President Herzog met Ethiopische Joden bij de herdenkingsbijeenkomst. Foto Haim Zach
President Isaac Herzog sprak vandaag tijdens de staatsherdenkingsceremonie op Mount Herzl in Jeruzalem voor Ethiopische Joden die zijn omgekomen op weg naar Israël. Ook premier Naftali Bennett sprak een paar woorden.
"Mijn broeders en zusters, "zo begon de president zijn toespraak, deze belangrijke en heilige ceremonie, die ons hier samenbrengt op de herdenkingsberg van de staat Israël, een berg van tranen en verlangen, een berg van wedergeboorte, is niet alleen een ceremonie van herinnering en herdenking, maar een rite van liefde. Een ceremonie die een eerbetoon brengt aan het vormende, historische en bijna onbegrijpelijke proces waarin een hele gemeenschap ervoor koos om haar blijvende verlangen en millennia-oude verlangen naar Jeruzalem om te zetten in een lange reis naar het Beloofde Land. Een reis van duizenden kilometers van dwalen naar een ver maar geliefd land, een reis van een geboorteland naar een geboorteland: een reis naar Israël"
Wat een vertrouwen, latent aanwezig in deze collectieve stap! Wat een liefde voor het land Israël en wat het symboliseert! Wat een bereidheid om offers te brengen en grote risico's te nemen! En zo'n diepe hoop op een andere toekomst, op een ander leven, in de transformatie van een droom naar een geleefde werkelijkheid!
Als iemand die altijd tegenover hem staat, op de muur tegenover mijn bureau in het bureau van de president, de halachische uitspraak van mijn grootvader rabbijn Yitzhak Isaac HaLevi Herzog uit 1953, die een halachische en politieke rugwind gaf aan de gezegende alijah uit Ethiopië, voel ik me een diepe band met deze alijah en onthoud en groet en bewonder het feit dat achter deze slopende reis een geest van oprecht leiderschap zat. Een leiderschap dat wist hoe te verenigen en te animeren, de anonieme helden, de dorp- en gemeenschapsleiders die wisten hoe te leiden en te leiden, die zelfs op momenten van wanhoop hoop gaven, die veiligheid gaven zelfs in tijden van totale onzekerheid, in het hart van een verlaten en dorre woestijn.
Het is twijfelachtig of leden van de gemeenschap, voordat ze Ethiopië verlieten, wisten wat de lange tocht door de woestijn voor hen in petto had. Het valt te betwijfelen of ze zich de gevaren voorstelden die hen zouden volgen op hun weg door zo'n vijandig land als Soedan. Deze onzekerheid werd gecompenseerd door groot geloof en diepe vastberadenheid. Je hebt je grenzeloze liefde voor het Heilige Land en voor de staat Israël bewezen.
Dames en heren, vandaag leeft de staat Israël samen met de nagedachtenis van de meest dierbaren: de moeders en vaders, broers en zussen, jongens en meisjes en familieleden die hun verlangens niet hebben kunnen bevredigen. Degenen voor wie de reis naar het Land van Israël, waarover ze hadden gehoord, gedroomd en gebeden, te vroeg en tegen een zeer hoge prijs eindigde. We weten en herinneren ons dat zelfs met het verstrijken van de tijd, jullie pijn, lieve families, schrijnend en pijnlijk blijft - en er is geen remedie. Weet dat we aan je zijde staan. Vandaag rouwen we om het vroegtijdige verlies van levens, het verbrijzelen van de hoop die ze met zich meedroegen, en de grote leegte die ze achterlieten bij hun dierbaren.
We herinneren ons hun tragische lot, maar we willen hun leven in ons hart levend houden: hun verhalen, hun heldhaftigheid, hun onvoorstelbare kracht, hun culturele rijkdom, de identiteit van de gemeenschap van het Ethiopische jodendom, dat een onlosmakelijk en vormend onderdeel is van de Israëlisch en Joods ethos, dat een organisch onderdeel is van het lichaam van onze natie.
De reis die je hebt gemaakt, de reis van degenen die niet hebben geleefd om de reis te voltooien, is de reis van ons allemaal. De reis van het volk Israël. Als je met je rug recht liep, rechtte je ook onze rug. We moeten ons dit verhaal herinneren en herinneren, het verhaal van jullie clandestiene immigratie en deze wedergeboorte. We moeten het doorgeven, het aan onze dochters en zonen onderwijzen, van generatie op generatie, tot de laatste generatie. Dit is onze plicht. En dit is ons grote voorrecht.
Mogen de herinneringen van de slachtoffers op de lange reis naar de staat Israël en het land Israël gezegend worden en voor altijd in onze harten bewaard worden."
Hieronder volgt een fragment uit de toespraak van premier Naftali Bennett tijdens de staatsceremonie voor Ethiopische Joden die zijn omgekomen op weg naar Israël.
"Op Jeruzalemdag markeren we niet alleen de eenheid van onze hoofdstad, maar ook de eenheid van ons volk.
Op deze dag verbinden we ons ertoe: Jeruzalem zal nooit meer verdeeld worden; het volk van Israël zal nooit meer verdeeld worden.
Zelfs in het meest vurige debat - we zullen onze broeders niet vergelijken met de ergste van onze vijanden. We moeten onze tong beschermen tegen het kwaad. Wij zijn broers.
Links en rechts - we zijn broers.
Religieus en seculier – we zijn broeders.
Sefardische, Ashkenazi en Ethiopische - we zijn broers."
