Tomer Arava Eliaz (links) en Dikla Arava. Foto via Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel serie Those We Have Lost.
Dikla Arava, 51, en haar zoon Tomer Arava Eliaz, 17, werden op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen in kibboets Nahal Oz.
Terroristen stormden het huis binnen van Noam Elyakim, Dikla's oude vriend, wiens twee dochters, Dafna, 15 en Ela, 8, ook thuis waren.
De terroristen dwongen Tomer op wrede wijze onder schot om bij hun buren aan te kloppen en hen te overtuigen naar buiten te komen – terwijl ze hun psychologische en fysieke terreur livestreamden op Dikla's Facebook-pagina.
Uiteindelijk hebben de terroristen Tomer, Dikla en Noam vermoord en Dafna en Ela ontvoerd naar Gaza, waar ze 51 dagen gevangen werden gehouden voordat ze op 26 november werden vrijgelaten als onderdeel van een wapenstilstand.
De lichamen van Dikla en Tomer werden pas ruim een week na de aanval ontdekt en geïdentificeerd, buiten het kibboetsterrein. Ze werden op 16 oktober naast elkaar begraven in Kfar Maimon. Dikla en Tomer worden overleefd door hun twee andere oudere kinderen/broers en zussen, Odin en Stav, en Tomer wordt ook overleefd door zijn vader, Ma'ayan.
In een lofrede uit de kibboets werd Tomer, een leerling in de 12e klas, geprezen omdat hij ‘met moed handelde tegenover de moordenaars die hem gevangen namen. Tomer handelde kalm en edelmoedig onder het schot van de moordenaars.’ De tiener, zo zei de kibboets, was ‘een magische jongen, een engel, een gouden kind met een goed hart, vol levensvreugde.’
Zijn vrienden en familie merkten zijn liefde voor trancemuziek en festivals op, evenals zijn verslaving aan de sportschool en sporten.
Op een Instagram- herdenkingspagina voor Tomer schreef zijn zus Odin dat er “niet genoeg woorden zijn die kunnen beschrijven wat een geweldig persoon je was.”
“Bedankt voor alles wat je voor me was, dat je je altijd zorgen om me maakte en me op de eerste plaats zette, zelfs op die vreselijke zaterdag toen je aan me dacht en controleerde of het goed met me ging”, schreef ze. “Bedankt dat je je hart voor mij hebt geopend, zoals je nog nooit bij iemand anders hebt gedaan. Bedankt voor het opnemen van onze gesprekken, die nu het enige zijn dat ik nog heb om me weer te laten lachen. Mijn engel – je wilde altijd groter zijn dan ik, en nu ben je op de hoogste plek in de hemel en kijk je van bovenaf op mij neer.
Weken nadat ze uit gevangenschap terugkeerde, schreef Dafna op Instagram: “mijn Tomer, ik mis je zo erg, het is moeilijk voor mij zonder jou. Tot 135 dagen geleden gingen we elke dag samen naar school, en nu ga ik elke dag alleen naar school.”
In april schreef Dafna een bericht aan Dikla, waarin ze opmerkte dat het “196 dagen waren dat ik je niet heb gehoord, 196 dagen dat ik je glimlach niet persoonlijk heb gezien en niet op foto’s, 196 dagen dat je over je waakt. mij van bovenaf... Ik hoop dat je daarboven gelukkig en vreugdevol bent.'
In de kibboets -lofrede voor Dikla werd opgemerkt dat zij het onderwijssysteem voor Nahal Oz leidde en in latere jaren onderwijsconsulent voor kleuterscholen was.
“Dikla was vol leven, hield van dansen, van gelukkig zijn, was een krijgermoeder voor haar kinderen”, aldus de lofrede. “Haar charmante glimlach en gelach zullen gemist worden in al onze bijeenkomsten.”
Maayan Zin, de ex-vrouw van Noam en de moeder van Dafna en Ela, schreef op Facebook dat Dikla “zoveel van mijn dochters hield en mijn meisjes zo veel van Dikla.”
Ze zei dat Dafna en Dikla "onmiddellijk met elkaar verbonden waren - Dafna hield van haar vanaf de eerste minuut dat ze elkaar ontmoetten, ze ruilden schoenen, deden make-up op en lachten, Dikla was zo aanwezig in haar leven." Ela, zei ze, 'kent geen leven zonder Dikla. Zonder Dikla’s familie.”
“Dus ja, Dikla is de nieuwe vriendin, maar wat Dikla aan Dafna, Ela en Noam heeft gegeven, kan niemand haar afnemen”, voegde Maayan eraan toe. “Ik hoop alleen dat ze niet heeft geleden tijdens haar laatste momenten.”
Shalev Zarka, die getrouwd is met Dikla's nichtje, merkte in een lofrede op de begrafenis op dat toen hij vijf jaar eerder bij de familie kwam: "Ik heb zoveel verhalen over je gehoord, en toen we elkaar ontmoetten, werden we in een oogwenk verliefd."
'Tante Diki, ik hou zoveel van je. Je was op elk moment van de dag een luisterend oor voor mij – elk telefoontje van jou, elke sigaret met jou bij de visvijver was een ervaring die ik nooit zal vergeten”, zei hij.
'En Tomer – 'Tomer de koning' – zo sta je in mijn telefoon geschreven,' vervolgde Shalev. “Jij was de koning in mijn ogen. Vastberaden bij elke taak, trainend als een gek, we strijden in de sportschool – en jij op 17-jarige leeftijd zou me elke keer verpletteren. Ik zal uw vastberadenheid om elk doel te bereiken overnemen en daaraan vasthouden. Het verlangen om de beste te zijn in alles wat je wilde zijn.”
'Tomer, zelfs op je laatste momenten, toen we je tegenover de terroristen zagen staan, was je zo'n krijger. Vastberaden en beheerst. Ik houd zo veel van je."
