Foto N12News
We zijn gewend David Grossman te lezen – zijn boeken en teksten zijn al lang eigendom van velen in Israël en daarbuiten. Maar hem horen zingen, dat hebben we nog niet meegemaakt. Toen de veelgeprezen auteur werd door N12News gevraagd een brief te schrijven aan de eenjarige baby Kfir Bibas, die nog steeds gegijzeld wordt in Gaza, besloot hij een oud slaapliedje aan hem op te dragen, dat hij altijd voor zijn kinderen zong, en voor de eerste keer in zijn leven in het openbaar te doen.
"Ik hou van zingen, maar dan alleen", zegt Grossman. "Ik ben geen professionele zanger, ik ben niet eens een professionele zanger.
Maar hier wilde je zingen. Waarom?
'Laat ze horen, laat ze onthouden dat we daar kinderen hebben.' Linoy Miller, de zanger die met Grossman zong, is de neef van Ariel en Kafir Bibas. "Ik dacht dat een slaapliedje misschien tot zijn hart zou spreken. Het is een lied waar ik van hield en dat we hier voor onze kinderen zongen - 'Er is een klein lammetje in de schaapskooi', van Peña Bergstein. Het past bij de zoetheid van de 'kleine kinderen' Bibas, zegt Grossman, in het interview op N12News.
David Grossman. Foto N12News
"Zelfs een zanger die een slechte zanger is zoals ik, als het ook maar enigszins helpt dat de aandacht allereerst op het probleem wordt gericht, zodat ze een paar seconden tastbaar in de herinnering blijven, dan zou ik heb mijn deel gedaan", legt hij uit waarom hij besloot te zingen. De leden van het internationale initiatief voor de vrijlating van de ontvoerde kinderen, geleid door Oved Yehezkel, hopen inderdaad dat de videoclip druk zal blijven uitoefenen in Israël en in het buitenland om de kinderen vrij te laten.
"Mensen zeiden en schreven dat er misschien niemand meer over was om te redden. Dat weiger ik te accepteren", voegt Grossman toe.
Baby Kfir met zijn vader. Foto N12News
Grossman, een vader die zijn zoon Uri verloor die omkwam in de Tweede Libanonoorlog, heeft sinds 7 oktober zelden meer gesproken. In de 111 moeilijke dagen die voorbij zijn gegaan, beginnen zijn gedachten vorm te krijgen in de nieuwe realiteit.
Is het idee van vrede, het idee van coëxistentie, als senior vertegenwoordiger van het vredeskamp, op 7 oktober gestorven?
‘Nee, ik denk niet dat het dood is. Hij moet een zware, zelfs fatale klap hebben gehad, maar ik wil dat iemand mij komt bewijzen dat hij een beter idee heeft dan te proberen een dialoog in stand te houden of te creëren tussen twee volkeren die vandaag de dag verachten en haten we elkaar. Op een paradoxale manier, misschien vanwege de extreme situatie, zullen we misschien tot onze verbazing dichter bij de realisatie van dit idee van de twee staten komen.'
Familie Bibas, gegijzeld in Gaza. Foto N12News
Heeft dit bloedbad niet een schok veroorzaakt in uw voorstelling van zaken, in uw perceptie van de werkelijkheid hier?
“Hij veroorzaakte grote schokken en pijn en ook het gevoel dat mijn levensdroom in de zee verdronk. Wat ik probeerde niet te zien was de intensiteit van de haat jegens ons. De intensiteit van de haat hier in Israël en de intensiteit van de haat in het buitenland."
Het progressieve links in de wereld is eenvoudigweg totaal fout gegaan.
"Zijn geest raakte in de war omdat hij een fout maakt en hij begrijpt niet dat je wel kritiek kunt leveren, maar dat je het bestaansrecht niet kunt ontkennen."
Was het concept van het vredeskamp achteraf gezien verkeerd?
"Ik denk dat er minder acceptatie was door het extremisme van het Palestijnse standpunt jegens ons, door de plaats van religie in hun leven. Ik denk dat we nuchterder naar toekomstige onderhandelingen gaan."
U schreef enkele dagen na 7 oktober dat de regering, de regering en de premier de burgers hebben verraden.
“Ze kregen iets kostbaars toevertrouwd als geen ander, en dit is de staat Israël, de staat van het Joodse volk. Ze hebben dit idee verraden, eenvoudigweg dit idee verraden. En daarvoor zullen ze gestraft worden.
