Samantha Baron van het BlackOut-restaurant in Jaffa. Foto door Jordyn Tobasky via ISRAEL21C
Velen van ons weten hoe het is om in een restaurant te dineren. Je gaat zitten, bestelt eten, bewondert de vergulde gerechten, eet, praat met vrienden en neemt de ambiance van het restaurant in je op - een eenvoudige reeks taken.
Stel je nu voor dat je dit blind doet.
Bij 14 BlackOut-restaurants over de hele wereld dineren deelnemers in een kamer zonder licht, waarbij de ervaring van iemand met blindheid wordt gesimuleerd. Aanwezigen zwaaien hun visie vaarwel, verbeteren en testen de manier waarop ze proeven en contact maken met hun eten.
Niet uniek genoeg? Alle kelners in het restaurant hebben een visuele beperking of blindheid.
Gelegen in het NaLaga'at centrum in de haven van Jaffa-haven nodigde het enige donkere restaurant van Israël Samantha Baron van ISRAEL21C en een vriend uit om deel te nemen en beschrijft ze hieronder haar ervaring.
Het NaLaga'at-centrum in de haven van Jaffa. Foto met dank aan NaLaga'at
BlackOut is niet zomaar een restaurant, en het theater waarin het zich bevindt is niet zomaar een theater. NaLaga'at (Hebreeuws voor 'raak alsjeblieft') loopt voorop voor ervaringen zoals BlackOut, het inhuren van acteurs die blind, doof of beide zijn.
Met zijn unieke toneelproducties heeft NaLaga'at een cultureel centrum gevormd dat handicaps viert in plaats van ze te negeren.
Waar is de sleutel voor?
Zonder voorkennis over de ervaring, toen mijn vriend Jordyn en ik een theaterlobby binnenliepen met een receptie en de lichten aan, overspoelde ons onmiddellijke verwarring.
Een ober zette ons aan een tafel in de lobby en overhandigde ons een menu en een sleutel. Jordyn en ik konden niet stoppen met lachen, geamuseerd door het volslagen onbekende van wat we gingen meemaken. Waarom hadden we een sleutel? Waarom stonden we in het licht?
De lobby is verlicht in het NaLaga'at Center, maar in restaurant BlackOut is er geen licht. Foto door Samantha Baron
Een ober kwam onze bestellingen opnemen voor een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. Voor elke gang biedt het restaurant een verrassingsoptie.
Jordyn en ik bestelden het verrassingsvoorgerecht en gevulde champignons om te beginnen, het verrassing vegetarische gerecht en het verrassings visgerecht voor de voorgerechten, en een pistachedessert en een verrassingsdessert.
De menu's en de sleutel overhandigd aan gasten bij BlackOut. Foto door Samantha Baron
Zoals elke uitgaande fijnproever zou doen, vroeg ik de ober herhaaldelijk naar het menu. Wat had hij liever? Welk gerecht was het lekkerst?
Elke keer gaf hij hetzelfde antwoord. “Over de afwas kan ik niets zeggen. Je moet zelf kiezen!” Ik vroeg uiteindelijk of dit zijn manier was om ons te dienen of een deel van de BlackOut-ervaring. Hij lachte en antwoordde dat het het laatste was.
“Je sieraden zijn niet te glanzend; je zou goed moeten zijn om te gaan, "zei de kelner. Een snelle blik van geamuseerdheid vloog tussen Jordyn en mij.
BlackOut gasten vergrendelen hun telefoon voordat ze het restaurant binnengaan. Foto door Samantha Baron
Toen beantwoordde de ober onze langverwachte vraag: "Waar hebben we mogelijk een sleutel voor nodig?" Het blijkt dat BlackOut vereist dat alle aanwezigen hun telefoons in een kluisje stoppen: geen foto's of licht.
Golven van angst
Een klein op zichzelf staand gebouw in de lobby was onze eetgelegenheid.
BlackOut gasten plaatsen bestellingen in de verlichte lobby voordat ze de zelfstandige eetzaal betreden, hier links weergegeven. Foto door Samantha Baron
Het bedienend personeel riep elke reservering bij naam en de deelnemers vormden een lange conga-rij bij de deur en legden onze handen op de rug van de persoon voor ons.
Gasten bij BlackOut vormen een conga-lijn om contact te houden als ze het donkere restaurant binnenkomen. Foto met dank aan NaLaga'at
Terwijl het personeel in de lobby volledig zicht had, hadden de obers in de eetzaal visuele beperkingen. Toen de rij eenmaal was samengesteld, stelde onze serveerster Nicole zichzelf voor en leidde ons de donkere afgrond in.
'Ik lach,' zei ik tegen Jordyn. Ik had het plotselinge besef dat ze mijn emoties niet kon zien, dus in plaats daarvan sprak ik ze uit.
De naam van het restaurant was geen leugen - ik ben nog nooit in zo'n duisternis gegooid. Mijn ogen sluiten en weer openen maakte geen verschil.
Golven van angst overspoelden me tijdens de eerste paar minuten. Ik realiseerde me dat ik gevangen zat in mijn gedachten. Het verdwijnen van mijn visie voelde als een vertrek uit controle, vrijheid en bewustzijn.
Vragen en zorgen schoten door mijn hoofd, vragen met antwoorden die normaal gesproken voor mij vanzelfsprekend zijn.
Ik bewoog voorzichtig mijn handen om mijn bestek te vinden. Mijn vinger doopte in een natte substantie, waarvan ik me realiseerde dat het boter was.
Mijn hart brak toen ze aankondigden dat er een waterkruik op tafel stond. Stel je voor dat je jezelf een glas water inschenkt in volledige duisternis. Ik kan gerust zeggen dat ik tijdens het avondeten niet veel water heb gedronken.
Handen worden ogen
Toen kwam het moment waarop we hadden gewacht: het eten arriveerde.
Een verrassingsgerecht is altijd ontmoedigend omdat er voedsel op het bord kan komen. Bij BlackOut wist ik niet eens hoe ik dit onbekende gerecht moest eten omdat ik het niet kon zien.
Ik ging er sterk in met mijn vork en realiseerde me al snel dat de textuur een andere manier van eten vereiste. Mijn handen werden mijn ogen en ik realiseerde me dat het gerecht een variatie op een flatbread was.
Jordyn en ik wilden ook graag van elkaars gerechten proeven, wat betekende dat we langs bordjes naar elkaar moesten navigeren.
Als de lichten halverwege de maaltijd aan zouden gaan, zou je Jordyn en ik voorovergebogen over ons bord zien zitten en ons eten met onze handen opeten. We kwamen tot de realisatie van dit angstaanjagende beeld en konden niet anders dan lachen.
Zonder visie opereerden we als dieren in overlevingsmodus, wetende dat niemand anders ons kon zien.
Verbinden zonder oogcontact
Nicole, onze serveerster, deelde haar verhaal met ons tijdens het eten.
Op 13-jarige leeftijd werd bij haar een zeldzame infectie vastgesteld die haar gezichtsvermogen aantast. Haar zicht vertroebelde eerst, daarna werd het moeilijk om gezichten van veraf te zien, en toen verloor Nicole haar vermogen om te lezen.
De man tegenover mij vroeg haar: "Heb je een relatie?"
'Ik ben getrouwd en heb drie kinderen', antwoordde Nicole. Ze leerde haar man kennen via een reis met de theatergroep; hij werkte het decor en de verlichting voor vele optredens in het Na Laga'at Center.
"Ogen zijn het venster naar de ziel", luidt het bekende gezegde. Maar ik heb nooit overwogen hoe relaties zich vormen zonder het element van oogcontact.
Ik ontdekte dat het beperkte gebruik van het gezichtsvermogen mijn andere zintuigen leek te versterken. Terwijl ik op mijn voorgerecht kauwde, vertrouwde ik puur op smaak om elk ingrediënt in de rijst te achterhalen.
Jordyn en ik vonden het leuk om over de inhoud van ons eten te discussiëren. Bij elke hap probeerde ik een nieuw ingrediënt te bepalen. We besloten niet te praten tijdens het eten om ons op het eten te concentreren.
Met duisternis om me heen betekende het concept van eten dat ik elke hap voedsel in mijn mond probeerde te onderscheiden, met smaak als mijn overweldigende zintuig, in plaats van zicht.
Een momentopname in een andere levensstijl
Ik verliet BlackOut stralend. Ik deed een nieuwe ervaring op en een momentopname van een levensstijl die ik nooit had gedacht te kunnen begrijpen.
Ik had een nieuwe kijk op liefde, relaties en zelfs de schijnbaar eenvoudige taak van eten. Er zijn manieren om te functioneren en te gedijen zonder zicht, ook al wordt zicht vaak beschouwd als het meest gebruikte zintuig.
Jordyn Tobasky bij NaLaga'at. Foto door Samantha Baron
Jordyn en ik merkten dat wanneer we alleen aten en niet praatten, onze smaakpapillen alerter en intenser leken. We merkten ook dat onze gesprekken tussen de gerechten door meer persoonlijke diepgang kregen dan gewoonlijk tijdens het uit eten gaan. Ik crediteer deze voorwaarden aan BlackOut.
Ik ging ervan uit dat mijn vermogen om in het donker contact te maken met Jordyn zou haperen, maar de leegte van alle visie verbeterde in plaats daarvan hoe we aten en verbonden waren.
BlackOut was misschien donker, maar het bracht licht in een nieuwe ervaring en manier waarop veel mensen leven.
Reserveren voor BlackOut kan hier. Het restaurant serveert elke zondag, dinsdag en donderdag twee maaltijden. Om 18.30 uur serveert het restaurant het “Classic Menu” van een hoofdgerecht en een dessert. Om 21.00 uur serveert het restaurant het "Premium Menu" met een aperitief, hoofdgerecht en dessert. De koosjere keuken is vegetarisch met veganistische en glutenvrije producten beschikbaar.
