Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen vandaag in de Hebreeuwse website van de IDF en is geschreven door Healy Eljem en Roni Minzant die spraken met de soldaten en militairen achter de schermen.
Een TSH-politieagent, een chauffeur, een onderwijsfunctionaris, logistiek personeel: het zijn allemaal functies die soms in de vaat verborgen zitten. We hebben ze in oorlogstijd gesproken voor een gesprek - om de betekenis van hun rol te begrijpen, zowel in het dagelijks leven als in de strijd, en welke boodschap ze ons tegenwoordig willen overbrengen.
Normaal gesproken zijn wij belast met de planning en uitvoering van educatieve programma's over verschillende onderwerpen. Onder hen zijn strijderfgoed, cultuur, kennis van het land, propaganda en IDF-waarden.
Het is mijn taak om de geest van de krijgers en het hoofdkwartier dat de gevechten van achteren leidt, te versterken. Als onderwijsfunctionarissen houden we ons bezig met het verhogen van het moreel door specifieke activiteiten te organiseren voor de soldaten, de families van de soldaten en het vaste personeel.
Degenen die ons verdedigen met pit, moed en dapperheid: ik ben hier om hun glimlach en die van hun families te behouden. We zien je en we geven om je.
Ik woon in Ofakim, dus op zaterdag 7 oktober sloot het gezin zich op in het huis, deed het licht uit en hield zich stil. Gelukkig hebben de terroristen ons niet bereikt en zijn we gered.
Ik train soldaten wiens taak het is om communicatienetwerken te exploiteren door kennis over te dragen in de ICT-wereld.
Zeer snel keerde ik terug om samen met de reservetroepen het bevel over de koers te voeren, en enkele commandanten gingen het veld in om een ICT-reactie te leveren. Het doel is dat de soldaten het parcours op tijd voltooien, zich verspreiden over eenheden en helpen bij de oorlogsinspanningen.
Ik bestuur een vrachtwagen die wordt gebruikt voor het verplaatsen en vervoeren van tanks en gepantserde voertuigen.
Zodra ik op 7 oktober wakker werd, reed ik naar de basis en begon te werken. Mijn rol is van groot belang, en naarmate de tijd verstrijkt, en vooral nu, begrijp ik het steeds beter.
Ik ben er trots op dat ik voor mijn land vecht. We zijn sterk, we zullen winnen - en we zullen niet opgeven. Ik wou dat we terug konden gaan naar onze gezonde dagen.
Mijn werk betekent voor alles zorgen: van het keramische vest, via de kogels in de patroon, tot de sokken van elke jager. Ik word elke ochtend wakker in de wetenschap dat de strijders dankzij mij hebben wat ze nodig hebben.
Dagelijks laden wij een vrachtwagen, lossen deze en laden hem weer in met munitie, gevechtsuitrusting, medische benodigdheden, ICT-apparatuur en natuurlijk water en voedsel. We werken nu allemaal op een boomachtige manier.
Ik ben blij dat ik het voorrecht heb gehad om in een tijd als deze deel uit te maken van het logistieke systeem en bij te dragen aan het land.
Mijn taak is het rekruteren van reservepersoneel voor het Haifa-district van het Thuisfront Commando.
Tijdens de oorlog werden veel reservisten gerekruteerd als aanvulling op de reguliere troepenmacht. Samen versterken ze het veiligheidsgevoel van de bewoners van de wijk, vergroten ze de veerkracht van het thuisfront en helpen ze de bewoners hun routine voort te zetten in de schaduw van de oorlog.
Een van de momenten die ik me herinner is dat in de eerste dagen sommige soldaten die niet waren opgeroepen, dienst wilden nemen en niet klaar waren om te vertrekken. Onder hen waren ook soldaten die uit de partij ontsnapten. Naar mijn mening bewijst dit dat onze mensen zelfs op moeilijke momenten verenigd zijn.
Normaal gesproken ben ik er verantwoordelijk voor dat de gegevens verantwoordelijk voor dat de gegevens accuraat zijn en dat het reservepersoneel training krijgt en van tijd tot tijd wordt getraind.
Juist het feit dat de huidige actie professioneel was, maakt het voor ons nu in de oorlog gemakkelijker. De plek werkt als een goed geoliede machine, we ervaren de reservisten in al hun glorie. Iedereen kwam die zaterdagochtend opdagen, waar ze ook waren.
Als militair ben ik verantwoordelijk voor de dienstomstandigheden van alle soldaten op het hoofdkwartier.
In de nasleep van de oorlog en de noodtoestand fungeer ik als frontliniepolitieagent van de brigade, en van tijd tot tijd probeer ik op de hoogte te blijven en te helpen met de training van de soldaten.
Ik voel me heel belangrijk in mijn aandeel in de strijd en streef ernaar om waar mogelijk te blijven helpen en zoveel mogelijk bij te dragen.
Terwijl er schoten in de lucht klonken, trainden we de tank en probeerden we de situatie te begrijpen. We zijn meteen mechanisch en professioneel aan de slag gegaan.
Ik controleer de conditie van de tanks van het bedrijf en hun gevechtseenheid. Wij zijn verantwoordelijk voor behandelingen en onderhoud, vanaf het schroefniveau tot aan de motoren. Als wij het niet doen, zal de tank niet werken.
We hebben onze gedachten losgekoppeld om de taak op de beste manier uit te voeren - onze moeilijkheid werd een enorme efficiëntie en de motivatie hangt in de lucht.
Comments