De Anashim Tovim-tent op raves is waar feestgangers rustige en emotionele steun kunnen vinden. Foto met dank aan Anashim Tovim via ISRAEL21c
Er kwamen veel inspirerende verhalen voort uit het bloedbad op het Supernova- muziekfestival in kibboets Re'im, vlakbij de grens met Gaza, op 7 oktober.
Een vader die zijn muziekminnende dochter in haar rolstoel bracht, ondanks haar beperkingen door spierdystrofie en hersenverlamming.
De moedige jongeman die vastbesloten was handgranaten uit te gooien die Hamas-terroristen meedogenloos in de overvolle schuilkelder gooiden, totdat zijn geluk op was.
En de drie vrijwilligers van Anashim Tovim (Good People) die op het festival waren om feestgangers emotionele en mentale steun te geven, maar uiteindelijk hun eigen leven verloren.
Goede mensen
Anashim Tovim , tien jaar geleden opgericht door ELEM , een organisatie voor risicojongeren, brengt getrainde volwassenen naar raves om jongeren in nood te helpen nadat ze geestverruimende middelen hebben gebruikt.
“We proberen ze veilig te houden, of het nu gaat om het geven van water en onderdak voor een paar uur of het beschermen tegen incidenten van geweld en seksueel misbruik”, legt de 32-jarige psychotherapeut Moshe Elad uit, een van de negen professionals in de geestelijke gezondheidszorg die deelnam aan het project. om vrijwilligerswerk te doen bij Supernova.
“We willen nooit dat iemand het gevoel krijgt dat we hen veroordelen”, vertelt Elad aan ISRAEL21c. Daarom dragen ze allemaal blauwe t-shirts met de woorden Ish Tov (Good Guy) of Isha Tova (Good Woman) op de voorkant gedrukt .
Anashim Tovim is vrijwilliger bij Maayan Shenker Brownstein en Moshe Elad. Foto met dank aan Anashim Tovim via ISRAE21c
“We praten niet met hen als leraren, ouders of legeraanvoerders, maar als broer of zus. We willen er gewoon voor hen zijn, ongeacht de gemoedstoestand waarin ze zich bevinden, en dit varieert sterk van een diep wantrouwen jegens ons tot het denken dat zij de Messias zijn.”
Sirenes en raketten
Hoewel de door Tribe of Nova geproduceerde Supernova Sukkot Gathering de eerste Israëlische versie was van Universo Paralello, een trancefestival met wortels in Brazilië, was het niet de eerste keer dat Elad met de organisatoren samenwerkte of in Kibboets Re'im was.
Afgelopen Poerim, zegt hij, bood Anashim Tovim zich vrijwillig aan bij een andere rave op dezelfde locatie.
Een openluchtrave-evenement in Israël. Foto met dank aan Anashim Tovim via ISRAEL21c
Volgens Elad, die in Pardes Hanna woont en nu leiding geeft aan het project, voelde niets ongewoons die dag.
“We hebben gedaan wat we altijd doen. We gingen een paar uur te vroeg zodat we de 'safe space' konden organiseren voordat het feest begon. Dit is een comfortabele, rustige omgeving met futons en zacht licht, weg van de felle kleuren en luide muziek van de podia.”
Anashaim Tovim organiseerde raves om onderdak en andere vormen van steun te bieden aan feestgangers in nood. Foto met dank aan Anashim Tovim via ISRAEL21c
Nadat hij zijn dienst in de vroege ochtenduren had beëindigd, werd Elad twee uur later gewekt door sirenes en raketten.
“Het was rond 06.30 uur en we verdeelden ons snel in twee teams. Sommigen van ons hielpen mensen om ons heen die in shock waren en moeilijkheden ondervonden, en ik ging met anderen mee om onze uitrusting terug te brengen naar de auto. Daarna zijn we in twee verschillende auto’s vertrokken.”
Zoals Elad zich herinnert: “Het kostte me een tijdje om de situatie te begrijpen. We waren aan het rijden en kwamen toen in een file terecht van mensen die ook het feest probeerden te verlaten. We besloten langs de kant te stoppen en te kijken wat er aan de hand was en mensen benaderden ons om te zien of ze mee konden en we gingen weer rijden.
“Toen zagen we vooraan een busje waarin ze kalasjnikovs en RPG's hadden, dus besloten we om te keren en de andere kant op te rijden richting Be'eri, en toen begonnen de geweerschoten. We realiseerden ons dat het zowel achter ons als vóór ons was, dus besloten we uit te stappen en weg te rennen”, zegt hij.
De groep rende zes uur lang en verstopte zich vervolgens in een grapefruit- en sinaasappelboomgaard, waar ze alleen maar geschreeuw in het Arabisch en schieten hoorden.
Vrijwilligers van Anashaim Tovim verstopten zich tijdens de Hamas-aanvallen in een boomgaard. Foto met dank aan Anashim Tovim via ISRAEL21c
Drie hebben het niet gehaald
Uiteindelijk werden ze via telefonisch contact geëvacueerd naar een benzinestation, samen met vele andere gewonde en geschokte Supernova-overlevenden.
Drie leden van het Anashim Tovim-team bereikten de veiligheid niet. Lior Hadad Atias, 36, en Sigal Levy, 31, werden later die dag doodgeschoten aangetroffen in de buurt van hun auto, terwijl Yonatan Richter, 48, een aantal dagen vermist werd verklaard totdat zijn lichaam werd gelokaliseerd.
Yonatan Richter, 48, werd op 7 oktober vermoord. Foto met dank aan Anashim Tovim via ISRAEL21c
“Sigal, een maatschappelijk werker, was geweldig en werkte vele jaren bij de vereniging ELEM, waar hij de gemeenschap hielp en de jeugd ondersteunde. Ze kwam bij ons en begreep heel snel wat er op het feest moest gebeuren, en tijdens de sabbatochtend hielp ze mensen die moeilijke ervaringen hadden”, zegt Elad.
“Lior was dierenartsverpleegkundige en dit was de vierde partij waarbij ze bij ons kwam. Yonatan werkte al twee jaar bij het project en mensen voelden zich altijd op hun gemak om met hem te praten en zich voor hem open te stellen. Ik heb met eigen ogen gezien hoe ze alle drie voor zichzelf zorgden en anderen steunden tijdens de terreuraanval.”
Een herdenkingsmuur herdenkt Anashim Tovim-vrijwilligers Yonatan Richter, Lior Hadad Atias en Sigal Levy. Foto met dank aan Anashim Tovim via ISRAEL21c
Elad is nog steeds bezig met het verwerken van de “angstaanjagende gebeurtenissen waarbij drie van mijn vrienden stierven en ook een groot deel van onze trancefamilie. Mensen die we door de jaren heen goed kenden van alle partijen.”
De zes overgebleven Anashim Tovim-vrijwilligers van het muziekfestivalteam ondergaan nu voortdurende groepstherapie om hun trauma te verwerken.
“We versterken elkaar om met de gruwelijke ervaring om te gaan en ons eigen persoonlijke verhaal over de gebeurtenissen te delen.”
Wat ook helpt, zegt Elad, is dat trancefeesten in de buitenlucht, vaak gewijd aan de slachtoffers van 7 oktober, niet zijn gestopt, ook al zijn ze kleiner van omvang.
“Het volk van Israël blijft dansen door ons trauma en onze pijn heen. Dit houdt mij op de been.”
