Eerste ochtend van de vrijheid, Matan Angrest zegt 'Als het aan mij lag, zou ik terugkeren naar de IDF'

Matan Angrest. Foto IDF

Een dag na de terugkeer van twee jaar in Hamas-gevangenschap begonnen de bevrijde gijzelaars zich aan te passen aan de vrijheid; Matan Angrest sliep naast zijn ouders, Avinatan Or stapte naar buiten voor frisse lucht en families vierden met tranen, liederen en gebeden, meldt Ynet.

"Er werd gezongen op de afdeling, gebeden, gelachen en er was vreugde." Zo beschreef prof. Noa Eliakim-Raz, hoofd van de afdeling voor teruggekeerde gijzelaars in het Rabin Medisch Centrum, de eerste nacht van vrijheid voor degenen die na twee verschrikkelijke jaren uit Hamas-gevangenschap werden vrijgelaten.

Onder hen was IDF- soldaat Matan Angrest , die zijn eerste nacht thuis naast zijn ouders sliep. Zijn grootvader, Moti, zei dat Matan er "over het algemeen gezond uitzag, met wat littekens op zijn handen en vingers, en in een goed humeur."

"Toen ik hem zag, moest ik huilen", zei Moti in een interview vanuit het Sourasky Medical Center. "Hij zei dat hij van me hield, en ik zei dat ik van hem hield. Hij heeft al die verschrikkingen overleefd. Toen hij me zag, zag hij zelfs dat mijn snor was gegroeid. We waren zo blij en emotioneel om hem te zien. Toen hij in de ambulance uit Re'im aankwam, barstten mijn vrouw Rina en ik in tranen uit."

Moti zei dat een van de eerste dingen die zijn kleinzoon hem vertelde, was: "Als het aan mij lag, zou ik teruggaan om te dienen." "Dat is liefde voor het land," voegde hij eraan toe. "Onze hele familie is ermee opgevoed. Zelfs mijn jongste zoon, Matans oom, meldde zich vrijwillig voor de reservisten en heeft al 500 dagen gediend. Zijn doel was om zijn neefje naar huis te halen. Gisteren zagen we de helikopter landen, en daar was Matan, die uitstapte en de Israëlische vlag omhoog hield."

Hoewel hij niet religieus was, begon Matan te bidden tijdens zijn gevangenschap. "Hij bad drie keer per dag," zei zijn grootvader. "Hij legde tefillien om tijdens zijn bar mitswa en had dat sindsdien niet meer gedaan. Misschien begint hij er nu weer mee, net als zijn grootvader."

Matan hoorde ook dat zijn zus, Adi, haar aanmelding bij de grenspolitie na zijn ontvoering had voortgezet. "Voordat hij werd meegenomen, gaf hij haar zijn zegen en zei: 'Wij zijn een familie van strijders'", vertelden zijn grootouders. "Hij was dolblij toen hij hoorde dat ze in dienst was."

Rina, Matans oma, zei: "We hebben vannacht eindelijk beter geslapen – na twee jaar zonder ademhaling. We concentreerden ons alleen op Matan en zijn bevrijding. Het is een wonder.

Toen we elkaar ontmoetten, wilde ik niet te veel vragen stellen. Hij zei: 'Oma, het is oké', en verontschuldigde zich zelfs dat hij ons die twee jaar had laten leven. Hij zei: 'Het spijt me.'"

Ondertussen verliet Avinatan Or, herenigd met zijn partner Noa Argamani , dinsdagochtend het Rabin Medical Center voor een korte wandeling in de binnenplaats met zijn gezin.

Avinatan en Noa. Foto Instagram

Prof. Eliakim-Raz benadrukte dat het ziekenhuis elke vrijgelaten gijzelaar de mogelijkheid biedt om in zijn eigen tempo te herstellen. "Dit is hun eerste ochtend zonder gevangenschap, het is monumentaal," zei ze.

"Velen hebben de hele nacht niet geslapen. We passen hun controles en schema's aan hun ritme aan. Na twee jaar onder de grond zonder routine is de aanpassing aan één controle op één dag een belangrijke en moeilijke stap in de revalidatie. Wat we het liefst willen, is hen de controle teruggeven. Ik ben altijd blij als iemand zegt: 'Vandaag doe ik geen test.'"