Foto via Times of Israel
Een artikel uit de Times of Israel serie Those Who We Have Lost.
Eliyahu Orgad, 72, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen in kibboets Kfar Aza.
Zijn lichaam werd op 17 oktober geïdentificeerd en een dag later werd hij begraven in Petah Tikva. Hij laat zijn dochter Ori en zonen Nitzan en Avner achter, evenals verschillende kleinkinderen.
Orgad was vrijwilliger bij de organisatie Road to Recovery, waarmee hij Palestijnse patiënten ophaalde bij grensovergangen met Gaza en hen van en naar Israëlische ziekenhuizen reed voor behandelingen.
Rivka Neria-Ben Shahar, een professor aan het Sapir College in Sderot, schreef in Ynet dat Orgad daar haar lessen controleerde, ondanks dat ze geen student was.
“Een buitengewoon nieuwsgierig persoon, hij kwam regelmatig naar mijn lessen over de charedi-gemeenschap in Israël, en deelde zijn meningen en kennis met de studenten”, schreef ze. Neria-Ben Shahar zei dat ze zijn naam op dat moment niet kende, en dat ze hem eenvoudigweg als ‘de oude man’ beschouwde, die ‘me na de les altijd naar buiten begeleidde… tegen me praatte naast de koudwaterkoeler, me naar buiten bracht mijn volgende les. Hij had suggesties over hoe de situatie kon worden verbeterd, inzichten over hoe Haredim voor de IDF kon worden gerekruteerd, of hoe de staatsbegroting beter kon worden verdeeld.’
Ariel Picard schreef op Facebook dat hij Orgad meer dan twintig jaar geleden lesgaf en hem de afgelopen decennia regelmatig op conferenties en bijeenkomsten zou zien: “Eli was een echte intellectueel die zijn hele leven naar een pad zocht. Ik ontmoette hem van tijd tot tijd tijdens lezingen van het Hartman Instituut en verschillende conferenties door het hele land. Eli was er altijd met jeugdig enthousiasme, gratie en ongewone wijsheid.”
Opvoeder Shmulik Faust zei dat hij Orgad altijd zou tegenkomen op bijeenkomsten die hij leidde van gezamenlijke seculier-religieuze studiegroepen in Israël: “Er was decennialang geen enkele bijeenkomst of lezing waarbij ik het gezicht van Eli niet zag – altijd met een dunne glimlach. . Een stille aanwezigheid, glimlachend, eeuwig, een fenomeen.”
Eli's zoon, Avner, schreef op Facebook dat "onze vader een ongelooflijke honger naar kennis en eindeloze nieuwsgierigheid had."
“De afgelopen jaren was hij erg geïnteresseerd in het jodendom en nam hij deel aan gezamenlijke leerinitiatieven,” voegde Avner eraan toe. “Hij geloofde in onze gemeenschappelijke noemer en zei altijd dat we, ondanks de meningsverschillen, hier een gedeelde bestemming hebben. Hij was bereid overal naartoe te reizen om mensen te ontmoeten die anders dachten dan hij, en hij keerde altijd terug naar kibboets Kfar Aza, de plek waar hij zoveel van hield, de beste plek ter wereld.
