Mia Goren. Foto N12News
De vreselijke ochtend van 7 oktober bracht Mia Goren, de kleuterleidster van Nir Oz, door op haar favoriete plek: de kibboetstuin. Toen het alarm om halfzeven afging, was ze bezig met het opruimen van de tuin voor de volgende dag, zo begint het artikel van N12News over de ontvoerde Mia Goren.
Volgens wat haar kinderen zeggen, was het nog relatief laat, ze wordt meestal vroeg in de ochtend wakker. Haar partner Avner en de hond Scar slapen nog thuis. "Mijn moeder is heel paniekerig, ze kan gewoon niet stil zijn", legt haar 23-jarige zoon Bar uit. Ze staat vroeg op en is voortdurend op zoek naar taken die gedaan moeten worden - of dat nu thuis of op de kleuterschool is."
De terroristen vermoordden haar man wijlen Avner en ontvoerden Mia. Foto: N12Neews
Het alarm betrapte Mia in de tuin, en toen arriveerden de terroristen. Mia had tijd om haar zoon te informeren dat de terroristen waren binnengekomen, terwijl ze zich onder een van de bedden verstopte: " Ik sta onder druk, ze zijn het weeshuis al twee keer binnengegaan", schreef ze hem. "Verstop je je? Staat je telefoon op mute?" vroeg hij haar. "Ja, hij is stil, ik lig onder het kinderbed", schreef ze hem en antwoordde niet meer, en sindsdien is Mia vermist.
Tegelijkertijd kwamen ook terroristen naar het huis van de familie Goran en vermoordden Avner, en de hond ontsnapte ook niet aan de wreedheid van de terroristen.
Een maand na de tragedie die hun leven overkwam, zitten drie van de vier kinderen van Mia en Avner in het hotel in Eilat, waarnaar de inwoners van Nir Oz zijn geëvacueerd. Bar en zijn twee broers: de 25-jarige Asif en de 19-jarige Dekel. Een andere broer, de 21-jarige Gal, bevindt zich ook in de zuidelijke stad. Toevallig zit hij dit jaar in een taakhoofdstuk bij de werkende en lerende jeugd.
"Ze is altijd heel, heel optimistisch en gelukkig. Ze heeft momenten waarop ze verdrietig is, maar dat zijn er maar heel weinig. Het is niet per se zo verdrietig als ze gewoon niet gelukkig is. Omdat moeder altijd blij is", zegt Dekel, de jongste dochter. “Ik heb het gevoel dat ik deze passage echt uit haar heb getrokken, ook in de context van wat er nu gebeurt. Ik ben heel realistisch en tegelijkertijd optimistisch. Nog voordat we het nieuws over vader ontvingen, voelde ik al dat hij zou zijn vermoord, maar heb ik er echt voor gekozen om te geloven dat hij zou terugkeren. Er zitten twee kanten aan: het extreme optimisme van mijn moeder en het extreme realisme van mijn vader.'
De familie Goren in gelukkiger tijden. Van rechts: Avner, Bar, Dekel en Asif. Staande: Gal en Mia Foto: N12News
Mia Goren is veel meer dan de kleuterleidster van Nir Oz, ze is een soort kibboets-goeroe-moederschap, die een steunpilaar was voor ouders en het aanspreekpunt in de gemeenschap als het gaat om het opvoeden van kinderen. "Ze is gewoon een heel gelukkig en glimlachend persoon, energiek en optimistisch", zegt Dekel. "Mijn moeder houdt er niet van om naar grote evenementen te gaan, maar als ze komt zegt ze hallo tegen de hele kibboets en elke keer ziet ze een ander kind. Ze geeft veel om de mensen. Ze is erg toegewijd aan kinderen en moeders, als dat nodig is betekent eerder naar de kleuterschool komen en op Shabbat komen, zoals deze Shabbat gebeurde, en dingen zo regelen dat er de volgende dag wat minder werk zal zijn, of om te helpen met een oppas als iemand zonder hulp vast komt te zitten.
Mia Goren, de kleuterleidster van Nir Oz. Foto N12News
"Als er kinderen zijn waar zij is, is moeder erbij", vervolgt Dekel. “Zelfs in Gaza, als ze daartoe in staat is. Het is waarschijnlijk ook wat haar daar houdt. Als het goed met haar gaat. Het brengt haar weer tot leven, het geeft haar de kracht om voor iemand anders te zorgen. Dit geldt voor kinderen, en voor meer volwassenen, voor ons. Ik kan me heel goed voorstellen dat ze daar is waar zij zijn, in een donkere kamer, waar ze bij de kinderen zit, ze kalmeert en met haar speelt. Ze moet altijd dingen voor anderen doen en zorgt altijd voor anderen.'
"Ze zei altijd: 'Ik wil nu al dat je opgroeit, gaat trouwen en kleinkinderen voor me krijgt'", vertelt de oudste zoon Asif. ‘Zelfs toen we zelf kinderen waren, zei ze al tegen mij: ‘De ene dag kom ik voor je kinderen zorgen, en de volgende dag ga ik naar de kinderen van Bar en Gal en Dekel.’ Ik zei tegen haar: 'Mam, wat als ik in het buitenland woon?' Ze zei meteen dat ze speciaal zou vliegen om voor de kleinkinderen te zorgen."
"Mijn moeder denkt alleen maar aan de toekomst en denkt aan het krijgen van kleinkinderen. Want nogmaals, ze houdt heel veel van kinderen, ze houdt er heel erg van om voor kinderen te zorgen. Ze wacht gewoon tot haar kleinkinderen op hen passen. Daar wacht ze gewoon op", besluit Dekel.
