Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder in de Hebreeuwse pagina van de IDF en is geschreven door Amit Davidov.
Net als de rest van ons heeft de militaire begraafplaats op de berg Herzl de afgelopen maanden veranderingen ondergaan. Tijdens de oorlog werden drie nieuwe percelen geopend, werden er bijna elke dag tot wel zestien begrafenissen gehouden en in twee weken tijd werden ongeveer 150 graven gebouwd. In de week die Holocaustdag, Herdenkingsdag en Onafhankelijkheidsdag met elkaar verbond, zijn we gestopt om de verbinding te herdenken en te onderzoeken die al 75 jaar in steen gegrift staat.
“Op één heuvel zal het graf zijn van de schepper van de zionistische visie, en de begraafplaats van de verwezenlijkers van het zionisme”, zo beschreef en rechtvaardigde het hoofd van de soldatenherdenkingseenheid, Yosef Dekel, de logica achter de nabijheid van de twee - drie maanden vóór de opening van de militaire begraafplaats op de berg Herzl.
Foto IDF woordvoerder
En dus werd op besluit van het Ministerie van Defensie en tegelijkertijd met de begrafenis van de botten van Benjamin Ze'ev Herzl in november 1949 de Nationale Militaire Begraafplaats op de Jeruzalemheuvel aangelegd.
Vanaf het begin was het doel van de Nationale Begraafplaats om ‘de grootste en mooiste van het land’ te zijn, en dat is het zeker geworden. Al in het hoofdingangsgebouw, ontworpen door Asher Hiram, is het onmogelijk om het ‘zwevende’ betonnen dak te negeren, waardoor een gevoel van evenwichtsverlies en verwarring tussen licht en zwaar ontstaat, zoals David Kroyanker uitlegt in zijn boek ‘Architecture in Jeruzalem".
De ingang van de begraafplaats. Fritz Cohen, persbureau van de regering
Onder hetzelfde beton zijn veel families en vrienden die voor de laatste keer afscheid hebben genomen van hun muren, de slachtoffers van de oorlog, de afgelopen maanden verstikt door tranen en verdriet. Al op 7 oktober voelde men dat de koele en rustige begraafplaats (voor zover dat in de staat Israël mogelijk was) heet werd.
"De symboliek, het unieke karakter en het belang van de Mount of Remembrance werden verzekerd door de ligging van de locatie op de top van een heuvel omringd door drie heuvels in het bos en de afstand tot de dagelijkse routine van de stad", vervolgt Kroyanker. Hoewel de stad door de jaren heen dichter bij de berg kwam, bleef de begraafplaats rustig en geïsoleerd. De hoogte biedt nog steeds een uitkijkpunt naar de verre omgeving.
Foto IDF woordvoerder
Toen er percelen werden toegevoegd en de begraafplaats vanaf de top van de berg naar beneden begon te stromen, moesten er trappen worden gebouwd om voor een vlakke ondergrond te zorgen. Net als de oorspronkelijke bergwand behielden ze het rotsachtige motief en plaveiden ze de wanden van de niveaus met stenen in een "wilde" opstelling, waarbij enkele rotsen uit de muur staken.
"De vorm van de straatstenen, die als een mozaïek zijn ingelegd, was een eerbetoon aan het oorspronkelijke rotsachtige landschap van de berg", legt Maoz Azariahu uit in het boek "Positioning the Memory". Hij voegt eraan toe en merkt op dat de architectuur van de terrassen "een functie was van de onderlinge relatie tussen de soorten stenen die werden gebruikt om de muren en de graven te bouwen."
Foto Moshe Milner, persbureau van de regering
Normaal gesproken heeft elke oorlog één specifiek plot. Shalom HaGilil, Tweede Libanon, Jom Kipoer. Maar deze keer moest de soldatenherdenkingseenheid van het Ministerie van Defensie vanwege de overbelasting twee percelen openen, waar ze tegelijkertijd begrafenissen konden houden. De derde werd geopend toen de plaats in de eerste op was.
Bijna elke dag, gedurende vele weken, vonden er op de berg wel zestien geladen en verdrietige begrafenissen plaats. Van een plek die wordt gekenmerkt door statisch zijn, of liever gezegd veranderen in een langzaam tempo, is het dynamisch geworden - zodat er in twee weken tijd ongeveer 150 nieuwe graven worden gebouwd. Het landschap wordt op deze momenten hervormd.
De berg werd in de loop der jaren uitgebreid en er werden monumenten aan toegevoegd, waaronder de ruimtes van de beroemde Achi Dekar-onderzeeër, de Tuin van de Vermisten, het Netzer Ahron-monument en nog veel meer .
Foto IDF woordvoerder
Want uiteindelijk heeft de berg niet per se een droevige connotatie, en is hij ook de plek voor de herdenking van ons staatscontract. Studenten uit heel Israël komen in bussen naar hem toe, tijdens de stages komen ook bezoekende toeristen en militairen langs. Maar dit jaar komen ze, terwijl ze dat doen, vaak op die momenten een begrafenis tegen.
En wat betreft de verbinding tussen de berg dichtbij en daar, die aan de voet ervan ligt, vertellen twee woorden het hele verhaal: een baken voor heropleving. Maar de begraafplaats ligt naast de wederopstanding, het breedste element op de berg, breidt zich uit en blijft zich uitbreiden, en zijn plaats is meer aanwezig.
Foto IDF woordvoerder
Net als het verbindingspad verbindt deze week ook de verschrikkingen van de nazi’s met het wonder dat de Joodse staat is. Maar net voordat de week voorbij is, stoppen we opnieuw en herinneren we ons de ruimtes waarvan de dood ons het leven heeft geboden. In '49, toen ze de begraafplaats aanlegden, was er bezorgdheid onder degenen die verantwoordelijk waren voor de begraafplaats van Herzl dat dit zijn complot zou overschaduwen. Tegenwoordig, nu ze bijna 76 jaar oud is, is het onmogelijk om de twee uit elkaar te houden.
