
Foto GPO
Gedurende meer dan 15 maanden vastgehouden in tunnels, veilige huizen en UNRWA-faciliteiten – sommigen in isolatie – moesten gijzelaars honger, verwondingen en psychologische terreur doorstaan; sommigen werden opgesloten in kooien, anderen werden gedwongen te werken; velen leerden Arabisch, sommigen slaagden erin te lezen, schrijven en de Shabbat te houden, schrijft Ynet.
Gadi Mozes, 80, hield een ochtendwandelingsroutine aan en hield een dagboek bij, terwijl de uitkijkposten van het IDF zich onthielden van het eten van zuurdesemvoedsel tijdens Pesach en vastten op Jom Kipoer. Keith Siegel, een vegetariër, werd gedwongen vlees te eten vanwege voedseltekorten. Yarden Bibas en Ofer Calderon werden tijdens hun eerste dagen in gevangenschap in kooien gehouden, terwijl Emily Damari , nadat ze twee keer was neergeschoten, zonder medische zorg werd overgebracht naar een UNRWA-faciliteit.
Dit zijn enkele van de eerste getuigenissen die naar voren komen na de vrijlating van 13 Israëlische gijzelaars en vijf Thaise staatsburgers , die meer dan 15 maanden in gevangenschap van Hamas zaten.
Siegel werd 484 dagen vastgehouden in Gaza-Stad, en werd vaak verplaatst tussen safe houses en tunnels. Terroristen sloten hem op in aparte kamers om te voorkomen dat hij gevonden zou worden als iemand binnenkwam. Volgens berichten van de publieke omroep Kan dacht Siegel aanvankelijk dat zijn zoon, Shai, was vermoord, totdat hij zijn stem op de radio hoorde en zich realiseerde dat hij het had overleefd. Hij beschreef de ernstige voedseltekorten en vertelde dat hij vlees moest eten ondanks dat hij vegetariër was en dat zijn laatste maaltijd een hele dag voor zijn vrijlating was.
Bibas en Calderon, die op gewelddadige wijze werden ontvoerd, werden naar verluidt de eerste dagen in gevangenschap samen in kooien gehouden. Terroristen gingen er ten onrechte van uit dat Calderon een IDF-reservist was, en daarom werd hij in een militair uniform vrijgelaten.

Keith Siegel herenigd met zijn familie in het ziekenhuis. Foto: GPO
Beide mannen werden samen met andere gijzelaars vastgehouden in tunnels en verschillende gebouwen, waar ze psychologische terreur moesten doorstaan. Een van de meest schrijnende momenten was de brute video waarin Bibas werd gefilmd nadat hem ten onrechte was verteld dat zijn vrouw, Shiri, en hun zonen, Ariel en Kfir, waren overleden, een bewering die de Israëlische autoriteiten niet hebben kunnen bevestigen of weerleggen.
Eyal Calderon, die nog niet herenigd is met zijn neef Ofer, zei dat hij van Ofers kinderen had gehoord dat Ofer tot een paar weken geleden niet wist dat zijn zoon Rotem nog leefde. "Hij verkeerde in een staat van complete onzekerheid en toen hoorde hij via een media-interview dat zijn zoon het had overleefd," zei hij. "Wat hij heeft doorstaan is onvoorstelbaar. Er ligt nog een lange weg voor hem — zijn herstel zal lang zijn, met ups en downs."

Ofer Calderon en Yarden Bibas tonen vrijgavecertificaten in Hamas-propagandavideo. Foto via GPO
Jimmy Pacheco, de verzorger van Amitai Ben-Tzvi, die op 7 oktober werd vermoord, werd ontvoerd en later vrijgelaten in een eerdere deal. Hij vertelde eerder dat hij met Bibas en Calderon in tunnels werd vastgehouden en een hechte band met hen ontwikkelde. "Toen ik huilde, troostten ze me en verzekerden me dat de Israëlische regering hielp. We zongen samen, we lachten en ik leerde Yarden zelfs mijn taal," vertelde hij aan Army Radio.
Onlangs vrijgelaten gijzelaars vertellen aangrijpende verhalen over hun tijd in Hamas-gevangenschap. Ze beschrijven de extreme isolatie, de gedwongen arbeid en de kleine routines die hen hielpen te overleven.
Gadi Mozes, 80, structureerde zijn dagen in gevangenschap om zowel zijn fysieke als mentale welzijn te behouden. Hij liep in cirkels, telde tegels om zijn afstand bij te houden en loste wiskundige problemen op om mentaal scherp te blijven. Het grootste deel van zijn 484 dagen in gevangenschap was hij alleen. De eerste gijzelaar die hij ontmoette was de 29-jarige Arbel Yehoud , vlak voor haar vrijlating.

Gadi Mozes. Foto: GPO
Mozes, die Arabisch spreekt, gebruikte zijn taalvaardigheden om te communiceren met zijn ontvoerders, die hem uiteindelijk Engelse boeken gaven. Hij hield een dagboek bij, waarin hij elke dag een paar regels schreef, hoewel het in beslag werd genomen voordat hij werd vrijgelaten. Hij had beperkte toegang tot informatie van buitenaf, maar glimpen van zijn familie op tv verzekerden hem ervan dat ze vochten voor zijn vrijheid. Toen hem werd gevraagd wat hem op de been hield, zei hij dat de gedachte aan hereniging met zijn geliefden zijn belangrijkste motivatie was, hoewel hij ook momenten van verraad meemaakte, waarbij hij zich afvroeg waarom hij en de anderen nog steeds gevangen zaten.
Arbel Yehoud bracht bijna 16 maanden in totale isolatie door, zich niet bewust van de volledige omvang van de aanval op haar kibboets, Nir Oz, op 7 oktober, waar een op de vier bewoners werd gedood of ontvoerd . Mozes was de eerste Israëlische die ze in gevangenschap tegenkwam, en ontmoette hem slechts enkele uren voordat ze werd vrijgelaten. Na haar vrijlating zei haar vader, Yechiel, "Ze keerde in relatief goede gezondheid terug, gezien de hel die ze doorstond. Ze overleefde heldhaftig tot het allerlaatste moment."
De IDF-uitkijkers die op 7 oktober gegijzeld werden, brachten hun 477 dagen in gevangenschap door in zowel appartementen als tunnels, sommigen bij elkaar, anderen alleen. Naama Levy werd lange tijd geïsoleerd gehouden voordat ze herenigd werd met medegevangenen Daniella Gilboa en Karina Ariev , die elkaar kenden van hun dienst op de basis. Ondanks strikte verboden op fysiek contact of huilen, vonden ze manieren om elkaar te steunen, trainden ze ondanks de extreme omstandigheden en voedseltekorten, en werden ze vaak gedwongen om te koken, schoon te maken en voor de kinderen van hun ontvoerders te zorgen.

Foto IDF
De gijzelaars probeerden hun identiteit en geloof te behouden, zelfs onder dwang. Ze weigerden zuurdesembrood te eten tijdens Pesach, probeerden te vasten op Jom Kipoer en Agam Berger , de laatste uitkijkpost die werd vrijgelaten hield zich zelfs aan de Shabbat.
Liri Albag, een andere gevangene, vertrouwde op haar charisma om haar gevangenschap te navigeren en wist het grootste deel van haar tijd in Gaza te ontlopen door in tunnels te worden vastgehouden. De twee werden kort voor hun vrijlating gescheiden, waarbij Albag werd meegenomen om een propagandavideo te filmen terwijl Berger alleen achterbleef. Toen ze werd vrijgelaten, zei Berger: "Ik koos het pad van geloof en in geloof keerde ik terug."
Naama Levy, die in een eerdere uitwisseling werd vrijgelaten, werd aanvankelijk lange tijd alleen vastgehouden voordat ze herenigd werd met haar medegijzelaars. Toen ze elkaar eindelijk ontmoetten, vroeg ze of het moment echt was en of ze nog leefden. Veel van de uitkijkposten vertelden dat ze gedwongen werden om huishoudelijke klusjes te doen voor hun ontvoerders.
In een interview met Kol BaRama radio zei Yafa Deri, die de vrijgelaten soldaten ontmoette, dat ze hadden gevast op Jom Kipoer en Pesach-gebruiken hadden nageleefd, waarbij Daniella zelfs om traditionele sfenj (Noord-Afrikaanse donuts) vroeg voor Mimouna aan het einde van de feestdag. "Er waren bombardementen en ze moesten van plek naar plek verhuizen, dus er waren geen sfenj, maar ze zijn zo lief en kenden hun rol, wat ongelooflijk is," zei ze.
Ze voegde eraan toe dat Agam Berger weigerde een Koran aan te nemen van haar ontvoerders en in plaats daarvan bad uit een Hebreeuws gebedenboek dat ze had gevonden, mogelijk achtergelaten door Israëlische soldaten.

Doron Steinbrecher en Emily Damari. Foto IDF
Mandy Damari, de moeder van Emily Damari, die werd vrijgelaten na 471 dagen gevangenschap door Hamas, onthulde dat haar dochter werd vastgehouden in faciliteiten van UNRWA.
"Hamas hield Emily vast in UNRWA-faciliteiten en ontzegde haar toegang tot medische behandeling nadat ze twee keer was neergeschoten," zei ze. "Het is een wonder dat ze nog leeft."
Emily werd vrijgelaten tijdens de eerste fase van de huidige gijzelingsdeal, samen met Romi Gonen en Doron Steinbrecher. Ze werd gezien terwijl ze een Hamas-terrorist uit het voertuig duwde dat haar naar het overdrachtspunt van het Rode Kruis bracht. Vanwege haar verwondingen moesten twee van haar vingers worden geamputeerd.
Eitan Gonen, de vader van Romi, vertelde Ynet dat de bevrijde gijzelaars elkaar steunden in gevangenschap. "Romi had toestemming nodig van de terroristen voor alles, zelfs om naar rechts of links te bewegen," zei hij.
Hij beschreef de diepe band die ontstond tussen Romi, Emily en Doron, die bij elkaar werden gehouden. "Ze waren elkaars hele wereld in gevangenschap. Ze praatten, hielpen en zorgden voor elkaar—als een moeder, een vader, een zus. Nu ze terug zijn, doen ze alles samen. Ze gaan uit eten, bezoeken elkaars kamers en zijn onafscheidelijk. Ik kijk naar ze en zie drie superhelden."
In een videoboodschap die werd afgespeeld tijdens een bijeenkomst voor de gijzelaars op het Hostage Square in Tel Aviv, zei Doron: "Ik ben oké. Zodra ik kan, zal ik daar zijn met een bord," waarmee ze haar toewijding aan het voortzetten van de strijd om de overgebleven gijzelaars thuis te brengen, aangaf.

Door Hamas vrijgelaten Thaise gijzelaars. Foto GPO
Afgelopen weekend werden vijf Thaise staatsburgers die op 7 oktober door Hamas waren ontvoerd, ook vrijgelaten in Khan Younis als onderdeel van een aparte deal die door de Thaise overheid was bemiddeld. Het blijft onduidelijk of er concessies zijn gedaan voor hun vrijlating.
De bevrijde gijzelaars - Sathian Suwannakham, 34; Pongsak Thenna, 35; Bannawat Seathao, 27; Watchara Sriaoun, 32; en Surasak Lamnau, 30 - spraken over langdurige honger, moeite met ademhalen in ondergrondse tunnels en vastgehouden worden in donkere kamers. Ze werden in twee aparte groepen gehouden, met twee op de ene locatie en drie op de andere.
Tijdens hun gevangenschap leerden ze Arabisch te communiceren met hun ontvoerders.
Ondanks de barre omstandigheden werd hun medische toestand na hun vrijlating als stabiel gerapporteerd. Er zit nog één Thaise gijzelaar gevangen, samen met een Nepalese burger. Twee Thaise staatsburgers en één Tanzaniaanse burger zouden in gevangenschap zijn gedood.
コメント