Minister van Justitie Levin en premier Netanyahu. Screenshot YouTube
De juridische revisie van minister van Justitie Yariv Levin is blijkbaar geschreven door het Kohelet Policy Forum, een van de best gefinancierde onderzoeksinstituten in Israël, dat een nationalistisch, libertair beleid promoot – en wordt gefinancierd door twee Amerikaanse miljardairs, meldt de krant Haaretz.
Het land is in rep en roer over de versnelde wetgeving die vorige week door minister van Justitie Yariv Levin is ingediend om de Knesset de bevoegdheid te geven beslissingen van het Hooggerechtshof terzijde te schuiven, politici een meerderheid van de stemmen in de gerechtelijke selectiecommissie te geven en de redelijkheid van de rechtbanken teniet te doen.
Het wetsvoorstel zou geschreven zijn door Simcha Rothman, voorzitter van de Knesset Constitution, Law and Justice Committee, en ministers in staat stellen hun eigen juridische adviseurs te kiezen.
Ministers en commissievoorzitters van de Knesset schrijven geen wetgeving – maar in het geval van Levin en Rothman was het ministerie van Justitie helemaal niet bij het proces betrokken. Ambtenaren van het ministerie en procureur-generaal Gali Baharav-Miara zagen het voorstel van Levin voor het eerst, slechts twee dagen voordat hij het aan het publiek onthulde, aldus schrijft Haaretz.
Dus als noch het ministerie van Justitie, de Knesset, Levin noch Rothman de rekeningen hebben opgesteld, wie dan wel? Het antwoord is het Kohelet Policy Forum en mensen die zich ermee identificeren. In het geval van de wet op de juridische adviseurs van het ministerie van Rothman was de auteur advocaat Shimon Nataf, die vroeger voor het Kohelet Forum werkte en tegenwoordig de juridische adviseur van Rothman is.
In het geval van de Levin wetgeving gaat de eer voor "juridische bijstand" naar Dr. Aviad Bakshi, het hoofd van de juridische afdeling, en Dr. Rafi Bitton, een docent aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Tel Aviv, aldus Haaretz.
Net als de juridisch adviseur van de Knesset zeggen juristen die het memorandum hebben gelezen dat sommige formuleringen op een slappe, tendentieuze en manipulatieve manier zijn geschreven. Ze zeggen dat de tendens vooral duidelijk is in de manier waarop het wereldwijde vergelijkingen maakt, bijvoorbeeld door te beweren dat "het zo is in Amerika" zonder op te merken dat het Amerikaanse regeringssysteem totaal verschilt van dat van Israël.
De vingerafdrukken van Kohelet zijn overal te vinden. Het kerngedeelte van het wetsvoorstel van Levin, inclusief verklarende gedeelten die verband houden met veranderingen in de samenstelling van de gerechtelijke selectiecommissie, citeert bijna volledig onderzoek dat voor Kohelet is gedaan door Bakshi, Nataf en Shai-Nitzan Cohen.
Het Kohelet-forum weigerde vrijdag vragen over de kwestie te beantwoorden en zei dat "we een vast beleid hebben om samenwerking niet te bevestigen of te ontkennen die verder gaat dan wat gekozen functionarissen op eigen initiatief willen onthullen."
Waarom is dit belangrijk? Omdat het Kohelet Forum al vele jaren werkt aan het bevorderen van de juridische revolutie van Levin en Rothman, door tientallen experts op het gebied van recht en economie in dienst te nemen en nauwe banden aan te knopen met Knesset leden en activisten die gelieerd zijn aan rechtse partijen.
Sinds de oprichting tien jaar geleden werkt het Kohelet Forum achter de schermen met een budget van tientallen miljoenen shekels per jaar. Het geld wordt gebruikt om voorschotten en salarissen te financieren voor zo'n 100 onderzoekers die de agenda bevorderen door te lobbyen bij MK's en opiniestukken en blogs te publiceren. De organisatie is bijvoorbeeld actief op sociale media en heeft onlangs haar TikTok activiteit verhoogd om meer mensen naar haar agenda te trekken.
Wat doet het Kohelet Forum precies? De organisatie wordt geleid door de oprichter, de voorzitter, prof. Moshe Koppel, en uitvoerend directeur Meir Rubin-Neria. Berichten in de media zeggen dat het Kohelet Forum de belangrijkste bewoordingen van de natiestaatwet van 2018 heeft geschreven en actief is in het bevorderen van sociaaleconomische wetgeving tegen het minimumloon, volkshuisvesting, huurcontrole en arbeidsrechten, en zich verzet tegen de publieke sector en het welzijnsbeleid waar het maar kan vinden kansen om ze te verzwakken.
Met andere woorden, het wereldbeeld van het Kohelet Forum is gebaseerd op nationalisme, autoritair bestuur en symbolische democratie, evenals een 'vrije' markt, voornamelijk voor de rijken, die profiteren van lage belastingen en marktvrijheid.
De twee grootste gangmakers zijn Arthur Dantchik en Jeffrey S. Yass, Joods-Amerikaanse multimiljardairs die, samen met hun partner Joel Greenberg, de Susquehanna International Group controleren, een effectenhandelsfirma en een van de grootste in de Verenigde Staten die gebruikmaken van algoritmische handel.
In de Verenigde Staten hebben Yass en Dantchik gedoneerd aan de Club for Growth, die een miljardairstrijd leidt tegen inkomstenbelasting en regulering, elke vorm van regulering. Yass draagt al 20 jaar bij aan de groep en was in 2020 de grootste donor, met $ 22 miljoen.
Twee jaar geleden gaf de Club for Growth geld aan politici die voormalig president Donald Trump steunden, inclusief degenen die samenzweringstheorieën verspreidden dat Trump de verkiezingen van 2020 niet had verloren en die de aanslag op het Capitool op 6 januari 2021 aanmoedigden.
Yass en Dantchik opereren met ongebruikelijke geheimhouding en opereren, net als het Kohelet Forum, het liefst achter de schermen. Toch heeft Yass bij de weinige gelegenheden dat hij in het openbaar heeft gesproken, gezegd dat hij tegen alle zakelijke regelgeving is, weigerde klimaatverandering of ongelijkheid aan te pakken of te ontkennen, en pleitte (en ook bijdroeg) aan privéonderwijs. Bovenal verzet hij zich tegen elke overheidsinmenging in zijn zaken en geld.
Ze beweren dat hun investeringen voor de lange termijn waren (waarop het Amerikaanse belastingtarief lager is), ook al is hun bedrijf gespecialiseerd in snelle effectenhandel.
Het Kohelet Forum promoot de conservatief-nationalistische agenda van Yass en Dantchik die tot uiting komt in de beleidsstudies die ze voorbereiden en naar Knesset leden sturen.
Het verhaal eindigt zoals verwacht: de rijksten en de regering die namens hen werkt, genieten van de rijkdom van het land en werken de klok rond om ervoor te zorgen dat er niets verandert en dat niemand de politieke macht heeft om verander het.
