'Hamas kan binnen enkele weken verslagen worden', zegt voormalig commandant van de Israëlische grondtroepen

Foto IDF

"Hamas kan binnen een paar weken worden verslagen", aldus de voormalige commandant van de Israëlische grondtroepen, generaal-majoor (res.) Yiftach Ron-Tal. Hij pleitte voor een duidelijk militair tijdschema om het conflict in de laatste fase van de oorlog te beëindigen, schrijft The Jerusalem Post.

Hij beweert dat een langdurig conflict de strategische doelen van Israël alleen maar zal ondermijnen en dat een definitief einde van de oorlog cruciaal is voor de toekomst van het land.

In de afgelopen anderhalf jaar heeft Ron-Tal premier Benjamin Netanyahu meerdere keren ontmoet. Deze ontmoetingen waren kort en vonden plaats tijdens het hoogtepunt van de oorlog, toen Ron-Tal zijn visie op veiligheid met Netanyahu deelde. Ondanks Netanyahu's ogenschijnlijke aandacht, betwijfelt Ron-Tal of de Israëlische leider het volledig eens was met de standpunten van de voormalige IDF-commandant. De uitkomst in Gaza maakte Ron-Tal ontevreden over het Israëlische veiligheidsbeleid.

"We bevinden ons midden in een moeilijke en langdurige strijd voor het voortbestaan ​​van het Joodse volk in hun land", zegt hij. "Wat ons in de huidige situatie heeft gebracht, is niet 7 oktober 2023, maar het optreden van het leger en de staat door de jaren heen."

Ron-Tal wijst op eerdere veiligheidsfouten, met name het besluit van voormalig premier Ehud Barak in 2000 om Zuid-Libanon te evacueren, een stap die leidde tot het verlies van een strategische veiligheidsbuffer voor Noord-Israël. Deze beslissing, die eenzijdig werd genomen, maakte geen deel uit van een alomvattende overeenkomst.

"De eerste fout was de beslissing van Ehud Barak om Zuid-Libanon te evacueren", legt Ron-Tal uit. "Hij gaf het gebied op dat diende als veiligheidsbuffer voor Noord-Israël. Hij deed dit niet als onderdeel van een alomvattende overeenkomst, maar eenzijdig en voor niets."

Ron-Tal betoogt dat dergelijke concessies in het Midden-Oosten niet mogelijk zijn zonder de steun van machtige allianties.

"In het Midden-Oosten doe je geen zaken met de zwakken", stelt hij. "Je test je vermogen om allianties te smeden en te onderhouden. Israël keerde destijds zijn bondgenootschap met het Zuid-Libanese Leger (SLA) de rug toe en liet hen in de steek. Tot op de dag van vandaag wonen er Druzen en christenen in Israël die gescheiden zijn van hun families in Libanon."

Het verlaten van de SLA: een gemiste kans

Als voorzitter van de Israel Electric Corporation nam Ron-Tal veel SLA-leden in dienst en bood hen werkzekerheid. Hij merkt echter op dat veel anderen geen steun meer kregen. De terugtrekking uit Zuid-Libanon stelde Hezbollah in staat zijn positie te versterken en infrastructuur te bouwen, wat gevolgen had voor de Tweede Libanonoorlog .

"De evacuatie van Zuid-Libanon stelde Hezbollah in staat zichzelf uit te breiden, zijn bronnen te versterken en infrastructuur te bouwen om Israël te schaden", zegt hij. "Dit ontplofte in onze gezichten tijdens de Tweede Libanonoorlog."

Gaza: het onvermogen om de ware dreiging te begrijpen

Ron-Tal legt ook een verband tussen de uitkomst van het conflict in Gaza en eerdere Israëlische veiligheidstekortkomingen. Hij stelt dat de militaire strategie van de afgelopen twee decennia, gebaseerd op de aanname dat "rust met rust beantwoord wordt", Hezbollah en andere organisaties in staat heeft gesteld om zonder inmenging sterker te worden. Dit leidde uiteindelijk tot de ramp van 7 oktober 2023.

"Niet alleen hebben we onder gunstige omstandigheden de grootste mislukking in de Israëlische militaire geschiedenis geleden", zegt hij. "Maar we zijn er ook niet in geslaagd Hezbollah te vernietigen . Na de oorlog kozen we voor een strategie van 'rust wordt met rust beantwoord'. Deze strategie hebben we de afgelopen twee decennia toegepast, ook in Gaza, in de valse veronderstelling dat raketten in hun magazijnen zouden roesten."

Deze zelfgenoegzaamheid, zo gelooft hij, heeft Hezbollah in staat gesteld exponentieel sterker te worden. "Hierdoor kon Hezbollah ongestoord groeien en oktober 2023 bereiken, ongeveer vier keer sterker in paraatheid en capaciteiten dan in 2006."

“In oktober 2023 viel Hamas ons aan, niet Hezbollah”, benadrukt Ron-Tal, waarmee hij aantoont dat de veranderende dreigingen grotendeels onopgemerkt bleven.

De terugtrekking uit Gaza: een nationale en veiligheidsschande

Een ander cruciaal moment dat Ron-Tal benadrukt, is de terugtrekking uit Gaza in 2005, die hij zowel een nationale schande als een schande voor de veiligheid noemt. Hij herinnert zich hoe hij destijds niet kon geloven dat Israël soldaten dwong Joden uit hun huizen te verdrijven in nederzettingen die legaal en democratisch waren opgericht.

"Ik herinner me nog toen de terugtrekking begon," zegt hij. "Ik kon niet geloven dat ik tegen een leger zou moeten vechten dat praktisch gedwongen was Joden uit hun huizen te verdrijven, niet in huizen die onder dekking van de duisternis waren ingebroken, maar in nederzettingen die legaal en democratisch waren opgericht."

Ron-Tal betoogt dat Israëls terugtrekking uit Gaza te vergelijken was met een kind dat zijn ogen sluit, denkend dat niemand het zou merken. Dit stelde Hamas, dat in Gaza actief was geweest maar de strook nog niet onder controle had, in staat een terreurstaat te vestigen. "We verlieten Gaza als een kind dat zijn ogen sluit, denkend dat niemand het zou zien", zegt hij. "We lieten Hamas een terreurstaat onder zijn leiding vestigen en daar twintig jaar lang vrijwel onbetwist zijn macht opbouwen."

De verschuiving in militaire strategie

Ron-Tal wijt de afnemende militaire paraatheid van Israël aan een bredere verandering in de manier waarop de IDF zijn rol zag. Waar het leger zich ooit richtte op het verslaan van vijanden op meerdere fronten, werd het geleidelijk een instituut dat zich meer richtte op conflictbeheersing en afschrikking. Volgens Ron-Tal maakte deze verandering Israël kwetsbaar, omdat het geen proactieve stappen nam om groeiende dreigingen te ontmantelen.

"Vanuit het idee van overwinning en een leger dat gebouwd is om op meerdere fronten te kunnen verslaan, hebben we een leger gebouwd dat zich richt op het beheersen van conflicten en afschrikking, een leger dat alles doet behalve de capaciteiten die zich voor onze ogen hebben ontwikkeld, schaden", legt Ron-Tal uit.

Ron-Tal benadrukt dat Israëls afhankelijkheid van de afschrikkingsstrategie, met name in Gaza, voortkomt uit politieke beslissingen. Hij is van mening dat de verantwoordelijkheid voor de strategie van "rust wordt met rust beantwoord" primair bij de politieke elite ligt.

"De verantwoordelijkheid voor dit concept ligt ook bij de militaire leiding", zegt hij. "Maar vooral bij de politieke leiding. Het lijdt geen twijfel dat de algehele verantwoordelijkheid voor het gebruik van geweld en de veiligheidsstrategie bij de politieke leiding ligt."

Hij benadrukt echter dat de politieke elite vaak de verantwoordelijkheid voor deze beslissingen uit de weg gaat en dat er in dit geval geen oplossing wordt gevonden voor de groeiende dreiging in Gaza.

"De politieke echelon heeft herhaaldelijk verantwoordelijkheid ontlopen, zoals de Agranat-commissie na de Jom Kipoeroorlog", betoogt Ron-Tal. "Maar ze heeft de politieke echelon niet toegestaan ​​al haar noodzakelijke bevoegdheden uit te oefenen tijdens de oorlog."

Voor Ron-Tal draait de ultieme vraag niet om het aanvaarden van verantwoordelijkheid, maar om wat die verantwoordelijkheid inhoudt. De militaire leiding, zo meent hij, heeft de gestelde doelen niet gehaald en moet daarom aftreden.

"Er moet een onderscheid zijn tussen een benoemde en een gekozen echelon", zegt hij. "De benoemde echelon die direct verantwoordelijk is voor deze ramp, moet zijn verantwoordelijkheid uiten door af te treden. Dat is wat de stafchef deed, dat is wat het hoofd van de militaire inlichtingendienst en de generaal van het Zuidelijk Commando deden, en ik geloof dat het hoofd van de Shin Bet hetzelfde zou moeten doen."

Als het om de politieke top gaat, betoogt Ron-Tal dat verkiezingen de enige manier zijn om het vertrouwen van het publiek terug te winnen. "In een democratie is verkiezingen de manier om vertrouwen terug te winnen", stelt hij.

Ron-Tal roept op tot intensievere militaire druk en de vestiging van een militair bestuur in Gaza. Dit zou niet alleen Hamas' bestuurlijke capaciteiten ondermijnen, maar ook de opkomst van een alternatieve Palestijnse leiding mogelijk maken, een die niet gelieerd is aan Hamas of de Palestijnse Autoriteit.

"De volledige herovering van de Gazastrook moet gepaard gaan met de vestiging van een tijdelijk militair bestuur", zegt hij. "Gedurende deze periode moet er een alternatief Palestijns leiderschap ontstaan, hetzij vanuit Gaza zelf, hetzij met de hulp van gematigde Arabische staten die bereid zijn deel te nemen aan het proces."

Als het om de gijzelaars gaat, gelooft Ron-Tal dat alleen militaire druk de kans op hun terugkeer kan vergroten. "Het terugsturen van de gijzelaars is het hoogste morele en ethische doel van een staat die zijn burgers in de steek heeft gelaten", zegt hij. "Ik denk niet dat iemand in Israël niet wil dat de gijzelaars terugkeren."