Hanan (Hanania) Amar. Foto via Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel serie Those We Have Lost.
Hanan (Hanania) Amar, 38, uit Ashkelon, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen toen hij probeerde het Supernova-muziekfestival te ontvluchten.
Hij woonde de rave bij met zijn goede vriend, Ofer Udi, en zij verlieten het festival toen het raketvuur begon, op zoek naar veiligheid in een schuilkelder langs de snelweg. Daar werden ze allebei gedood toen terroristen granaten naar binnen gooiden, waarbij veel van degenen die ineengedoken zaten omkwamen. Zijn familie zei dat hij werd aangetroffen terwijl hij de lichamen bedekte van twee vrouwen, die hij op zijn laatste momenten had geprobeerd te beschermen.
Hanan werd op 9 oktober begraven in Beit Shemesh. Hij laat zijn drie kinderen achter, Avishag, 13, Noam, 11, en Eitan, 5, zijn ouders Yolanda en Haim, en zijn vier broers en zussen Tamar, Asaf, Dudu en Daniel. Zijn 18-jarige neefje, Neriya, werd in 2021 vermoord tijdens een ruzie op een feestje.
Hanan groeide op in de omgeving van Beit Shemesh en vestigde zich later in Ashkelon, waar hij werkte als kapper in een salon.
Zijn neef, Chen Vaknin, schreef op Facebook dat de familie getroost was dat ze hem konden begraven en dat hij niet in handen van Hamas viel.
'Het is gek geweest sinds je er niet meer bent', schreef ze. ‘Maar jij zou zeker meegedaan hebben aan de trend van soldaten met snorren ’, grapte ze. “Er zijn geen woorden om het licht te beschrijven dat jij in ons leven was, ik zal het gevoel van veiligheid missen dat ik had toen ik bij jou was.”
Chen schreef dat ze ‘voor altijd je rollende gelach en onze gesprekken zou herinneren – en jou zal ik voor altijd herinneren. Hoe moeilijk het nu ook voor mij is, ik weet dat je de manier zult vinden om bij mij te komen, om mij te verlichten – om ons allemaal te verlichten, want het is donker zonder jou!
Hanans zus, Tamar, vertelde een lokale nieuwssite dat haar broer de beste lach en glimlach had, een waarbij 'zijn ogen door zijn wangen gesloten waren en alle anderen onmiddellijk aan het lachen maakten.'
‘We maakten hem aan het lachen, alleen maar om door zijn gelach te worden besmet’, voegde Tamar eraan toe. “Hij had het grootste hart van iedereen die ik kende, een enorm hart. Bij hem was alles eenvoudig en alles wat ik hem vroeg, zei hij ‘geen probleem zus’ en vond dan een oplossing… Zijn kinderen waren zijn hele leven.”
Zijn moeder, Yolanda, vertelde de site dat Hanan “een brave jongen was. Hij hield van iedereen, vooral van zijn kinderen. Hij heeft mij nooit teleurgesteld en is nooit onbeleefd tegen mij geweest. Hij was een familieman, met een glimlach op zijn lippen en een hartenwinnaar. Hij was een gesprekspartner, liefdevol en vol vriendelijkheid. Zelfs na zijn dood probeerde hij anderen te helpen.”
Yolanda zei dat Hanan ‘altijd zou zeggen dat hij voor zijn kinderen leefde, en als ze zijn ogen nodig hadden, zou hij ze aan hen geven. Hanan was een brave jongen, speciaal en liefdevol.
We hebben het voorrecht gehad dit kind 38 jaar te mogen hebben, het verlies van Hanan heeft ons opnieuw gebroken nadat we onze kleinzoon verloren. Nu lijden we opnieuw verlies.”
