acht maanden training ontvangen de vechters hun "partner", de hond die hun beste vriend zal worden en degene zal zijn die hun leven zal redden op het moment van de waarheid. Dienovereenkomstig moeten ze ook weten hoe ze de levens van de krijgers op handen en voeten kunnen beschermen, dus krijgen ze een mand met gereedschappen voor noodhulp.
Foto IDF woordvoerder
Zij zijn de enige krijgers die zijn opgeleid om met honden om te gaan. "Niet elke dokter kan een hond de behandeling geven die nodig is op het slagveld", legt de plaatsvervangend commandant van de Sting Unit, majoor N. uit, "daarom zijn ze verplicht om elke hond een eerste reactie te geven."
Na verloop van tijd wordt de verbinding tussen de hond en de krijger dieper, en soms voelt het alsof het dier een ander deel van het menselijk lichaam is. Volgens majoor N. is het iets dat je niet vergeet als je naaste partner gewond raakt.
"Buddy is de hond die het meest in mijn geheugen gegrift staat", vertelt majoor N., "Hij kreeg drie kogels op 7 oktober en kreeg onmiddellijke behandeling van zijn jager - sergeant E."
Na verloop van tijd wordt de verbinding tussen de hond en de krijger dieper, en soms voelt het alsof het dier een ander deel van het menselijk lichaam is. Volgens majoor N. is het iets dat je niet vergeet als je naaste partner gewond raakt.
Foto IDF woordvoerder
"Zodra we bij kibboets Be'eri aankwamen, leidde Buddy ons door elke zoektocht", herinnert sergeant E. zich. "Hij kwam voor ons binnen, bewoog zich tussen de kamers en gaf ons een indicatie van de aanwezigheid van een vijand in de buurt. gebied."
Maar in één moment veranderde alles. "Ik hoorde hem jammeren", zegt hij droevig, "hij was niet bij mij toen hij gewond raakte, maar zodra ik het besefte, gingen we terug naar een veilige plek om hem te behandelen."
Foto IDF woordvoerder
Sergeant E stopte het bloeden van Buddy totdat het evacuatievoertuig arriveerde, iets wat hij tijdens de training had geleerd, maar hij hoopte dat hij dat niet hoefde te doen: 'Toen ik buiten Barry de elektroden voor hem vasthield, zag ik zijn ogen en ademhaling en ik dacht dat was het zover, het was voorbij."
Terwijl sergeant E. het bloeden stopte, arriveerde er een evacuatievoertuig om hen uit Barry te halen. Een plaatselijke dierenarts kwam helpen en een dierenarts van de eenheid ging door met het behandelen van de hond. Ze kwamen aan bij het Dagan House, waar Buddy werd geopereerd. Sergeant E. vergezelde hem de hele weg. "De reis was moeilijk - hij huilde veel en ik zag dat hij pijn had en dat hij wilde dat ik de hele tijd aan zijn zijde bleef", vertelt hij.
Tegen alle verwachtingen in herstelde Buddy zich en keerde binnen slechts drie dagen terug naar de eenheid. Ondertussen moest sergeant E. weer gaan vechten met een andere hond, maar hij vergat de krijger op handen en voeten niet die hem de hele weg vergezelde: "Ik was blij hem te zien op de eerste reizen, kreupel maar met sprankelende ogen ."
Foto IDF woordvoerder
Vanaf de plek waar we met majoor N. en sergeant E. spraken, konden we de hondenbegraafplaats overzien. Daar krijgt elke krijger op handen en voeten die niet gered kan worden een behoorlijke begrafenisceremonie. “Veel honden hebben soldaten met hun lichamen gered bij de taken die ze moesten uitvoeren”, zegt de plaatsvervangend commandant van de steekeenheid trots. “Het is onmogelijk om hun activiteiten in woorden te beschrijven, ze zijn veel meer dan wapenbroeders, maar net als wij: dit maakt deel uit van de taak die zij moeten uitvoeren."
