Foto IDF woordvoerder
De Nir Oz-gemeenschap maakte vrijdag een schokkende en zenuwslopende dag door. Ze hopen om meer kibboetsleden te zien op de volgende lijsten voor vandaag (zondag) en de komende dagen.
De vrouwen uit de gemeenschap die uit gevangenschap werden vrijgelaten, vertellen tegen N12News op pijnlijke wijze wat zij in gevangenschap hebben meegemaakt – en de harde realiteit waarnaar zij terugkeerden.
Vrijdag laat in de avond werden 13 vrouwen en kinderen uit Hamas-gevangenschap vrijgelaten op Israëlisch grondgebied. Ze hadden tijd om hun zoons en dochters te knuffelen en te vertellen wat ze in gevangenschap hadden meegemaakt. Ze zeiden dat ze in gevangenschap niet werden gemarteld of mishandeld, maar dat ze weinig voedsel kregen en dat ze voor zichzelf en de kinderen moesten koken.
De afgelopen twee weken raakten de producten op, moesten ze het doen met kleine porties rijst en hadden ze grote honger. De neef van Keren Monder, Merav Mor Raviv, zei tegen N12News: “Er waren dagen dat er geen voorraden waren, dus aten ze alleen pitabroodjes. Ze werden niet gemarteld, maar er waren dagen dat ze nauwelijks eten hadden, de laatste paar dagen alleen maar. at heel weinig rijst."
Ze vertelden dat ze af en toe naar de Israëlische radio mochten luisteren – en zo ontdekte een van de ontvoerden, Hana Katzir, dat haar zoon was vermoord. Pas later, op weg naar Israël, besefte ze van een andere vriendin dat haar man in gevangenschap zat maar gelukkig nog leefde.
Foto IDF woordvoerder
De ontvoerden die werden vrijgelaten, zeiden dat ze bang waren toen ze in de voertuigen van het Rode Kruis reden en dat er stenen naar hen werden gegooid. “Tot het laatste moment wisten we het niet zeker, we dachten dat ze ons zouden lynchen op weg naar Israël”, zei een van de ontvoerden. De ernstige angst is duidelijk op hun gezichten te zien op de foto's terwijl ze de momenten opnieuw beleven waarvan ze dachten dat het de laatste zouden zijn, vlak voordat ze in Israël aankwamen.
Toen de ontvoerden in Israël aankwamen, begonnen ze de omvang te begrijpen van de ramp die Israël in het algemeen overkwam, maar hun woonplaats in het bijzonder – hun kibboets brandde af, veel mensen verloren het leven terwijl ze in gevangenschap zaten en veel van de kibboetsleden die zij wist het niet - worden nog steeds ontvoerd. De families nemen de tijd om te herstellen en de moeilijke en onvoorstelbare situatie waarnaar ze terugkeren te verwerken.
