Hele vertaalde toespraak van premier Benjamin Netanyahu tijdens zijn persconferentie maandagavond

Foto Avi Ohayon / GPO

Hieronder volgt de gehele uit het Hebreeuws vertaalde toespraak van premier Benjamin Netanyahu, gisteravond (maandag 2 september 2024), via het GPO.

"Burgers van Israël, we zitten midden in een existentiële oorlog tegen de Iraanse as van het kwaad. De eerste voorwaarde voor de overwinning in deze existentiële oorlog is eenheid onder ons. We moeten verenigd staan ​​als één tegen een wrede vijand die ons allemaal wil vernietigen, zonder uitzondering - links en rechts, religieus en seculier, Joods en niet-Joods.

We ontdekten dit niet alleen op 7 oktober, maar gedurende de hele oorlog. Maar we ontdekten het vooral opnieuw in het vreselijke bloedbad, de koelbloedige executie van zes van onze gijzelaars: Carmel Gat, Eden Yerushalmi, Hersh Goldberg-Polin, Sasha Lobanov, Almog Sarusi en Master Sergeant Ori Danino, moge G-d hen wreken.

In de afgelopen 24 uur heb ik telefonisch gesproken met verschillende van hun families. Tijdens de gesprekken keek ik naar de foto's van deze zuivere zielen en mijn hart, het hart van de natie, was gebroken. Je ziet het licht schijnen van hun gezichten. Je ziet de hoop. Je ziet de adel. Je hoort de verhalen van hun prachtige levens. En al dit licht wordt plotseling gedoofd. Alle zuiverheid wordt bruut neergehaald door monsters.

Ik vertelde de families en ik herhaal vanavond: ik vraag om vergiffenis dat we er niet in geslaagd zijn om ze levend terug te brengen. We waren dichtbij, maar het is ons niet gelukt.

Ik herhaal vanavond ook: Israël zal dit bloedbad niet over het hoofd zien. Hamas zal een zeer hoge prijs betalen.

In de oorlog tegen de as van het kwaad, in deze specifieke oorlog tegen Hamas en in het noorden, hebben we vier doelen gesteld: Hamas elimineren, alle gijzelaars terugbrengen, ervoor zorgen dat Gaza nooit meer een bedreiging vormt voor Israël en onze inwoners veilig terugbrengen naar hun huizen aan de noordgrens. Drie van deze doelen gaan via één plek: de Philadelphi Corridor. Dit is de levenslijn en bewapeningslijn van Hamas.

Ik wil graag een paar minuten de tijd nemen om de betekenis van de Philadelphi Corridor uit te leggen, wat het is, wat het betekent voor de veiligheid van Israël, de betekenis ervan en het belang ervan om ervoor te zorgen dat we niet steeds meer 7 oktobers zullen hebben, zoals Hamas heeft beloofd.

Allereerst wil ik u laten zien wat we hadden in de jaren voordat we daar vertrokken.

Foto Avi Ohayon / GPO

Dit is de staat Israël. Dit is Egypte. U ziet de Gazastrook. De afstand tot Tel Aviv is niet groot; de afstand tot Be'er Sheva ook niet. Natuurlijk ligt de Westelijke Negev op meters afstand. Maar we hadden een internationale grens, die liep van de zee tot Eilat. Dit was de internationale grens van de staat Israël. Wanneer u dit vergroot ziet (dia 2), ziet u dat al deze grenzen, de maritieme grens, onder onze controle staan. De gehele landgrens staat onder onze controle.

Ashkelon, Sderot, de kibboetsen, Kerem Shalom, en onderaan de Philadelphi Corridor en de Rafah-overgang; ze staan ​​allemaal onder onze controle.

Dit is wat er gebeurde toen we Gaza verlieten: Wat er gebeurde, is dat de grenzen in ons bezit bleven. Ze probeerden de maritieme grens te doorbreken met allerlei soorten vaartuigen, bijvoorbeeld de Marmara. Die hebben we geblokkeerd. De landgrens is van ons, er komt niets binnen. Maar op het moment dat we de Philadelphi Corridor verlieten, is de Philadelphi Corridor in feite de grens tussen de Gazastrook en Egypte, en op het moment dat we daar vertrokken, hadden we geen enkele barrière tegen de massale infiltratie van wapens, oorlogsmaterieel, machines om raketten te produceren en machines om tunnels te graven - allemaal onder auspiciën van Iran, aangestuurd door Iran en gefinancierd door Iran. Alles wat je hier ziet, kwam binnen. Gaza werd een enorme bedreiging voor de staat Israël omdat er hier geen barrière was (op de Philadelphi Corridor). Dit is wat er gebeurde.

Daarom kan de vraag gesteld worden: als het zo erg was, waarom heb je het dan niet bezet? Het antwoord is dat we constant probeerden aan te vallen, natuurlijk. Nadat dit gebeurde, direct na de ontmanteling, ging deze bewapening energiek door onder het Morsi-regime, maar het ging daarna door, van het Mubarak-regime en ook via andere regimes. Deze bewapening ging constant door en we vochten er in een reeks oorlogen tegen. Ik leidde er drie van, drie operaties: Pillar of Defense, Protective Edge en Guardian of the Walls. We vochten hiertegen en we elimineerden duizenden terroristen en hoge commandanten, waaronder Hamas-stafchef Jabari. Maar er was geen nationale of internationale legitimiteit om binnen te gaan, om Gaza te veroveren, om de Philadelphi Corridor en de Rafah-overgang te heroveren. Er was geen nationale of internationale overeenkomst.

Ik heb het niet alleen over het belang van de Philadelphi Corridor nu, ik zei het 20 jaar geleden al. Sharon kondigde de Disengagement af aan het einde van 2003. Enkele maanden later, op 26 maart 2004, beschreef ik mijn minimale eisen. Ik zei dat mijn eerste voorwaarde de controle is over alle grensovergangen van en naar de Gazastrook – over land, zee en lucht. De Philadelphi Corridor die de Gazastrook en Egypte scheidt, zal niet worden geëvacueerd. Als Israël de controle opgeeft, zei ik, zal Gaza een terroristische enclave worden. Toen ik ontslag nam bij de regering, toen het duidelijk werd dat ze gemeenschappen zouden ontwortelen en de Disengagement zouden uitvoeren, gaf ik premier Sharon een ontslagbrief en vertelde hem dat ik op zijn minst eiste dat wij verantwoordelijk zouden zijn voor de beveiliging van de Philadelphi Corridor.

Dit is niet nieuw. Het was duidelijk dat als we deze corridor niet hadden, er hier bewapening zou plaatsvinden, dat er een monster zou worden gecreëerd. De as van het kwaad heeft de Philadelphi Corridor nodig. Het is om deze reden dat Hamas erop staat dat we er niet zijn en het is om deze reden dat ik erop sta dat we er zullen zijn.

Onze aanwezigheid in de Philadelphia Corridor is in de eerste plaats een diplomatieke en strategische kwestie. We moeten vaststellen dat we er zijn. Mij wordt verteld: 'Wat is er aan de hand, we gaan binnenkort vertrekken? Je kunt 42 dagen weggaan en daarna terugkomen.' En ik zeg dat we eerder in deze situatie zijn geweest. We zaten erin toen we Libanon verlieten. Met de eerste raket, de eerste raket, 'We zullen naar binnen gaan en de plaats veroveren en we zullen er grote internationale steun voor krijgen.' Duizenden raketten zijn daar afgevuurd en er was geen internationale steun voor. In de Strook, nu we dit hebben gedaan, zeiden ze 'Wat is het probleem? Met de eerste raket, zullen we naar binnen gaan. De eerste raket die bovengronds wordt afgevuurd of ondergronds wordt gesmokkeld en we zullen naar binnen gaan.' Twintig jaar gingen voorbij en we gingen niet naar binnen.

Wie zegt dat we naar binnen kunnen gaan en dat het geen probleem zal zijn, die heeft een groot probleem. Het is niet gemakkelijk om zoiets te doen. Het is geen kwestie van militaire tactieken, maar van de grote diplomatieke druk die de hele wereld op ons zal uitoefenen. Als we vertrekken, gaan we niet meer terug.

Het was erg moeilijk voor ons om de internationale druk te overwinnen, die ik heb weerstaan, om Rafah binnen te gaan. Kijk wat het ons heeft gekost. Er was aanzienlijke druk op ons. Ze brachten ons een dag of twee voor de beslissing naar het ICC. Ze wisten dat we het besluit zouden goedkeuren. We zijn onderworpen aan een embargo dat zich uitbreidt. We hebben betaald met de levens van onze soldaten. Maar dit is niets vergeleken met wat er tegen ons zal worden gericht als we vertrekken. Iedereen begrijpt het belang hiervan, maar steunt ons niet; ze willen dat we de oorlog beëindigen. Dit is in feite wat iedereen wil - dat we de oorlog beëindigen.

Deze corridor is anders dan alle andere corridors en plaatsen. Het is centraal en bepaalt onze hele toekomst. Het belang ervan voor ons is immens. Maar de wereld wil een einde aan de oorlog. Het laatste wat ze wil, is dat we daarheen gaan en we zullen onder grote druk staan ​​in de Veiligheidsraad. Over andere kwesties wil ik niet in detail treden of ideeën aan anderen geven. Ik weet al wat het zal zijn. Waarom zouden we in deze valkuil stappen? Ons wordt verteld dat het mogelijk is. Ik zeg dat dit ons geen gijzelaars zal opleveren, integendeel.

Toen we de Philadelphia Corridor binnenkwamen, voelden we een verandering. Gedurende vele lange maanden, na de eerste deal, gaf Hamas geen krimp. Het hield vol: 'U moet eerst een einde aan de oorlog verklaren.' 'U moet zich ertoe verbinden de Gazastrook te verlaten' – in feite: 'U moet ons toestaan ​​Gaza te controleren.' En natuurlijk leidde dit niet tot een deal of de vrijlating van zelfs maar één gijzelaar. Maar de eerste barst kwam toen we Rafah binnenkwamen, de controle over de Philadelphi Corridor overnamen en de controle over de Rafah Crossing – Hamas' levenslijn. Toen begonnen ze plotseling anders te praten. Ze gingen daarna een beetje terug toen ze dachten dat Iran of Hezbollah hen zou komen redden. Nu hopen ze dat internationale en binnenlandse druk hen zal komen redden.

Maar het feit is dat de eerste effectieve verandering voorafgaand aan een deal juist mogelijk is gemaakt door de controle over de Philadelphi Corridor over te nemen. De evacuatie ervan – u vertrekt, u komt niet terug.

Ik werd geciteerd dat we 42 dagen niet weggaan omdat we daar 42 jaar zullen zijn – dat heb ik niet gezegd. Ik zag dat ik op een van de kanalen werd geciteerd – het is onjuist. Maar ik weet dat als we weggaan, het kan zijn dat we 42 jaar niet terugkomen, omdat we daar vertrokken en 20 jaar niet terugkwamen.

Nadat we ze hebben opgeofferd, bevochten, gevangengenomen en bij de keel hebben gegrepen, en dit is wat ons ook de gijzelaars kan geven. Trouwens, dit voorkomt ook dat de gijzelaars ondergronds worden gesmokkeld. Ze zouden ze kunnen meenemen en smokkelen tijdens deze 42 dagen, naar de Sinaï, het is maar een paar meter verderop. Ze steken het hek over en verdwijnen. Ze zouden weer kunnen opduiken in Iran of Jemen - geen sprake van.

Nadat we dit allemaal hebben ontvangen, zullen we het niet opgeven en onszelf niet in een vreselijke val laten lopen. Het is geen kwestie van militaire tactieken - het is een diplomatieke en strategische kwestie. Net zoals er veiligheidsmensen waren die zeiden 'Er is geen probleem; het is mogelijk om ons terug te trekken en de Gazastrook te verlaten' en 'Er is geen probleem; het is mogelijk om Libanon te verlaten en we kunnen onmiddellijk teruggaan'. Ik denk dat we na 7 oktober hebben geleerd om iets voorzichtiger te zijn met onze beoordelingen en om alle componenten in het plaatje hier te begrijpen.

Helaas zijn we met hart en ziel toegewijd, en ik met hart en ziel, om een ​​deal te bereiken en een deal te bevorderen - helaas hebben we geen vergelijkbare reactie van Hamas gezien. We stemden in met het kader dat president Biden op 31 mei indiende. We stemden in met wat zij 'het definitieve overbruggingsvoorstel' noemden op 16 augustus. We stemden in met dit alles. Hamas weigerde het eerste. Hamas weigerde het tweede. Haar vertegenwoordiger Al-Hiya zei gisteren 'Trek je terug uit de hele Strook, een einde aan de oorlog, laat ons de controle houden.' Dit is hun standpunt. Ik zei dat ze een beetje zijn opgeschoven, maar zodra ze denken dat er enige zwakte van onze kant is, of enige druk die ons zal breken, trekken ze zich terug. Daarom gaan we niet weg.

De Philadelphia Corridor is van cruciaal belang, zowel om de gijzelaars te halen als om ervoor te zorgen dat Hamas wordt verpletterd en dat Gaza nooit meer een bedreiging voor ons zal vormen.

Daarom hebben we duidelijk gemaakt dat dit ons standpunt is. Maar er beginnen stemmen onder ons te klinken, van binnenuit het Veiligheidskabinet hebben ministers van de regering gezegd: 'Er is geen probleem; het is mogelijk om te vertrekken.' Ook al hebben we al besloten dat niet te doen. Daarom moest ik dit formeel aan het Veiligheidskabinet voorleggen, dit vaststellen en duidelijk maken dat er zaken zijn waar we geen concessies aan zullen doen.

Ik wil het duidelijk maken: ik ben flexibel waar ik flexibel kan zijn. Ik ben niet vasthoudend waar ik flexibel kan zijn, en ik ben niet flexibel waar ik vasthoudend moet zijn. Hier moeten we allemaal vasthoudend zijn, anders krijgen we al deze rampen opnieuw.

De as van het kwaad heeft de Philadelphia Corridor nodig – we moeten hem behouden. Daarom was ik, nadat we het besluit van het Veiligheidskabinet hadden goedgekeurd, gewoon verbijsterd om van ons te horen dat we weer konden vertrekken, maar wanneer werd dit gezegd? Nadat ze ons hadden afgeslacht en zes van onze gijzelaars in koelen bloede hadden vermoord? Welke boodschap geeft dit aan Hamas? Gijzelaars vermoorden – en concessies ontvangen.

Dat is volkomen legitiem in discussies. Elke minister moet zijn mening geven. Wie er ook een beetje in deze discussies zit, en er een beetje te veel in zit, ik moedig iedereen aan om zijn mening te geven en ik blokkeer niemand – integendeel. Maar zodra er een besluit is genomen, is het bindend voor iedereen in het Veiligheidskabinet. Het is geen doe-het-zelf. Zodra er een besluit is genomen, is het bindend voor iedereen.

De boodschap dat we een cruciale strategische beslissing zullen veranderen, het idee dat we beslissingen zullen veranderen onder druk van een massaslachting van onze gijzelaars, is een vreselijke boodschap. Het is een stimulans voor terrorisme en extra moorden; daarom zal het niet gebeuren.

Het zal gewoon niet gebeuren. Natuurlijk denkt Hamas dat het zal gebeuren, zolang ze de breuklijnen onder ons zien. Trouwens, het ziet niets nieuws. Het gebruikt deze tactiek al een heel jaar. Ten eerste, dit is wat we willen dat er gebeurt, de IDF blijft hier en blokkeert om ons eruit te krijgen, niet alleen van daaruit, maar vanuit de hele Gazastrook. Hamas gebruikt deze tactiek om ons te verdelen, te verzwakken en uiteindelijk te verslaan.

Hoe doet het dat? Hier is een pagina met instructies die door onze soldaten in een tunnel voor senior Hamas-commandanten is gevonden.

Foto Avi Ohayon / GPO

Trouwens, de media zeiden dat dit Sinwar is, maar ik kan me daar niet aan committeren. Ik kan me wel committeren dat het senior Hamas-commandanten waren. Hier is het originele document in het Arabisch en hier is de vertaling: Vergroot de verspreiding van foto's en video's van de gijzelaars vanwege de psychologische druk die ze creëren. Doe er alles aan om de psychologische druk op Gallant te vergroten. Blijf vasthouden aan de lijn dat Netanyahu verantwoordelijk is voor wat er is gebeurd. Ga in tegen het Israëlische verhaal dat de grondoperatie dient om de gijzelaars terug te krijgen. Dit is het berichtenblad van Hamas. Dit is de strategie van Hamas. Het wil ons verdelen; het rekent op interne verdeeldheid.

Het denkt dat het grootste deel van de natie dit zal volgen - het vergist zich. Ik zei tijdens het debat over de weigering om te dienen, dat we op de dag van nood allemaal samen in de rij zullen staan. Ik vond dat debat verschrikkelijk. Het creëerde onder onze vijanden de verwachting dat we zwak en verdeeld waren, en dat we verslagen zouden worden – maar op de dag dat het bevel werd gegeven, vochten we allemaal.

Nu creëert het hetzelfde, dezelfde waan, dat we verslagen zullen worden op kardinale zaken die belangrijk zijn om onze toekomst en ons bestaan ​​veilig te stellen, dat het mogelijk is om onenigheid en strijd onder ons te zaaien en ons te verslaan. Ik zal niet toegeven aan deze druk; ik heb grotere druk weerstaan. En ons volk zal ook niet toegeven aan deze druk, omdat het grootste deel van het publiek precies begrijpt wat ik heb gezegd. Het is niet belangrijk wat er vanuit bunkers of op tv-schermen te zien is – ik zeg tegen Sinwar: vergeet het maar. Dit zal niet gebeuren.

We moeten verenigd staan ​​in ons existentiële belang. We moeten samen handelen zodat de andere kant het zal begrijpen, zoals het begreep over een einde aan de oorlog; Ook hier zal men begrijpen dat wij niet zullen toegeven aan het essentiële.

Overigens geven we toe op dingen die niet essentieel zijn. Ik heb het hele jaar door en ook nu veel ruimte gegeven voor flexibiliteit. Maar op existentiële zaken staan ​​we samen. Zodra Hamas dit begrijpt, zal er een deal zijn. Op het moment dat Hamas dit begrijpt, zullen we zowel ons bestaan ​​als onze toekomst veiligstellen.

Samen zullen we standhouden, samen zullen we vechten en – met G-ds hulp – samen zullen we winnen."