Foto IDF-woordvoerderseenheid
Vanwege de geschiedenis vol veldslagen in het gebied van de Golanhoogten en het noorden van Israël, is het geen verrassing dat er meer dan anderhalf miljoen landmijnen liggen in de gebieden van het commando. Wie heeft ze geplaatst? Hoe kun je ze vinden? En waarom blaas je ze niet gewoon allemaal op? In de Hebreeuwse IDF-website stond een artikel hierover wat vertaald hieronder wordt afgedrukt.
In dit artikel de spotlight op de IDF-eenheid die zorgt voor het neutraliseren van het gevaar, en ervoor verantwoordelijk is dat je met een schoon hoofdveilig kunt lopen door een van de mooiste gebieden van Israël.
In het hele gebied van het Northern Command, van Division 91 tot 210, zijn er ongeveer 4.000 mijnenvelden verspreid over 85.000 dunams (85.000.000 m2). En voor alle duidelijkheid: dit is een gebied dat 1,6 keer groter is dan het gebied van Tel Aviv.
Elk zo'n veld heeft een nummer, een soort identiteitskaart, dat de grenzen van het veld aangeeft, de locatie, wat voor soort mijnen erin liggen, wie ze heeft gelegd en in welk jaar het in kaart is gebracht. Op deze manier weet het commando hoe om te gaan met elke uitdaging of gedrag van een mijnenveld.
Foto IDF-woordvoerderseenheid
In tegenstelling tot wat wordt gedacht, werden de meeste mijnen op de Golanhoogten niet door vijandelijke legers gelegd, maar op initiatief van de IDF in de grond begraven om de Syriërs af te weren of een strategisch voordeel te bieden in veldslagen waarvoor Het resultaat is dat er meer dan anderhalf miljoen mijnen begraven liggen in de commandogebieden.
Als u de instructies opvolgt, zijn de meeste landmijnen onschadelijk. Ze zijn duidelijk omheind en gecontroleerd, en u kunt veilig reizen in de Golanhoogten. Maar vanwege het complexe terrein van het noorden is er een beperkt gevaar dat mijnen buiten de hekken lekken, bijvoorbeeld door de hevige regens in de winter.
Om ervoor te zorgen dat geen enkele mijn de grenzen van de sector overschrijdt, voert de Magan Company van de 210th Division het hele jaar door regelmatig inspecties uit. Met speciale schoenen tegen explosies die het lichaamsgewicht van de krijger in evenwicht houden, en een metaaldetector die de mijnen met de hand lokaliseert, lopen ze rond hekken en lokaliseren mijnen die een bedreiging kunnen vormen, en laten ze ontploffen.
"Als de mijn buiten de grenzen lekt", zegt luitenant-kolonel Zeev Cohen, de technische officier van Divisie 210, "markeren ze het en bereiden het SP-team (bomopruiming) voor - ze treffen voorbereidingen, coördineren met de autoriteiten, blokkades als plaats indien nodig een hoeveelheid materiaal Explosief volgens het type mijn en gooi het weg. We proberen het zo snel mogelijk te doen - maximaal binnen 48 uur. "
Foto IDF-woordvoerderseenheid
Maar waarom worden ze niet allemaal opgeblazen? Het antwoord is vrij simpel: de mijnen zijn enorm in kracht en zolang ze geen gevaar vormen hoeven ze niet te worden opgeblazen.
Ze zullen het werktempo verhogen rond de toeristenseizoenen (zomer en vakanties) - om de veiligheid van reizigers op de Golanhoogten te waarborgen. "Elke gebeurtenis is een complexe gebeurtenis", voegt Assaf Makhamas, de commandant van mijnen en munitie in het Northern Command toe, "vorig jaar hebben we honderden mijnen tot ontploffing gebracht. De Golan hoogten is een regio vol veldslagen en oorlogen, en we zullen ernaar streven om elke bedreiging te bereiken en onschadelijk te maken."
"Het werk is professioneel, nauwkeurig en we gaan tot in de kleinste details," concludeert hij, "het missen van een mijn kan het volgende incident zijn - we hebben allemaal het diepe besef dat wat we hier doen levens redt, aan de ene kant om de volgende ramp te voorkomen en anderzijds iedereen in alle rust te laten reizen.
