Foto via Freepik
Naarmate we ouder worden, verraadt ons lichaam ons vaak. We beginnen kleine storingen op te merken. We kunnen leeftijdsgebonden ziekten ontwikkelen.
Kunnen we deze lichamelijke instorting voorkomen?
Iedereen kent de juiste preventieve maatregelen - het krijgen van goede voeding, slaap en lichaamsbeweging en het vermijden van ongezonde gewoonten zoals roken.
Bovendien bestuderen onderzoekers, gerowetenschappers genaamd, hoe ze de functie van fysieke systemen die in de loop van de tijd vervagen, kunnen behouden of verbeteren.
Toonaangevende geroscien tisten kwamen onlangs naar Israël om hun nieuwste bevindingen over de biologie van veroudering te delen op de tweedaagse Longevity Nation-conferentie georganiseerd door Vetek (Seniority) - de Beweging voor een lang leven en kwaliteit van leven in Israël.
Vetek-bestuurslid Kalanit Tzur en CEO Hanan Tal op de Longevity Nation-conferentie aan de Bar-Ilan University, maart 2023. Foto door Daria Chekhova/Vetek via ISRAEL21C
Hieronder staan samenvattingen van vijf Israëlische presentaties op de conferentie, bij elkaar gebracht do0or ISRAEL21C.
Cellen activeren
De meeste leeftijdsgerelateerde aandoeningen - "diabetes, nierinsufficiëntie, beenmergfalen, noem maar op" - komen voort uit disfunctie van de mitochondriën, de krachtcentrale van bijna elke cel, zei Natalie Yivgi-Ohana, oprichter van Minovia Therapeutics.
"Mitochondriën gebruiken zuurstof om energie op te wekken en produceren ook hemoglobine en steroïde hormonen. Kortom, deze organellen beheersen leven en dood," zei ze.
Dr. Natalie Yivgi Ohana van Minovia Therapeutics spreekt op de Longevity Nation-conferentie, maart 2023. Foto door Daria Chekhova/Vetek via ISRAEL21C
Yivgi-Ohana ontwikkelt mitochondriale augmentatie, een gepersonaliseerde celtherapie.
Zieke hematopoëtische stamcellen (onrijpe bloedcellen) worden van een patiënt afgenomen en verrijkt met gezonde mitochondriën. Ze worden vervolgens terug in de patiënt geïnjecteerd om de mitochondriale functie van het hele lichaam te herstellen, inclusief het immuunsysteem.
Het bedrijf ontwikkelt ook bloedbiomarkers om mitochondriale disfunctie bij meerdere ziekten te meten.
We zijn zo oud als onze slagaders
"Voorbij de leeftijd van 30 jaar beginnen we elk jaar 1% van onze longcapaciteit te verliezen," zei Myriam Grunewald, onderzoeker vasculaire biologie van de Hebrew University / Hadassah Medical School.
"Maar onze nieren beginnen pas na hun 50ste hun functie te verliezen. De hersenen beginnen pas merkbaar hun functie te verliezen na de leeftijd van 70," zei ze.
De veroudering van bloedvaten is de sleutel tot deze geleidelijke degeneratie omdat ze organen voedingsstoffen en hormonen brengen, afval verwijderen en endocriene factoren afscheiden voor functionaliteit en genezing.
"Mensen zijn zo oud als hun slagaders", zegt Grunewald.
"Als de veroudering van vasculatuur het functioneren van alle organen beïnvloedt, kunnen we dan vasculaire veroudering vertragen?"
Haar laboratorium ontdekte dat de kleine haarvaten die van bloedvaten naar cellen leiden, verdwijnen naarmate we ouder worden, als gevolg van een afname van de vasculaire endotheliale groeifactor (VEGF).
Experimenten bij muizen toonden aan dat het verhogen van de VEGF-signaleringscapaciteit bij jonge muizen leeftijdsgebonden capillair verlies voorkwam. Ze hadden een verbeterde orgaanfunctie, verbeterde immuniteit en een langere levensduur.
Het opvoeren van de VEGF-signaleringscapaciteit leek de muizen ook te beschermen tegen kanker, wat Grunewald nu verder onderzoekt.
Oude cellen verbannen
Weizmann Institute onderzoeker Dr. Valery Krizhanovsky bij Longevity Nation. Foto door Daria Chekhova/Vetek via ISRAEL21C
Wanneer cellen verouderen en stoppen met delen, wordt dat cellulaire senescentie genoemd. Op korte termijn beschermt senescentie tegen DNA-schade en tumorvorming. Dan elimineert het immuunsysteem de senescente cellen.
Naarmate we ouder worden, verzetten senescente cellen zich echter tegen verwijdering, opbouw en bijdragen aan ontstekingen en leeftijdsgebonden ziekten.
Valery Krizhanovsky's laboratorium aan het Weizmann Institute onderzoekt waarom senescente cellen zich ophopen bij veroudering en hoe het reguleren van die accumulatie de levensduur kan verlengen.
"In het afgelopen decennium hebben we geleerd dat als we senescente cellen bij muizen elimineren, we hun levensduur en gezondheidsspanne met ongeveer 25-30% kunnen verlengen," zei Krizhanovsky.
Zijn lab onderzoekt nu hoe het immuunsysteem kan worden geactiveerd om ze effectiever te verwijderen bij ouder wordende muizen.
Kwetsbaarheid voorkomen
Prof. Haim Cohen van de Bar-Ilan University praatte de aanwezigen bij over het "Moses" -muismodel van zijn lab dat 30-50 procent langer leeft dan normaal, zonder kwetsbaar te worden.
"We waren niet alleen in staat om het leven te verlengen, maar we waren ook in staat om het gezonde leven te verlengen," zei Cohen. "We zagen vertraagde of geblokkeerde ziekten."
Bar-Ilan University Prof. Haim Cohen bespreekt het kwetsbaarheidssyndroom. Foto door Abigail K. Leichman via ISRAEL21C
Mozesmuizen zijn ontworpen met een overexpressie van het SIRT6-enzym, dat cellulaire functies zoals DNA-reparatie, ontstekingspreventie en glucosemetabolisme aandrijft. (Muizen ontworpen zonder enige SIRT6-leeftijd en sterven vroegtijdig.)
Naast andere gezondheidsvoordelen ontwikkelen Mozes-muizen nooit de zwakke tekenen - zwakte, langzaam lopen, uitputting en onbedoeld gewichtsverlies - die tot 10% van de personen boven de 65 en 30% van de mensen boven de 80 treffen, zei Cohen.
SIRT6 lijkt kwetsbaarheid te blokkeren door het levermetabolisme en de spieractiviteit te verhogen, hersenontsteking te blokkeren en tumorontwikkeling te onderdrukken.
Cohen lanceert een startup, SirTLab, om de bevindingen van Moses te vertalen naar een SIRT6-activerend medicijn. Hij zal het op 17 mei bespreken op de Biomed Israel-conferentie.
Omgeving + genetica
Dr. Nir Barzilai, directeur van het Longevity Genes Project aan het Albert Einstein College of Medicine in New York, besprak zijn lopende twee decennia durende studie van honderden gezonde ouderen tussen de 95 en 112 jaar en hun kinderen om de rol van genetica in uitzonderlijke levensduur te bepalen.
Barzilai's collega Prof. Gil Atzmon, nu aan de Universiteit van Haifa, zei dat genetica goed is voor ongeveer 10-20% van de gezonde levensduur van uitzonderlijk langlevende individuen (ELIs), terwijl omgevingsfactoren - zoals roken en stress - een verwaarloosbaar effect hebben.
"Dus wat is de belangrijkste reden dat ze langer leven? We denken dat epigenetica, de combinatie van genetica en omgeving, verantwoordelijk is voor 80-90% van de fenotypevarianten [waarneembare kenmerken] voor een lang leven, "zei hij.
Prof. Gil Atzmon van de Universiteit van Haifa spreekt op de Longevity Nation-conferentie aan de Bar-Ilan University, maart 2023. Foto door Daria Chekhova/Vetek via ISRAEL21C
De "schakeltheorie" van Atzmon kan de ongebruikelijke genomische flexibiliteit van ELIs verklaren.
"Een gewone lichtschakelaar kan alleen worden in- of uitgeschakeld. Maar als je het vervangt door een dimmerschakelaar, kun je flexibeler zijn in de hoeveelheid licht die je in de kamer hebt," legde hij uit.
"Mijn hypothese is dat ELI's veel meer 'dimmerschakelaars' hebben dan de meeste mensen en zich daarom kunnen aanpassen aan een bepaalde omgeving."
Zijn laboratorium bestudeerde de hele genoomsequentie van 150 ELIs - en 150 controles 30 jaar jonger - om te zoeken naar hotspots van methylatie, een natuurlijk chemisch proces dat genen inschakelt die een goede gezondheid bevorderen en genen uitschakelen die een slechte gezondheid bevorderen.
"Als ze niet kunnen worden in- of uitgeschakeld, zijn ze nutteloos," wees hij erop.
Ze vonden inderdaad een hoger methylatiepercentage in ELI's. "Als de schakelaars per omgeving kunnen worden veranderd, kunnen we ermee spelen," zei hij.
"Aanpassing aan omgevingsstressoren is de bottom line. Zo'n mechanisme kan veerkracht bieden tegen specifieke ziekten en niet alleen een lang leven."
