De lange weg voor de bevrijde gijzelaar Guy Gilboa Dalal na brute Hamas-mishandeling: 'Posterkind van huid en botten'

Premier Benjamin Netanyahu bezoekt Guy Gilboa-Dalal in het ziekenhuis. Foto GPO

Na 738 dagen gevangenschap is de 23-jarige Guy Galboa Dalal teruggekeerd naar huis. De jongeman, die op 7 oktober 2023 door Hamas-terroristen werd ontvoerd van het Nova-muziekfestival, is nu herenigd met zijn familie – maar de details die uit zijn gevangenschap naar voren komen, zijn grimmig, schrijft Ynet.

Guys broer Gal, die ook op het festival was en wist te ontsnappen, vocht bijna twee jaar voor zijn terugkeer, zonder te weten of zijn broer überhaupt wist dat hij het had overleefd. Pas vorige maand zag Guy een foto van Gal met een bordje met zijn naam erop en ontdekte dat zijn broer nog leefde.

Drie dagen na zijn vrijlating komt een verontrustend beeld naar voren. Guy heeft gehoorproblemen, lijdt aan constante pijn en zijn getuigenis over wat er na de laatste gijzelaar in februari is gebeurd, onthult maanden van opzettelijke uithongering, mishandeling en psychische kwelling.

"Mijn vrienden die terugkwamen, weten niet eens wat er is gebeurd nadat ze vertrokken", vertelde Guy bij zijn terugkeer aan zijn familie. De familie zegt te weten dat de weg naar herstel lang zal zijn en roept het publiek op om een ​​inzamelingsactie voor zijn revalidatie te steunen.

"Guy is zo lief - hij wil ons niet ongerust maken", zei zijn broer Gal in een interview met Ynet. "Het eerste wat we vroegen, ging over zijn oor, en hij zei: 'Ik kan niet echt horen, maar het gaat wel.' Hij ondergaat veel tests en behandelingen. Lichamelijk waren ze erg beperkt - hij zat opgesloten in een kleine ruimte en kon nauwelijks bewegen."

"Hij verkeerde in dezelfde fysieke conditie als Evyatar – degene die we in die gruwelijke video zagen ," zei Gal, verwijzend naar Guys vriend en medegijzelaar, Evyatar David. "Drieënhalve maand lang hebben de terroristen hen opzettelijk uitgehongerd. Hun werd expliciet verteld dat het doel was om van hen 'posterkinderen van vel en been' te maken."

Nadat die video uitkwam, begonnen de ontvoerders hen meer voedsel te geven na de wereldwijde tegenreactie op de campagne.

Zijn gewicht ging constant op en neer, met alle schade die dat veroorzaakte. Hij kan nauwelijks bewegen. Zijn spieren en botten doen dag en nacht vreselijk pijn. Ook al staat hij op en lacht hij, hij lijdt er intens onder.

Guy werd samen met zijn goede vriend Evyatar David ontvoerd van het Nova-festival. Zijn broer Gal, die er ook was, wist te ontsnappen aan de Hamas-aanval. 738 dagen lang vocht Gal om zijn broer thuis te krijgen – zonder te weten of Guy überhaupt wist dat hij het had overleefd. Pas vorige maand hoorde hij dat Gal het had overleefd.

Rond dezelfde tijd slaagde hij erin zijn familie via het Rode Kruis een brief te sturen. Kort daarvoor waren hij en Evyatar van elkaar gescheiden, nadat ze bijna hun hele gevangenschap samen hadden vastgehouden.

"Guy en Evyatar hadden niet door dat ze van elkaar gescheiden werden," zei Gal. "Ze dachten dat Guy meegenomen werd om iets te filmen en dat hij teruggebracht zou worden. Toen beseften ze dat ze elkaar misschien nooit meer zouden zien."

Dat maakte hun hereniging in het ziekenhuis ongelooflijk emotioneel – na twee maanden uit elkaar te zijn geweest, terwijl ze elke dag samen in gevangenschap waren geweest. Ze blijven elkaar zoeken; het is geweldig om te zien. Ze hebben altijd een hechte band gehad, maar nu is het iets heel anders.

Beetje bij beetje begint Guy weer gewone dingen te ervaren. "Ze zijn zo lang van zoveel beroofd dat nu elk klein dingetje – een chocoladebal, een knuffel – voor hen een hele wereld lijkt," zei Gal. "Maar naast de vreugde zijn er ook zorgen en angst – over morgen, over herstel. Aan de ene kant willen ze leven en dingen doen; aan de andere kant is het nog steeds zo moeilijk. Ze hebben tijd nodig en de mogelijkheid om zich geen zorgen te maken. Ze hebben kracht en steun nodig, en wij zijn er om ze die te geven, om ze te helpen ermee om te gaan."

"Soms zijn er momenten waarop Guy wil praten en begrijpen wat er is gebeurd," vervolgde Gal. "Als hij ernaar vraagt, vertelt hij ons soms dingen, maar hij is er niet klaar voor om te gaan zitten en het hele verhaal te delen. Het is heel moeilijk voor hem, en we dringen niet aan.

Evyatar David. Foto AFP

Elke keer dat hij iets vertelt, beseffen we dat het erger was dan we dachten. Hij zei iets wat ons schokte: 'Mijn vrienden die terugkwamen, weten niet eens wat er gebeurd is nadat ze vertrokken. De moeilijkste tijd begon pas nadat ze waren vrijgelaten.'

Ze werden na 500 dagen vrijgelaten, en hij bleef nog eens 300 dagen gevangen. Hij beschreef afschuwelijke dingen – ongelooflijk lijden. Wat die jongemannen hebben doorgemaakt, is onbeschrijfelijk. Ik ben onder de indruk van de kracht die ze hadden om te overleven. Naast de vreugde van zijn terugkeer, beginnen we te begrijpen dat de weg naar herstel erg lang zal zijn.

Gal, die twee jaar lang samen met zijn familie heeft gevochten om zijn broer thuis te krijgen, zegt dat de strijd nog niet voorbij is. "We zijn ons er terdege van bewust dat we financiële steun nodig hebben", zei hij. "We willen hem helpen zijn leven weer op te bouwen en zijn dromen te verwezenlijken, zodat hij helemaal opnieuw kan beginnen."

De familie is een inzamelingsactie gestart om Guys revalidatie te ondersteunen. "Hij heeft een vangnet om zich heen nodig", zei Gal. "Hij heeft hulp nodig om opnieuw te beginnen en zijn dromen na te jagen. De weg naar herstel zal lang zijn en hij heeft tijd nodig om steeds meer van zichzelf terug te vinden."