Ouders van gijzelaar Alon Ohel. Foto: Dana Kopel / Ynet
"Het is een gruwel dat er al 500 dagen lang gijzelaars in Gaza worden vastgehouden", zegt Idit Ohel, wiens zoon Alon gegijzeld wordt sinds hij werd ontvoerd uit wat de "schuilplaats des doods" wordt genoemd op het Nova-muziekfestival tijdens het bloedbad van Hamas op 7 oktober 2023. "We moeten bepalen of we als samenleving dit kunnen blijven normaliseren en ondersteunen," zeggen ze tegen Ynet.
De familie kreeg als eerste een teken van leven van Alon via de vrijgelaten gijzelaars. Ook kregen ze te horen dat de toestand waarin hij verkeerde verschrikkelijk was en dat hij gewond was aan zijn oog en niet behandeld was.
"Het is triest," zegt Alons moeder. "De sterke Joodse natie is niet in staat om onschuldige mensen te redden die een Holocaust doormaken. Waar is deze staat voor opgericht?"
Ofir, de jongere broer van gijzelaar Matan Angrest, zegt dat de Israëliërs gewend zijn geraakt aan de situatie. "Op dag 500 van deze kwelling verwacht ik dat iedereen even stilstaat en zich voorstelt wat het betekent om 500 dagen ondergronds te zijn." Hij zegt dat het moeilijk is voor de familie om te weten dat ze nog een lange weg te gaan hebben voordat ze herenigd worden.
"We horen vreselijke opmerkingen in de Knesset van mensen die vinden dat Fase II van het staakt-het-vuren niet moet worden uitgevoerd. Ze willen zelfs deze eerste fase stoppen en dat is heel beangstigend," zei hij.
Terwijl sommige families herenigd zijn met hun geliefden, wachten anderen nog steeds. "Ik kan niet toekijken hoe de gijzelaars worden vrijgelaten," zegt Herut Nimrodi, de moeder van Tamir, die gegijzeld wordt in Gaza. "Het is moeilijk omdat er een kans is dat we zo'n oplossing niet hebben. Ik stort in woede en tranen in, maar ik moet toekijken omdat ze levend terugkomen en de verschrikkingen hebben overleefd."
Familie van gijzelaar Matan Angrest. Foto Ynet
Yael, wiens zoon de Amerikaans-Israëlische Edan Alexander is , put kracht uit de beelden van bevrijde gijzelaars. "Ik huil en ben ontroerd met de families. Dit zou ons kunnen overkomen. Als de onderhandelingen doorgaan, zou het alle families kunnen overkomen. We hebben hier en in Washington, in elke vergadering, gevraagd om het staakt-het-vuren alsjeblieft niet te stoppen. Ze hebben geen tijd meer."
De families van degenen die alleen vrijgelaten zouden worden als Fase II van de deal wordt geïmplementeerd, zeggen dat het staakt-het-vuren niet gestopt mag worden. "Ik denk dat ze de urgentie niet begrijpen," zegt Herut Nimrodi. "Het enige wat we kunnen doen is hopen en vertrouwen hebben in onze regering en in premier Netanyahu dat hij de gijzelaars boven andere overwegingen stelt."
De getuigenissen van degenen die zijn teruggekeerd laten er geen twijfel over bestaan dat de gevangenen die achterbleven een hel doormaken. "Gijzelaars die terugkwamen vertelden ons dat ze Matan hadden gezien en dat hij ernstig gewond was aan zijn hand en er slecht aan toe was," zegt Ofir. "Ondanks de opluchting dat hij leeft, kan ik geen vreugde voelen. Matan is er nog steeds en totdat hij terugkeert, heb ik gefaald. Mensen gaan werken, vliegen naar het buitenland terwijl hij in de tunnels van Gaza zit."
Idit zegt dat haar is verteld dat Alon al bijna 500 dagen in de tunnels zit en niet genoeg eten krijgt. "Hij heeft granaatscherven in zijn oog en kan zijn zicht volledig verliezen. Hij ziet nu alleen nog maar schaduwen en heeft medische zorg nodig. We weten dat hij aan zijn benen en soms ook aan zijn handen vastgeketend is. Dit zijn zeer moeilijke en onmenselijke omstandigheden."
Maar de familie van Tamir Nimrodi weet nog minder. "We hebben geen teken van leven gehad," zegt Herut. "Niemand heeft hem gezien of is bij hem geweest. Ik worstel om hoop te houden en als er ook maar de geringste kans is dat hij bij ons terugkomt, zal ik er alles aan doen om dat te garanderen. Ik ben bang voor de zekerheid, maar ik kan niet elke dag wakker worden alsof het weer 7 oktober is."
Herut Nimrodi. Foto Ynet
Ook van Edan Alexander is geen teken van leven geweest. "Het laatste wat we hadden was een clip die Hamas in november vorig jaar postte. "Ik probeer me hem niet in gevangenschap voor te stellen. Ik hoop dat hem verteld wordt dat hij niet vergeten is en dat we voor hem vechten."
댓글