Sergeant Eran. Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder in de Hebreeuwse website van de IDF en is geschreven door Shira Hellman
Vier maanden geleden, nadat hij gewond was geraakt tijdens de gevechten om de verdediging van de Otaf, had sergeant Eran van de Nahal-patrouille niet gedacht dat hij de route samen met zijn vrienden zou kunnen voltooien. Aan de rand van de berg, vertelt hij ons over de gevechten, over het sluiten van de cirkel terwijl hij zijn gevallen vriend volgde, en de wankele reis op weg naar de top.
De zon is nog niet genoeg om op Mount Kanaim te schijnen, de lucht is koud en beetje bij beetje wordt de pastorale vrede geschonden door de gelederen van de Hachshara-strijders van de Nahal-patrouille, die na een jaar en twee maanden de route afmaken.
Foto IDF woordvoerder
Achter de bezwete en opgewonden gezichten staan krijgers die vrienden verloren en alleen vochten in de dekking en de strip. Onder hen sergeant Eran, die gewond raakte tijdens de gevechten om de verdediging van de perimeter en nu zijn training aan het afronden is.
Foto IDF woordvoerder
Toen hij op Black Sabbath hoorde over de gebeurtenissen in Otef, vroeg hij onmiddellijk zijn commandanten om met hen mee te gaan naar Kfar Gaza, ook al had hij een knieblessure. "De gevechten waren non-stop", begint hij zich te herinneren, "we hebben burgers uit hun huizen bevrijd en de konvooien veiliggesteld die de kibboets verlieten."
Foto IDF woordvoerder
In die tijd hebben ze veel ontmoetingen gehad, maar één ervan heeft, zoals hij zegt, het leven veranderd. Hun trainingspartner, wijlen Yotam Hillel, kwam om in de strijd en Eran en zijn commandant raakten gewond. "De adrenaline was zo waanzinnig en ik kon niet begrijpen wat er op dat moment gebeurde - zelfs niet dat ik gewond raakte." hij herinnerde zich: "Tijdens de evacuatie realiseerde ik me dat Yotam was vermoord toen ik hem naast mij op de brancard zag".
Het verlies en de harde gevoelens, zo getuigt sergeant Eran, werden pas later, tijdens de wederopbouwperiode, volledig van kracht. "Vanaf de meest intense momenten die ik meemaakte, ging ik naar volledige stilte thuis", vertelt hij. "Ik verdiepte me in alles wat er gebeurde, de herinneringen stroomden over en mijn hoofd zat vol gedachten over mijn toekomst op de afdeling."
Maar zelfs de moeilijke periode kon hem niet afleiden van de koers waarvan hij droomde, en uiteindelijk besloot hij terug te keren naar het schip om zijn eigen pad, en dat van Yotam, voort te zetten.
Foto IDF woordvoerder
Na de gevechten, waarbij de jagers aan het trainen waren voor de drukke omgeving, en twee maanden samen sloten, wat volgens sergeant Eran nieuwe uitdagingen met zich meebracht: "Na wat we hebben meegemaakt, was het niet langer hetzelfde. Teruggaan naar tijden en taken waren complex, en iedereen verwerkte de dingen op een andere manier, maar uiteindelijk begrepen we dat we alles moesten verwerken en met alle macht vooruit moesten gaan."
Maar nu, nadat hij de berg heeft beklommen, omringd door vrienden die samen de moraal van de reis uitschreeuwen, is het standpunt van sergeant Eran veranderd: ‘We zijn niet meer het team dat we vroeger waren, ieder van ons heeft verschillende dingen meegemaakt en we zijn langer samen dan we ooit hadden gedacht. Maar tegelijkertijd hebben we ons gevormd en hebben we geleerd elkaar te helpen op manieren waar we niet eens om hoefden te vragen.'
