De bevrijde gijzelaars Gali en Ziv Berman uit Gaza zijn thuis herenigd: 'Ik moet mezelf even in de arm knijpen om te geloven dat het echt is'

Gali en Zive Berman. Foto: Ziv Koren / Ynet

Na twee jaar ontvoerd, gescheiden en vastgehouden te zijn onder barre omstandigheden, zijn de tweeling Gali en Ziv Berman eindelijk thuis. Hun moeder, Talia, kan het nog steeds niet geloven. Nu begint de lange weg naar genezing, samen en omringd door liefde, schrijft Ynet.

Die glimlachen, daar had Talia Berman , moeder van de tweeling Gali en Ziv uit kibboets Kfar Aza, op gewacht. Anderhalve week geleden was het eindelijk zover en soms kan ze het nog steeds niet geloven. Elk klein, gewoon moment, zoals een kopje koffie op het balkon of een snel telefoontje van zoon naar moeder, voelt als puur geluk.

"Zevenhonderdachtendertig dagen van angst, hulpeloosheid en een gevecht met mezelf tussen instorten en elke ochtend opstaan", vertelde ze deze week aan Yedioth Ahronoths tijdschrift "7 Days". "De snelheid en de schok tussen niets hebben en plotseling, op een stralende ochtend om 8 uur, zijn ze hier, in de Rode Kruis-auto, het is onbegrijpelijk. Mijn Gali en Ziv zijn thuis! De telefoon gaat en plotseling staat er Gali of Ziv. Het is ongelooflijk."

Mijn grootste droom, op het balkon zitten en ze hun ochtendkoffie zien drinken, is uitgekomen. Ik moet mezelf knijpen om er zeker van te zijn dat ik niet droom. Ik raak ze tientallen keren per dag aan, knuffel ze, kus hun hoofdjes. Nu is het tijd voor herstel, om voor hen en onszelf te zorgen. Soms komen dromen echt uit.

Voordat ze hun nieuwe huis betraden, hadden de tweelingen één belangrijke missie: een vriend arriveerde met een boormachine en samen hingen ze een Maccabi Tel Aviv-vlag op het balkon. Pas toen voelden ze zich echt thuis.

Thuis. Foto: Ziv Koren / Ynet

Een stevige omhelzing van een vriend bij de ingang van hun nieuwe huis, zo zien deze dagen eruit: nog een knuffel, nog een kus, nog een blik op het leven na twee lange jaren uit elkaar. Op de achtergrond: hun moeder, Talia, die met tranen en opluchting toekijkt.

Eerder deze week verlieten de tweelingen de gijzelaarsafdeling van het Sheba Medical Center, nadat ze een reeks medische tests hadden ondergaan die hen toestemming gaven om naar huis te gaan, een nieuw thuis in Beit Guvrin. Onder hun weinige bezittingen bevond zich iets dat hen symboliseerde: een voetbal.

De Berman-broers en -zussen zijn weer compleet: de tweeling Gali en Ziv zijn herenigd met hun oudere broers, Idan en Liran, die samen met hun moeder altijd voor hun vrijlating hebben gevochten.

Eindelijk herenigd. Foto: Ziv Koren

Emily Damari , vrijgelaten na 471 dagen gevangenschap, had gezworen dat ze pas zou kunnen genezen als haar twee beste vriendinnen uit de wijk Dor HaTzair in Kfar Aza ook vrijgelaten zouden worden. Ze vocht er onvermoeibaar voor om dat moment te beleven en deze week lukte het eindelijk.

Met hun goede vriendin Emily. Foto: Ziv Koren

Op 7 oktober, toen Hamas de aanval lanceerde, stuurde Emily Gali een sms: "Ik ben bang." Hij kwam meteen naar haar toe en de twee werden samen naar Gaza ontvoerd. Emily onthulde later dat ze tijdens de eerste 40 dagen van haar gevangenschap samen met Ziv werd vastgehouden. "Ik herinner me de lange nachten, hoe we elkaar vasthielden, de diepgaande gesprekken die we thuis in Dor HaTzair nooit hadden gehad," herinnerde ze zich.

Deze week ging ze met hen mee naar de derby van Tel Aviv tussen hun geliefde Maccabi en rivaal Hapoel. De wedstrijd werd halverwege afgelast, maar dat maakte niet uit, ze waren weer samen. Gelukkig is er nog de Champions League.

"We hebben gewonnen. We hebben het overleefd. Besef je dat? We zijn hier, samen!" schreef ze deze week aan hen. "Mijn hart vult zich met elke ademhaling die je neemt, elke glimlach. Vanaf nu zullen we nooit meer uit elkaar zijn."