Isidella elongate, een ernstig bedreigd bamboekoraal, op compacte moddersedimenten bij Palmahim Slide. Foto met dank aan de Universiteit van Haifa en Oceanografisch en Limnologisch onderzoek van Israël
Zonlicht bereikt de Palmahim glijbaan niet, een zeldzame geologische formatie diep in de Middellandse Zee, ongeveer 30 kilometer voor de kust van Tel Aviv.
En toch gedijen er unieke wezens in deze pikzwarte, 1.000 vierkante kilometer heuvelachtige habitat van koraaltuinen, methaan sijpelingen, pekelbaden en andere onderwaterwonderen.
Gevormd in de oudheid door een geleidelijke aardverschuiving op de zeebodem, is de Palmahim glijbaan een hotspot voor biodiversiteit waar zwartbekkathaaien broeden en blauwvintonijn paaien, volgens internationale studies die in het afgelopen decennium zijn geleid door Yizhaq Makovsky van de Universiteit van Haifa en de Israëlische Oceanografische en Limnologische Onderzoek.
Een zwartbekkathaai. Foto met dank aan de Universiteit van Haifa en Oceanografisch en Limnologisch onderzoek van Israël
In juli werd de Palmahim Slide (ook wel een Disturbance genoemd) de eerste Israëlische Hope Spot aangewezen door Mission Blue, de organisatie van oceanograaf Sylvia Earle die zich inzet voor het verkennen en beschermen van belangrijke zeegebieden.
"De diversiteit die ontdekt is, is nog nooit eerder gezien in de zuidoostelijke Middellandse Zee", zegt Earle, de eerste vrouwelijke "aquanaut" op de legendarische oceaanonderzoeken van Jacques Cousteau, tegen ISRAEL21C.
Mission Blue heeft 144 Hope Spots geïdentificeerd die van cruciaal belang worden geacht voor de gezondheid van oceanen en zeeën.
Earle dringt er bij Israëlische beleidsmakers op aan om “de stappen van Hope Spot te volgen door 850 vierkante kilometer van de Palmahim Slide te verklaren als een no-take, give-back zee reservaat groot genoeg om het zeeleven dat er is te beschermen en geen destructieve activiteit in het reservaat en de omgeving toe te staan".
Een plastic zak verstrikt in Leiopathes zwart koraal van de Palmahim Slide. Foto met dank aan de Universiteit van Haifa en Oceanografisch en Limnologisch onderzoek van Israël
De goedkeuring van Earle biedt een sprankje hoop voor de coördinator van mariene projecten, Hadas Gann-Perkal en de mariene ecoloog Ateret Shabtay van het mariene programma van de Society for the Protection of Nature in Israel (SPNI).
Samen met de Israëlische Autoriteit voor Natuur en Parken hebben Gann-Perkal en Shabtay er bij de Israëlische en internationale autoriteiten, zoals de in Italië gevestigde Algemene Visserijcommissie voor de Middellandse Zee , voor gepleit om het grootste deel van de Palmahim Slide tot beschermd gebied te verklaren.
"Internationale erkenning krijgen voor het feit dat deze plek beschermd moet worden, heeft al geholpen in onze gesprekken met de besluitvormers die verantwoordelijk zijn voor het mariene milieu", zegt Gann-Perkal tegen ISRAEL21C.
Ze willen het beschermen tegen habitatvernietigende olie- en gasexploratie en diepzeevisserij, terwijl ze het behouden voor wetenschappelijk onderzoek dat uiteindelijk de mensheid ten goede zou komen.
Zoals het verkennen van de ruimte
Foto van Hadas Gann-Perkal door Amnon Houri
"Diepzeekoraaltuinen die duizenden jaren nodig hadden om te groeien, zouden met één veeg van een visnet verdwenen kunnen zijn", vertelt Gann-Perkal aan ISRAEL21c.
"Als de Palmahim glijbaan als beschermd wordt verklaard, kunnen deze prachtige ecosystemen blijven groeien en een geheel nieuwe grens vormen voor onderzoek en verkenning. Met duikboten en robots kunnen we foto's en video's maken van wat daar gebeurt”, vervolgt ze.
"Zoals Sylvia Earle zegt, kunnen we niet beschermen wat we niet weten."
Met behulp van nieuwe technologieën, zegt ze, "kunnen we nu heel veel dingen over de diepzee te weten komen. Vijftien of twintig jaar geleden zou je deze uitgestrekte blauwe zee zien en niet begrijpen welke verbazingwekkende biodiversiteit het bevat en hoe dit ons leven hier op aarde beïnvloedt."
Eén manier waarop het ons beïnvloedt, is dat de diepzee een koolstofput is, die een deel van de milieuschadelijke koolstof die we creëren absorbeert en vastlegt. Een beter begrip van deze functie zou implicaties kunnen hebben voor onderzoek naar klimaatverandering.
"In plaats van uitgestrekte gebieden met zand en modder zoals je zou verwachten, is dit diepzeegebied met unieke geologische kenmerken een complex gebied met verschillende soorten habitats waar elk dier zijn eigen plekje kan vinden", zegt Gann-Perkal.
Een witte soort zwart koraal gefotografeerd op de Palmahim Slide. Foto met dank aan de Universiteit van Haifa en Oceanografisch en Limnologisch onderzoek van Israël
Het leven gaat hier traag. Zonder de fotosynthese van de zon wordt het plantenleven gevoed door chemosynthese - voedingsstoffen die geleidelijk dieper worden gedragen door waterstromen vanaf het oppervlak van de zee.
Een plastic zak verstrikt in Leiopathes zwart koraal van de Palmahim Slide. Foto met dank aan de Universiteit van Haifa en Oceanografisch en Limnologisch onderzoek van Israël
Ze merkt op dat de Middellandse Zee ongeveer de helft van Israëls gebied beslaat: 4.000 vierkante kilometer territoriale wateren en 22.000 vierkante kilometer exclusieve economische zone (EEZ) wateren. Als de Hope Spot tot nationaal zeereservaat wordt uitgeroepen, zou het de eerste zijn in de EEZ van Israël.
"De diepzee is niet goed bestudeerd, dus het is erg spannend", zegt Gann-Perkal. “Het is alsof je de ruimte verkent. We moeten informatie terughalen van 1000 meter onder zee.”
