Ex-gijzelaarster Emily Damaris, ontmoete de 'Groene Prins', de zoon van een Hamas leider die haar vertelde dat hij bereid was de macht in Gaza over te dragen

Emily Damari in haar huis in Kfar Aza. Foto N12News

Emily Damari, een overlevende van haar gevangenschap, ontving Musab Hassan Youssef, ook wel bekend als de "Groene Prins", in haar huis in Kfar Aza voor een bijeenkomst. Tijdens deze bijeenkomst onthulde ze nieuwe details over de terroristische organisatie Hamas - en ook over de omstandigheden waaronder ze gevangen zat, meld N12News.

Ze wachte al sinds haar gevangenschap in de tunnels op een ontmoeting met Musab. "Hij schreef het boek 'Zoon van Hamas'. Ik heb Romy Gonen destijds gezegd dat hij dit boek moest lezen. Ik hoor er al jaren over en helaas ben ik er pas op 7 oktober aan toegekomen," zei Emily. "Het had me misschien nog scherper op de situatie kunnen wijzen.

Wilde je bij je terugkomst niet alles wat er was, onderdrukken?

"Nee. Integendeel, ik wil het juist verder bestuderen. Niet onderdrukken. Lezen wat deze gek heeft gedaan, is een voorrecht voor ons."

Musab Hassan Yousef, bekend als de "Groene Prins", is vooral bekend vanwege zijn afstamming van de adel van Hamas. Zijn vader, Hassan Yousef Khalil, was een van de oprichters van de organisatie. Als kind wilde hij terrorist worden: hij gooide stenen tijdens de eerste intifada en zat later zelfs een tijdje in een Israëlische gevangenis – totdat hij van kant wisselde, assistent werd van de Shin Bet en daarmee vele levens redde en leidde tot de gevangenneming van hoge Hamas-figuren in Judea en Samaria. Musab schreef later de bestseller "Zoon van Hamas" en strijdt sinds 7 oktober voor de camera's tegen de terroristische organisatie.

"Het is een boek dat zomaar in mijn herinnering opdook. Toen ik hier de eerste week aankwam, zei ik tegen een van mijn broers: 'Ik wil het boek 'Zoon van Hamas' per se hebben'", zei Emily. "Ik heb het nooit kunnen lezen, maar met dit boek kwam ik op het punt dat ik 60-70 pagina's achter elkaar las. Het is iets waar ik mezelf niet in herken."

Hoe heeft dit boek je zo geboeid?

"Als je daar bent en ziet en ervaart wat jij was, deze mensen, deze monsters, en als je dit leest en ervan leert, denk je: wauw, zo denken zij, zo zien zij, alles hangt samen, het is alsof het waar is. Wat daar geschreven staat, brengt me terug."

"Hun ideologie, hun geloof, het spreekt echt tot hun overtuigingen en hoe ze zich gedragen. Daarom ben ik hier om hem te zien en te ontmoeten. Als ik hier ben, als ik veilig ben, wordt het een waanzinnig moment voor me," zei Emily.

Tijdens de emotionele ontmoeting tussen Emily en Masab schudden de twee elkaar de hand. "Bedankt voor de uitnodiging, het genoegen is geheel aan mijn kant. Je bent zo'n sterk persoon," zei Masab. "Naar mijn mening is er sinds 7 oktober niets veranderd," voegde hij eraan toe.

Musaeb Hassan Youssef "De Groene Prins". Foto N12News

Masab kwam eerst Emily's appartement binnen, die hem vertelde over de dood van haar hond, die op 7 oktober was vermoord. "Ze schoten mijn hond neer en de kogel boorde zich in mijn been, en toen namen ze ons gewoon mee naar buiten. Ik ging naar buiten en zag zo'n 50 of 60 terroristen in de buurt en ik vroeg me af wat hier aan de hand was. Toen namen ze ons gewoon mee in een auto naar Gaza. In mijn auto, samen met Gali en Ziv," zei ze.

Op de achtergrond van de bijeenkomst waren de geluiden van de gevechten in Gaza te horen. "Hoe voel je je als je dat hoort?" vroeg Mosab. Emily antwoordde: "Oké, ik ben ermee opgegroeid, ik ben eraan gewend. Nadat ik binnen was geweest en het hoorde toen de bom heel dichtbij was, was het daar eng, maar nu is het oké. Ik ben hier, we hebben een bataljon."

Aan het begin van het gesprek zei Emily dat ze al lang geleden over Mosabs boek had gehoord, maar dat ze vóór haar gevangenschap geen tijd had gehad om het te lezen. "Ik ben geen lezer en ik ben hyperactief. Tijdens mijn gevangenschap heb ik met het meisje dat bij me was (Romi Gonen) gesproken en haar verteld dat we het boek moesten lezen."

"Nadat ik binnen was geweest, in Hamas-gevangenschap, was het lezen van wat je schreef alsof ik las hoe het allemaal begon. Van het verhaal over Yahya Ayyash, bekend als 'de Manhades'... Ik luisterde naar Izz ad-Din al-Haddad, ik ontmoette hem daar toen ik gevangen zat."

Izz ad-Din al-Haddad, destijds commandant van de Gazabrigade, is nu feitelijk opperbevelhebber van de militaire vleugel en verantwoordelijk voor de onderhandelingen over de vrijlating van de gijzelaars. "Het gebeurde zowel in de tunnels als bovengronds," zei Emily. "Hij was de eigenaar van het huis, wat betekent dat hij in de tunnel waarin we ons bevonden, verbleef."

Hamas-commandant - Izz ad-Din al-Haddad. Foto N12News

"Dus hij omringde zich eigenlijk met de gijzelaars?" vroeg Masab. Emily antwoordde: "Ja - we waren met z'n vijven en toen kwam hij ons bezoeken toen we ook met z'n tweeën waren. Hij kwam gewoon even langs en ging dan weer weg, zo ging het steeds maar weer."

"Het is belangrijk dat het publiek op zijn minst iets over hem weet, want hij is de man die verantwoordelijk is voor het lot van de gijzelaars die daar achterbleven", zei Musab. Emily voegde eraan toe dat Al-Haddad zeer hard was tegen de terroristen onder zijn bevel: "Zijn woord - iedereen staat."

"Hij is een man om mee te onderhandelen, maar hij gelooft dat Israël hem alles moet geven wat hij wil - al zijn vrienden die gevangen zitten," zei Emily. "Hij zei altijd tegen ons: jullie meisjes, jullie geven goud voor ons, we moeten jullie beschermen."

Emily onthulde dat al-Haddad haar tijdens haar gevangenschap had verteld over het doel van de inval op 7 oktober 2023 en had beweerd dat hun missie was om zoveel mogelijk gijzelaars binnen te halen. Maar toen ze die zaterdag naar binnen gingen, geloofden ze niet dat ze zo ver zouden komen - en dat ze hier binnen zouden zijn. "Ze zeiden altijd dat hun hoofd tolde en dat ze niets konden bedenken. Ze creëerden alleen maar chaos. Het was niet hun geplande missie, volgens wat hij zei."

"Hij zei altijd: we steken onze vinger in Netanyahu's mond en Netanyahu steekt zijn vinger in onze mond en dan zien we wel wie het eerst breekt en bijt," voegde Emily toe.

Later in het gesprek bespraken de twee de mogelijke oplossing en de huidige situatie. "Al-Haddad is de enige die dit kan oplossen. Niet president Trump, niet de Israëlische premier, niet de Qatari, niet de Hamas-leiders in Doha," zei Musab. Emily antwoordde: "Hij zei tegen ons in de tunnels: 'Ze schrijven ons brieven en wij beslissen of het goed is of niet.'"

Plotseling vroeg Mosab Emily toestemming om haar een foto te laten zien van de aankondiging van een woordvoerder van het Israëlische leger over de eliminatie van terrorist Hazam Oni Naim, en van zijn foto. Mosab vroeg: "Dit heb ik niet verzonnen, het is gewoon toeval, maar ik geloof niet in toeval - ken je deze man?" Emily antwoordde: "Ja. Hij was niet bij Al-Haddad, maar ik wist dat hij een van zijn 'kinderen' was. Een van degenen die hem het meest na stonden - hij was verantwoordelijk voor de ontvoerders die mij gevangen hielden, ik heb hem meerdere keren gezien."

Musab onthulde: "Ik ontving een bericht van een vriend van mij waarin hij me schreef dat hij hem had geëlimineerd op dezelfde dag dat jouw vrienden contact met me opnamen en me vertelden dat je me wilde ontmoeten. Ik ken hem al sinds hij zeven jaar oud was, vóór zijn bar mitswa, en ik beschouwde hem als mijn neefje. Hij was dus degene die op de knop drukte en jouw ontvoerder doodde. Het was dezelfde dag dat jij contact met me opnam."

Hij publiceerde zijn eerste boek, "De Groene Prins", in 2009, wat zijn definitieve afscheid van de Palestijnse samenleving markeerde. Sindsdien zwerft hij alleen rond, zelfs door zijn directe familie verstoten.

Zijn vader, een van de oprichters van Hamas, verstootte hem 15 jaar geleden toen het boek werd gepubliceerd, ook al had hij beloofd dat hij altijd zijn zoon zou zijn na zijn leven zo vaak te hebben gered. "Ik had niet het gevoel dat hij me iets verschuldigd was. Hij is mijn vader.

Door de jaren heen heb ik in ballingschap geleefd. Ik was praktisch dakloos. Ik trok van de ene plek naar de andere zonder veiligheid en bescherming, en dat vond ik prima. Ik hield nog steeds van hem – tot 7 oktober. Op die dag werd de band tussen mijn vader en mij letterlijk verbroken. Hij was verbroken. Ik dacht bij mezelf: ik kan onmogelijk van een man houden of een man respecteren die de kant van zulke barbaren kiest."

Musab voegde eraan toe: "Onder de vijandelijke gelederen heb ik neven, een vader en broers. Als het zover komt dat ik in de laatste slag tegen mijn familie moet vechten, zou ik niet aarzelen om ze uit te schakelen - zo erg is de situatie. Ze kozen ervoor om bij de vijand te blijven. Sterker nog, ze hebben nog steeds een kans. Mijn vader heeft de kans om afstand te doen van wat hij heeft gecreëerd, om zijn excuses aan te bieden, om toe te geven dat hij fout zat, omdat hij weet dat hij fout zat. En weet je wat mijn levensmissie is? Hem vertellen dat hij fout zit. Als hij dit niet wil begrijpen, wil ik alles wat hij heeft opgebouwd ontmantelen.

Ik wil hem laten zien dat ik het tot as kan verbranden. Dit is een oorlog tussen mij en hem, maar die is niet gebaseerd op haat of wrok uit het verleden. Onze aard is hetzelfde en we vechten voor twee verschillende dingen. Wat ze op 7 oktober deden, is onvergeeflijk en onvergetelijk - wreedheid, barbarij. Ik zal tegen mijn vader vechten zoals ik tegen elke andere barbaar zou vechten."

"Ik schrijf mijn eigen boek, maar dat komt pas uit nadat mijn vrienden Gali en Ziv zijn teruggekeerd. Ik wacht op hen." Toen Mosab haar vroeg of ze voorbereid was op het ergste nieuws, antwoordde ze: "Ik denk er niet aan. Ik weet dat ze levend en sterk terugkomen. Daar geloof ik in en ik laat niets dat ondermijnen.".

Emily Damari en Musaeb Hassan Youssef, De Groene Prins. Foto N12News

Na de ontmoeting gingen Emily en Mosab wandelen in de wijk "Young Generation" in Gaza-Stad. "Mijn buurman is vermoord. Hij probeerde de terroristen te bestrijden en zijn verloofde te redden, maar ze schoten hem dood," zei ze. Tijdens de rondleiding vroeg Emily aan Mosab of hij van voetballen hield. "Ik speelde vroeger veel voetbal, maar nu is het niet meer mijn ding."

"Je bent geen supporter van een team?" vroeg ze. "Nee," antwoordde hij.

"Misschien word je wel fan van Maccabi Tel Aviv," zei Emily. "Kom eens wat familieleden opzoeken. Een heel leuk team. Als de derby dichterbij komt, stuur ik je een berichtje en kun je bij me komen zitten."

Tijdens een gezamenlijke wandeling over de boulevard van Tel Aviv werd Mosab begroet met vele liefdeskreten: "Jij bent de man van Israël", "Ik wil je omhelzen", "We volgen je de hele tijd." Ook Emily bleef niet gespaard van knuffels en liefdeswoorden. "Ik was hier niet klaar voor", zei Mosab. "In plaats van pro-Palestijnse menigten om je heen, fans om je heen."

Toen Mosab Emily vroeg wat ze het leukste vindt aan Tel Aviv, antwoordde ze: "Wat ik het leukste vind aan Tel Aviv zijn de restaurants. Maar omdat mijn vrienden nog steeds gevangen zitten, voel ik me erg schuldig als ik uitga en iets ga vieren, omdat zij niets eten en ik in restaurants eet."

Tijdens de reis ontmoette Mosab Emily's partner, netwerkster Daniel Amit. "Ik zeg altijd tegen Daniel dat ik veel geld zou betalen om met Ezz a-Din te praten en hem te vragen wat hij echt wil, zodat we het hem kunnen geven en onze broers en zussen die gevangen zaten, kunnen terugkrijgen," zei Emily. "Hij zei altijd: de deur staat altijd open voor onderhandelingen, die kan nooit gesloten worden."

"Als hij beseft dat het om een ​​kwestie van leven of dood gaat en dat het spel bijna afgelopen is, denk ik dat hij zal moeten kiezen tussen een veilige reis, de vrijlating van een aantal van zijn vrienden of zich simpelweg aansluiten bij andere Hamas-leiders in Turkije of Doha", antwoordde Musab.

Amila voegde eraan toe dat al-Haddad op een gegeven moment had gezegd dat er een voorstel was dat "alle Hamas-leiders verbannen zouden worden en dat iemand anders Gaza zou besturen, en dat hij 'absoluut akkoord' was met dat idee." Musab beweerde dat dit de eerste keer was dat hij hoorde dat al-Haddad bereid was om afstand te doen van de regering en een veilige doorgang te krijgen.

De twee sloten de bijeenkomst af met zonsondergang en een gezamenlijke wens: "In het belang van de ontvoerden en hun families - dat ze terugkeren, herenigd worden en dat de oorlog eindigt met een overwinning."