Foto N12News
We wilden ons niet midden in de les onderbreken, maar het nieuws over de camera van N12News die door de schoolgangen dwaalde, verspreidde zich snel tussen de klassen. Zo ontmoetten we de Sderot-kinderen, die al 67 dagen verspreid zijn in hotels in Eilat. Zelfs zij, geboren in de realiteit van rode verf en raketten, kunnen nog steeds niet verwerken wat er die ochtend van 7 oktober gebeurde, toen ze wakker werden terwijl terroristen door hun stad liepen.
Sindsdien zijn ze hier, tussen het hotel en de tijdelijke school, tussen de promenade en het maritieme observatorium. Wij wilden van hen iets horen over wat zij doormaken. Het onderwijzend personeel bestaat uit docenten uit Sderot, vrouwelijke militairen en vele vrijwilligers. "De vrouwelijke soldaten helpen ons de angst te overwinnen,", zei Nicole terwijl ze de stukken maakte. "Ik ben voor veel dingen bang, maar zeker niet voor Hamas - omdat we ze zullen verslaan.
Zelfs vandaag de dag, ruim twee maanden later, is Sderot nog steeds leeg en verlaten. Zelfs een stad waarvan de inwoners als stoer en immuun werden beschouwd, zal tijd nodig hebben om te herstellen van de beelden van de witte busjes die door de straten dwalen.
Alon, nog maar 8,5 jaar oud, demonstreert zonder dat hij het merkt hoe ongelooflijk de situatie is.
Alon vertelde ons dat hij Apreszif mist, en hoewel je het ook in Eilat kunt kopen, geeft hij niet op. "Het is niet hetzelfde, het is niet in Katif", legde hij uit. "Mijn broers komen morgen naar huis en ik niet, want mijn grootste nachtmerrie is thuis slapen. Het is eng als er knallen of rode verf te zien zijn."
Emily Levy, 11 jaar oud, herinnerde zich Zwarte Zaterdag. "We waren allemaal bij MMD en zagen al deze schokkende video's en foto's op het nieuws en op sociale media", beschreef ze. Adel Michialov haakte in: ‘Eerst dachten we dat er echt geen terroristen waren en dat het maar iets was, maar uiteindelijk ontdekten we de witte jeep met de terroristen erin en waren we enorm gestresseerd. Kinderen op deze leeftijd mogen niet weten wat de dood is.
Foto N12News
Als er iets is dat het hart breekt, dan is het wel het horen van kinderen die hun onschuld hebben verloren en meer dan dat, het optimisme dat hen zo kenmerkt, kinderen die in een mum van tijd volwassen zijn geworden, die, net als wij allemaal, nog steeds zo leven. ochtend. En zelfs vandaag de dag kan niemand hen met zekerheid vertellen wanneer de wijzers van de tijd, die op 7 oktober stopten, weer in beweging zullen komen.
