Het 4-koppige reddingsteam. Foto Politie Israël
Het vierkoppige aanvalsteam van de National Counter Terrorism Unit voerde een missie in het grootste geheim uit, waarbij ze detectie ontweken terwijl ze op weg waren naar hun doel.
Onder dekking van de duisternis op een zondagavond in Rafah, een stad boordevol meer dan een miljoen ontheemde inwoners van Gaza die hun toevlucht zochten voor de gevechten, navigeerden ze door smalle steegjes en afgelegen binnenplaatsen, hun bewegingen gehuld in stilte en geholpen door de doordringende blik van nachtkijker, zo begint het verhaal in Ynet.
Hun bestemming: het huis waar de 61-jarige Fernando Marman en de 70-jarige Louis Har gevangen werden gehouden . Deze operatie ontvouwde zich als een scène die regelrecht uit een actievolle thriller komt en doet sterk denken aan het soort operatie dat je zou verwachten van de US Navy Seals of de Britse SAS.
Tijdens een gesprek met vier strijders die bij de reddingsoperatie betrokken waren, kwamen intrigerende details naar voren over de uitgebreide voorbereidingen die enkele weken in beslag namen. Ze bespraken de eerste orders, de daaropvolgende wijzigingen op het laatste moment en het kritieke moment waarop ze die zondagavond definitief groen licht kregen.
Y., plaatsvervangend pelotonscommandant van de eenheid en lid van het aanvalsteam betrokken bij de bevrijding, uitte zijn onzekerheid over een veilige terugkeer uit de operatie. Hij vertelde: "Het risiconiveau was ongelooflijk hoog, tot het punt waarop ik tegen mezelf zei: 'Er is een aanzienlijke kans dat je gewond terugkomt, zo niet erger.'"
A., die als eerste het huis binnenkwam door de deur met een bom open te blazen, vertelde levendig over het intense moment waarop hij geconfronteerd werd met twee terroristen die de gijzelaars bewaakten. Met opmerkelijke precisie neutraliseerde hij de dreiging snel door twee nauwkeurige schoten af te vuren.
Y. en A. waren de eersten die Marman en Har bereikten en hen snel naar het balkon leidden waar ze hen met hun eigen lichamen beschermden, wat cruciale bescherming bood tegen het spervuur van zwaar geweervuur dat op het huis was gericht.
Enkele uren na hun terugkeer naar Israël en de aankondiging door de IDF van de succesvolle reddingsoperatie, stuurde Y. een bericht naar zijn vrouw om hun prestatie te vieren, waarin hij zei: "We zijn net klaar, we hebben ze gebracht!". Ze antwoordde: "Jullie zijn kampioenen! Hoe gaat het met jou?" en als antwoord zei hij eenvoudigweg: 'Moe', vergezeld van een hartenmoji.
Toen hem werd gevraagd of hij de details van de voorbereidingen voor de operatie met zijn vrouw had gedeeld, gezien het geheimzinnige karakter van de missie, glimlachte hij en zei: 'Ze wist het niet, maar ze is niet gisteren geboren. De avond ervoor, betrapte ze me terwijl ik de weersvoorspelling voor Rafah aan het bekijken was."
