Een minister van Qatar levert grote kritiek op de recente aanval van Israël op Hamas-leiders in de Golfstaat: "Een aanval op de diplomatie zelf"

Foto Washington Post

Mohammed bin Abdulaziz Al-Khulaifi is staatssecretaris van Qatar bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en schreef dit opinie artikel in The Washington Post met scherpe kritiek tegen Netanyahu.

Qatar is al decennialang een betrouwbare bemiddelaar in enkele van 's werelds meest complexe conflicten, met tegenstanders uit Darfur, Venezuela, Afghanistan, de Democratische Republiek Congo, Libanon, Iran, Tsjaad en Oekraïne – en met de bemiddelaar bij vrede tussen Israëliërs en Palestijnen. Bemiddeling is een expertise die Qatar, een kleine staat in een turbulente regio, uniek maakt. Opeenvolgende Amerikaanse regeringen, zowel Democratische als Republikeinse, hebben onze hulp ingeroepen bij het bereiken van diplomatieke oplossingen, en deze samenwerking heeft de wereld veel goeds gebracht.

Nooit eerder in de moderne geschiedenis heeft een onderhandelende partij een bemiddelend land aangevallen. De Israëlische raketaanval op Doha vorige week schendt de meest fundamentele principes van soevereiniteit en non-interventie, zoals vastgelegd in het internationaal recht. Het was een aanval op de praktijk van bemiddeling zelf. Het heeft twijfels doen ontstaan ​​over de lopende staakt-het-vuren-onderhandelingen met Hamas. En de aanval vond plaats op het soevereine grondgebied van een Amerikaanse bondgenoot, op slechts enkele kilometers van het hoofdkwartier van het Amerikaanse Centrale Commando op de luchtmachtbasis al-Udeid, waar meer dan 10.000 Amerikaanse militairen en hun families gestationeerd zijn.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu verdubbelde vervolgens zijn inzet en dreigde met verdere aanvallen als Qatar niet aan zijn eisen zou voldoen. Hij gebruikte de Hamas-aanvallen van 7 oktober 2023 om Israëlische aanvallen in de regio te rechtvaardigen – in Jemen, Libanon, Syrië, Iran en nu Qatar. Dit roekeloze gedrag ging gepaard met bijna twee jaar verwoesting in Gaza. De moordpartijen, ontheemding en uithongering van Palestijnen door Israël zijn een belediging voor onze gedeelde menselijkheid. En deze acties zijn ongestraft gebleven; Israël is niet ter verantwoording geroepen.

Netanyahu heeft gezegd dat hij zich verbonden voelt met de visie van een "Groot-Israël" – een expansionistisch idee dat aanspraak maakt op grondgebied in verschillende buurlanden. Door zijn ambitie en destructieve acties is de premier een grote bedreiging geworden voor de vrede en veiligheid in het Midden-Oosten – en voor de internationale rechtsorde.

De rechtvaardigingen die zijn regering heeft aangevoerd – door de aanval op Qatar te vergelijken met de Amerikaanse achtervolging van Osama bin Laden, de Franse opstandelingenoperaties in Afrika en de rol van Groot-Brittannië in de strijd tegen Islamitische Staat – zijn verdraaiingen en afleidingen. Om maar één voorbeeld te noemen: de Verenigde Staten hebben het Talibankantoor in Doha nooit aangevallen tijdens de onderhandelingen over een overeenkomst met de groep, met Qatar als bemiddelaar. Washington heeft Qatar zelfs gevraagd de onderhandelingen te leiden, juist omdat het de waarde inzag van een betrouwbaar kanaal voor dialoog. Dat kanaal heeft uiteindelijk bijgedragen aan de overeenkomst die een einde maakte aan de langste oorlog in de geschiedenis van Amerika.

Israël zelf heeft herhaaldelijk op Qatar vertrouwd als kanaal. Het Hamas-kantoor in Doha werd opgericht in samenwerking met de Verenigde Staten om indirecte communicatie mogelijk te maken, escalatie te voorkomen en de deur open te houden voor diplomatie. Israëlische leiders van verschillende coalitieregeringen – Netanyahu, Naftali Bennett, Yair Lapid – hebben via dit kantoor contact gehad. Jarenlang werd het gebruikt om conflicten te voorkomen en de levering van medicijnen, brandstof en andere hulpgoederen aan Palestijnen te vergemakkelijken – altijd in samenwerking met Israël en de Verenigde Staten. En sinds het begin van de oorlog met Hamas heeft de bemiddelde dialoog de vrijlating van meer dan 140 Israëlische gijzelaars bewerkstelligd en levensreddende humanitaire hulp mogelijk gemaakt om Gaza binnen te komen. Dat Netanyahu nu Qatar bekritiseert voor het huisvesten van Hamas-functionarissen, is een belediging voor de inlichtingendiensten van de internationale gemeenschap, de media en zelfs het Israëlische publiek.

Als bemiddelaars ongestraft gebombardeerd kunnen worden, wie zal dan vredesbesprekingen leiden? Zonder veilige kanalen voor diplomatie wordt oorlog de enige optie, gaat de beschaving achteruit en wordt de rechtsstaat vervangen door bruut geweld.

Een wereld waarin soevereiniteit zonder gevolgen kan worden geschonden, is een wereld die afglijdt naar chaos. Dit is niet het soort wereld waar president Donald Trump en Zijne Hoogheid de emir van Qatar naartoe hebben gewerkt. In dit moment van toenemend gevaar moet de wereldgemeenschap samenkomen en een harde grens trekken. De veroordeling van de Israëlische aanval door de VN-Veiligheidsraad was een welkome eerste stap. Maar het mag niet de laatste zijn.

De veiligheid van bemiddelaars is niet alleen in het belang van Qatar; het vormt de basis van de internationale diplomatie. Zonder deze veiligheid is vrede waar dan ook onmogelijk.