Elyakim Libman. Foto Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost.
Elyakim Shlomo Libman, 23, uit Kiryat Arba op de Westelijke Jordaanoever, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen tijdens het Supernova-muziekfestival.
Zeven maanden lang werd hij vermoedelijk gegijzeld in Gaza, omdat er nooit stoffelijke resten in Israël waren geïdentificeerd. Maar in mei 2024 werd na onderzoek bevestigd dat zijn stoffelijke resten per ongeluk waren begraven naast die van Victoria Gorelov/Brandis , die ook op het festival werd vermoord.
Zowel Elyakim als Victoria werkten die ochtend als beveiligers op de rave. Sommige slachtoffers van de Hamas-massamoorden hadden hun lichamen verbrand of anderszins verminkt tot ze niet meer te herkennen waren, waardoor identificatie moeilijk was. Er wordt aangenomen dat ze allebei zijn gedood terwijl ze zich verstopten in of naast een ambulance op de plaats van het delict die werd geraakt door een Hamas-granaat, waardoor sommigen van hen die erin zaten onherkenbaar verbrandden, waaronder Shani Gabay , die aanvankelijk ook per ongeluk met iemand anders werd begraven.
Volgens zijn familie bleef Elyakim urenlang achter om andere gewonden te behandelen, totdat hij zelf werd gedood. Een andere bewaker die het overleefde, zei dat Elyakim en zijn vriend en collega-bewaker, Eitan Mor, stopten om een gewonde vrouw te helpen, en negeerden zijn smeekbeden om de plek te ontvluchten en zichzelf te redden. Eitan werd ontvoerd en wordt vermoedelijk nog steeds gegijzeld in Gaza.
Elyakim werd op 5 mei 2024 in Hebron begraven. Hij laat zijn ouders, Avishag en Eliyahu, en zijn zeven broers en zussen achter: Emuna, Elkana, Elisha, Oriya, Oshra, Aviya en Avichay.
Hij groeide op in de religieuze nederzetting Kiryat Arba, waar zijn vader, Eliyahu, de lokale raadsleider is. Na de middelbare school ging hij naar de Telem pre-army academy en meldde zich vervolgens aan bij de Golani Brigade voor zijn verplichte militaire dienst. Na zijn vrijlating besloot Elyakim om culinaire studies te volgen en werkte hij in restaurants en voor een jeeptourbedrijf.
Hij was een paar maanden voor zijn dood naar Tel Aviv verhuisd, zei zijn familie. Zijn vrienden zeiden dat hij in de toekomst rechten wilde studeren.
Terwijl hij nog steeds als vermist werd beschouwd, vertelde zijn zus, Emuna, aan de krant Makor Rishon dat hij "ongelooflijk is, met een groot hart dat zichzelf alleen maar wilde geven, materieel en spiritueel. Vol liefde." De familie noemde hem "Robin Hood", grapte ze, vanwege zijn verlangen om de minder bedeelden te helpen.
"Hij zei dan tegen me: 'Ik heb een paar uurtjes vrij, misschien kom ik je helpen met de kinderen?' Hij wilde altijd helpen, als je om hulp vroeg was hij de eerste die opdook, als anderen geen kracht hadden hielp hij altijd... hij is altijd vrolijk, behulpzaam, grappig, vol goede energie," voegde Emuna toe.
Ze zei dat zijn familie daarom niet verbaasd was toen ze hoorden dat hij anderen op het festival had geholpen, omdat “hij het niet kon verdragen om een situatie te zien waarin iemand iemand anders pijn deed die zwakker was dan hijzelf.”
Tijdens zijn begrafenis zei zijn moeder, Avishag, dat haar zoon een “lieve, lachende en slimme jongen” was en dat hij door de “duizenden” die de begrafenis bijwoonden, werd herinnerd om zijn goede daden.
"We wilden dat je zou trouwen in de Grot van de Patriarchen en uiteindelijk begraven we je ernaast", klaagde Avishag.
Ze vertelde de publieke omroep Kan een week later dat "zoals ik hem ken, het zou kunnen zijn dat Elyakim liever geen gijzelaar wil zijn en vernederd wil worden en in plaats daarvan heldhaftig wil sterven. Maar uiteindelijk wil een moeder haar zoon aan haar zijde. Ik hoopte op een ander einde, dat hij leefde, dat hij het lijden zou overwinnen, maar God had anders gepland."
Avishag zei dat “we van video’s en getuigen weten dat hij de gewonden behandelde en mensen van de rave redde met een tractor, hij handelde altijd met moed en toewijding om zoveel mogelijk mensen te redden.”
Comments