Eisenkot, Gantz en Sa'ar (van L naar R) tekenen hun overeenkomst. Screenshot Channel 12
Voormalig IDF-chef Eisenkot wilde een regeringsalternatief dat een bekrompen regering en zesde verkiezingen zou voorkomen - en geloofde dat hij dit niet zou kunnen doen met Lapid. Gantz en Sa'ar voldeden aan al zijn eisen, inclusief voorverkiezingen, en de voormalige stafchef koos ervoor om met zijn oude vriend uit het leger mee te gaan.
Voormalig stafchef Gadi Eisenkot, die gisteren (zondag) besloot in het diepe water te springen en zich bij het politieke leven aan te sluiten, koos ervoor om dat precies te doen als nummer 3 op een lijst die vandaag in peilingen staat voor ongeveer 12 mandaten, en niet als nummer 2 voor premier Yair Lapid , wiens partij in de peilingen op meer dan twintig mandaten staat
Ondanks de hints en het lange wachten op zijn beslissing, voelde Eisenkot zich uiteindelijk meer op zijn gemak bij Benny Gantz , die hij verving als stafchef, en de connectie tussen hen gaat jaren terug.
Gantz reageerde op alle eisen van Eisenkot, inclusief een nieuwe naam voor de gezamenlijke lijst, die uiteindelijk "The State Camp" werd genoemd, en de oprichting van een commissie onder voorzitterschap van Eisenkot na de verkiezingen die partijinstellingen zou reguleren met behulp waarvan het zou het mogelijk zijn om
De nieuwe partij, een samensmelting van minister van Defensie Benny Gantz's Blue and White en minister van Justitie Gideon Sa'ar's New Hope, met Eisenkot en zijn bondgenoten, heeft zichzelf aangeprezen als een gematigde centrumrechtse groep die in staat is een brede en stabiele regering te vormen ondanks de diepe politieke verdeeldheid in het land.
"Ik geloof dat de natiestaat van het Joodse volk gelijke rechten moet bieden aan al zijn burgers, ongeacht religie, ras of geslacht", zei Eisenkot in een impliciete berisping aan de extreemrechtse partijen in de oppositie die vijandig staan tegenover de Arabische bevolking van Israël.
“We moeten actief beleid voeren om de gevaarlijke ontwikkeling van een binationale staat te voorkomen”, zei hij, verwijzend naar een mogelijke uitkomst van het Israëlisch-Palestijnse conflict waarin het niet vestigen van een Palestijnse staat leidt tot een binationale staat van Joden en Palestijnen.
De voormalige stafchef is niet geïnteresseerd in een krappe regering of zes partijen verkiezingen, dus voor hem staat hij voor een glazen plafond met Lapid, die enerzijds de gezamenlijke lijst afwijst, en anderzijds de Likud. Eisenkot wijst de Likud in principe niet af maar vindt dat er geen premier kan komen die tegelijkertijd een strafproces heeft lopen wegens fraude en omkoping.
Met andere woorden, Likud 'ja', Netanyahu 'nee'.
Eisenkot verklaarde eerder dat hij niet gelooft in boycots, maar zijn standpunt is dat Netanyahu niet als premier kan dienen met een aanklacht. Desondanks staat de wet Netanyahu nog steeds toe om als premier te dienen, dus Eisenkot denkt dat er creatieve oplossingen moeten worden bedacht om dit van Netanyahu te voorkomen, en de manier om daar te komen hangt af van de verkiezingsresultaten.
Vergeleken met Eisenkot en Saar lijkt het erop dat hij met Gantz de meeste politieke, beleids- en veiligheidskwesties daadwerkelijk oog in oog ziet. Een blauw-witte functionaris zei dat "wat betreft inhoud, ideologie, overtuigingen en ook politieke strategie, hun opvattingen erg op elkaar lijken.
Gantz, die Eisenkot introduceerde en hem met lof overlaadde, maakte van de gelegenheid gebruik om te benadrukken wat volgens hem extremisten in het rechtse blok waren, en erop aan te dringen dat elke nieuwe regering hen van de macht moet uitsluiten.
Hij voerde ook aan dat als Netanyahu na de stemming in november geen regering kan vormen, de ultraorthodoxe partijen, die tot nu toe loyaal zijn gebleven aan de voormalige premier en zijn Likud-partij, bereid zouden zijn om zich bij een centristische coalitie aan te sluiten.
Ook denken Gantz en Eisenkot dat ze de vakbonden aan hun zijde kunnen krijgen, waardoor ze stemmen van andere partijen toegeschoven kunnen krijgen. Indien dit lukt kan dat net het verschil maken waardoor het vormen van een centrum-rechtse regering na 1 november mogelijk zou zijn.
Lapid sprak ook met Eisenkot, zelfs na zijn beslissing om de krachten te bundelen met Gantz en Sa'ar. Na het gesprek schreef premier Lapid op Twitter: "Ik feliciteerde hem met zijn deelname aan de politiek Eisenkot is een goed, slim en waardevol persoon en ik twijfel er niet aan dat hij veel zal bijdragen aan het openbare leven.
De komende maanden zullen het leren.
