'Dat is niet het gezicht van mijn man': Rivka de vrouw van gijzelaar Elkana Bohbot uit Gaza spreekt zich voor het eerst uit

Rivka Bohbot tijdens haar eerste toespraak. Foto Jerusalem Post

Rivka Bohbot, de vrouw van de Israëlische gijzelaar Elakana Bohbot, vertelde donderdag in de Israëlische media dat ze haar man had gezien in een propagandavideo van Hamas. aldus Jerusalem Post.

Anderhalf jaar nadat Elkana Bohbot afscheid nam van zijn vrouw Rivka en hun 3-jarige zoon Ram om op 6 oktober te gaan werken op het Nova Music Festival, een dag voor het bloedbad, publiceerde Hamas een video van hem en de gijzelaar Yosef-Chaim Ohana.

"Dat is niet het gezicht van mijn man. Ik zag woede. Ik had niet het gevoel dat het gewoon was wat Hamas hem vertelde te zeggen; hij sprak vanuit zijn hart," zei Rivka.

Ze kreeg de update over de video toen Ram terugreed van de kleuterschool.

"Ik bleef aan de kant staan, begon te kijken, keek naar de lippen, wangen, ingevallen ogen van mijn man en barstte in tranen uit. Mijn zoon vroeg: 'Waarom huil je?' en ik zei: 'Wacht even, Ram', voordat ik zei: 'Mama mist papa.' Ik kon hem de video niet laten zien. Dit is niet mijn man; het is een ander persoon. Dit is niet de man die ons op 6 oktober verliet met een glimlach en blond haar. Zo zou mijn zoon zijn vader moeten herinneren. Dit is een video die geen enkel kind zou moeten zien."

De familie Bohbot sprak lange tijd nauwelijks met de media en gaf nauwelijks interviews. Ze behoorde tot de minder bekende en prominente families in de strijd van de families van de gijzelaars.

''We wilden niet dat hij vooraan zou rijden, en uiteindelijk bleef hij achter,'' zei ze. Ffoto: Niv Aharonson / Jerusalem Post

Rivka, die negen jaar geleden vanuit Colombia naar Israël emigreerde, concentreerde zich op het verkrijgen van steun van de pro-Palestijnse Colombiaanse president voor de strijd om haar man vrij te krijgen. Ze voelde zich prettiger bij het geven van interviews in haar moedertaal.

In Israël waren er volgens haar mensen die aanraadden om 'Elkana niet op de voorgrond te plaatsen', zonder uit te leggen wie deze aanbevelingen deed.

"Ik heb spijt dat ik naar de aanbevelingen heb geluisterd om niet in de media te komen en hem niet vooraan te zetten. We bleven aan de zijlijn staan ​​in plaats van naar buiten te gaan en te vechten uit een verlangen om hem te beschermen. We wilden niet dat hij vooraan zou staan ​​en uiteindelijk bleef hij achter," zei ze.

Volgens Rivka was de reden voor de strategiewijziging de gijzelingsdeal die de regering in januari goedkeurde en de splitsing tussen fase één en fase twee.

"Elkana zou in fase één zitten. Hij is een humanitair (geval): hij heeft astma en hij heeft een kind. De staat Israël heeft een fout gemaakt door vaders niet op de lijst te zetten; mijn kind heeft universele rechten."

Ze vertelde hoe Ram als kind al anderhalf jaar zonder zijn vader opgroeit. Een maand na de ontvoering zei ze dat "slechte mensen hem hebben meegenomen."

"We deden een soort theater met de psycholoog, waarbij er veel mensen met een vader in een huis zijn, en ze kunnen er niet uit. En er staat een doos aan de zijkant met vliegtuigen, ambulances, politie, etc. We vertelden hem dat het leger op zoek was naar papa om hem naar huis te brengen. Eens keek hij naar The Lion King en zei dat zijn vader in de lucht was, alsof Simba via de sterren met Mufasa was gaan praten.

"De volgende dag deed hij deze ceremonie in de kleuterschool - hij ging naar de tuin en riep naar de lucht, 'Papa', en de leraren vroegen wat er was gebeurd en zeiden, 'Weet je dat papa echt terug wil komen.' Hij zei, 'Mijn vader is in de lucht. In de kleuterschool maakte hij een verrekijker en zei dat hij zijn vader ging zoeken. Voor hem is zijn vader verdwaald. Een kind heeft antwoorden nodig."

Ze benadrukte dat ze elke gijzelaar die werd vrijgelaten en terugkwam, verwelkomt, "maar waarom mijn man niet? Waarom bleef hij achter?"

"Ik begrijp dat de humanitaire lijst op 27 mei is vastgesteld, maar er zijn inmiddels meer dan zeven maanden verstreken, dus ik weet niet wie de beslissing heeft genomen en waarom er geen updates zijn. Elkana en drie andere vaders hadden aan de lijst moeten worden toegevoegd. En nu zijn [alle gijzelaars] die in fase twee blijven humanitair. Ze ervaren de ergste mishandeling. We hebben gehoord wat er met ze gebeurt: ze worden mishandeld, vastgebonden en uitgehongerd. Het is onbegrijpelijk, 537 dagen dat hij heeft meegemaakt, vlees en bloed, het misbruik en de honger."

Daarom besloot Rivka dat ze niet langer 'thuis kon blijven zitten'.

"Ik kan niet meer thuis zitten. Zelfs met fouten in het Hebreeuws zullen ze me uiteindelijk begrijpen en ik vecht voor mijn man. In ons laatste gesprek op de ochtend van het bloedbad om 7 uur 's ochtends zei ik tegen hem: 'Het zijn niet alleen raketten, kom naar huis', en hij beloofde dat hij terug zou komen. Vandaag begrijp ik dat ik hem moet helpen zijn belofte na te komen, dat hij het niet alleen kan, we moeten hem een ​​handje helpen, om hulp vragen van de media, van het publiek, van de overheid om hem naar huis te brengen en iedereen."

Afgelopen weekend vierde Elkana zijn 36e verjaardag en hield Rivka samen met zijn moeder Ruchama een toespraak op het Gijzelaarsplein.

"Ik dacht, hoe kan ik hem een ​​verjaardagsbericht sturen? We hoorden van degenen die terugkwamen dat dit de manier is om berichten te sturen. Het was een heel ontroerend moment. Ondanks mijn Hebreeuwse fouten is het een plek met veel energie. Het moment dat je voor zoveel mensen staat die geen familie zijn van de gijzelaars en iedereen zegt 'we zijn bij je, je bent niet alleen', geeft dat veel kracht. De eenheid in de natie is niet wat er gebeurt in de media of de regering of de Knesset, maar iets heel anders."

Volgens haar had ze het gevoel of de hoop dat Hamas een video zou publiceren als de strijd zou worden geïntensiveerd en de media-aandacht op Elkana zou worden gericht.

"Elkana stond vooraan en ik dacht dat Hamas misschien een psychologische oorlog zou voeren."

Bij het zien van de video voelde Rivka gemengde gevoelens en zorgen, vooral gezien de moeilijke en schokkende getuigenissen van degenen die terugkeerden over de wrede omstandigheden in de gevangenschap en de mishandelingen in de tunnels. Ze hoorden deze uit de eerste hand van Ohad Ben Ami, die het grootste deel van de gevangenschap bij hem was.

De medische analyses van de video leidden tot nog meer speculaties over zijn fysieke en mentale toestand.

"Het is mogelijk dat de significant lage hoeveelheid proteïne in het lichaam ervoor zorgt dat hij opzwelt of een zeer ernstige infectie in het lichaam en de huid krijgt, dus de ontvoerders brachten steroïden mee, of de stress, hij ziet er heel, heel nerveus uit. Hij huilt nooit. Slechts twee keer in mijn leven heb ik hem zien huilen, toen ons kind werd geboren en toen zijn grootmoeder overleed. Zijn motto is 'mannen huilen niet.' En in de video valt hij bijna uit elkaar."

Na de video belde premier Benjamin Netanyahu deze week met Ruchama Bohbot, de moeder van Elkana, en sprak met haar - voor het eerst sinds 7 oktober. Volgens Rivka heeft niemand van de regering sindsdien met haar gesproken.

"Hij heeft met mijn schoonmoeder gesproken en beloofd dat hij alles zou doen, maar van woorden naar daden is... in het Spaans zeggen ze - derecha - een grote stap," zegt ze, en ze verwacht een ontmoeting met de premier, aan wie ze ook Ram wil voorstellen.

Toen haar werd gevraagd wat ze Netanyahu wilde vertellen, antwoordde ze: "Ik moet hem uitleggen dat ik naar een land ben gekomen dat ik zelf heb uitgekozen, een land dat al zijn burgers moet beschermen, dat na de Tweede Wereldoorlog is opgericht om alle Joden ter wereld te beschermen en dat het land alle burgers moet redden die zijn ontvoerd, de levenden en de doden. Dat is wat we ons in de geschiedenis zullen herinneren. Ik ben geen expert, maar we zullen later met Hamas afrekenen.

"Het enige dat niet terug kan worden gegeven is tijd. Mijn man heeft 537 dagen zonder eten gezeten en in vreselijke omstandigheden, hij heeft zijn zoon niet zien opgroeien, ons bed is 's ochtends leeg en koud, hij heeft de ochtend en koffie en gesprekken met mama nodig, de dagelijkse routine, het leven. Wat mis ik de aanraking, de knuffel, het zitten aan de sjabbattafel, bij het kind zijn, hem naar de kleuterschool brengen, dat is alles wat ik wil, gewoon dat mijn man thuis is."