De krachtige toespraak die 2.000 mensen in de synagoge van New York ontroerde: 'Ik zal niet rusten voordat ik mijn broeders uit de tunnels heb teruggebracht'

Ex-gijzelaar Eli Sharabi. Screenshot

Na zijn emotionele toespraak bij de VN-Veiligheidsraad arriveerde voormalig gijzelaar Eli Sharabi zaterdagmorgen bij de Park East Orthodox Synagogue in Manhattan, schrijft Ynet.

Ongeveer 2000 Joden en Israëliërs verzamelden zich bij de synagoge om Sharabi te horen en zijn hand te schudden. Burgemeester Eric Adams van New York City was ook aanwezig om hem te feliciteren met zijn vrijlating. Langdurige leden van de synagoge merkten op dat de synagoge zo vol zat, dat "er geen speld in paste." Ze merkten op dat het de grootste gemeente was sinds de oprichting van de synagoge in 1890.

Park East Orthodox Synagogue in Manhattan

Sharabi raakte het publiek diep en bracht velen tot tranen. "Ik zal niet rusten of zwijgen totdat ik al mijn broeders die gevangen zitten in de tunnels heb teruggebracht. Daarom ging ik naar de VN, daarom vloog ik een paar weken nadat ik uit de tunnels kwam. Daarom ontmoette ik president Trump in het Oval Office en daarom ontmoette ik de Britse premier direct daarna. Daarom sta ik hier voor u," vertelde Sharabi aan de aanwezigen.

Het publiek stond op, applaudisseerde en scandeerde “Breng ze thuis.” Veel aanwezigen huilden, waaronder de rabbijn van de synagoge, Holocaust-overlevende Arthur Schneier, die die zaterdag zijn 95e verjaardag vierde. Sharabi ontmoette hem en kuste hem op de wang, een moment dat door getuigen werd beschreven als “adembenemend.”

Drie dagen eerder had Sharabi zijn toespraak gehouden voor de VN-Veiligheidsraad, waarin hij met vertegenwoordigers van lidstaten de huiveringwekkende ervaringen deelde die hij had doorstaan ​​tijdens zijn gevangenschap in Gaza. Hij sprak over hongersnood, martelingen, het geld van de hulp dat door Hamas-agenten was gestolen en de hulp die nooit kwam.

Sharabi beschreef de onmenselijke omstandigheden van zijn gevangenschap en zei: "Ze gaven me elke dag een stuk pitabrood en een kop thee. De honger verteerde alles. Ze sloegen me. Ze braken mijn ribben. Het kon me niet schelen, ik wilde gewoon een stuk brood." Hij beschreef ook hoe de terroristische organisatie hem en zijn medegevangenen de toegang tot voedsel en water ontzegde, terwijl Hamas-agenten internationale hulp die naar Gaza was gestuurd, zonder beperkingen consumeerden.

Sharabi vertelde hoe in de laatste momenten voor zijn vrijlating een Hamas-terrorist hem benaderde en hem een ​​foto van zijn broer Yossi liet zien, en hem vertelde dat hij was vermoord. "Het voelde alsof ze een gigantische hamer op me hadden laten vallen. Ik weigerde het te geloven," zei Sharabi. Toen hij het overdrachtspunt bereikte, ontmoette hij voor het eerst in 491 dagen een vertegenwoordiger van het Rode Kruis. "Ze zei tegen me: 'Maak je geen zorgen, je bent nu veilig.' Veilig? Waar was het Rode Kruis 491 dagen lang?"

Sharabi richtte zich rechtstreeks tot de vertegenwoordigers van de Veiligheidsraad met een duidelijke en krachtige verklaring: "491 dagen lang heb ik uitgehongerd, was ik geketend en smeekte ik om mijn menselijkheid. Gedurende al die tijd kwam er niemand. Niemand in Gaza hielp mij." Hij benadrukte dat de inwoners van Gaza getuige waren van het lijden van de gijzelaars en niets deden.