Foto Amos Ben Gershom / GPO
Een delegatie van onderzoekers van het Institute for National Security Studies (INSS), een vooraanstaande Israëlische denktank, onder leiding van de voorzitter van de INSS Board of Directors Sir Frank Lowy presenteerden dinsdag aan president Isaac Herzog het jaarlijkse Strategisch onderzoek voor Israël, Strategic Survey for Israel 2022.
De jaarlijkse beoordeling van het INSS vat de belangrijkste punten samen van een analyse van de strategische omgeving van Israël in termen van nationale veiligheid, met zijn potentiële bedreigingen en kansen, en specificeert een reeks beleidsaanbevelingen voor besluitvormers.
De president bedankte de onderzoekers van het INSS en zei: “Ik heb veel respect voor het INSS en ik lees de output ervan het meest consequent. De wereld ondergaat zeer dramatische veranderingen. Het voordeel van wat u doet, is dat u de leiders van het land, de publieke opinie en de vormgevers van de publieke opinie zover krijgt dat ze zich concentreren op kernkwesties waarop we ons moeten concentreren. En het afgelopen jaar bleek hoeveel aandacht ze nodig hebben".
In het rapport presenteerden de INSS-onderzoekers de politieke-veiligheidskwesties in de regionale en binnenlandse omgevingen van Israël, en de uitdagingen voor de nationale veiligheid. Op basis van zijn analyses benadrukte het Instituut de noodzaak van een geïntegreerde strategische aanpak die zal helpen Israël gaat de uitdagingen aan.
Aan het begin van 2022 ontbreekt het de staat Israël aan een geïntegreerde, consistente en lange termijn strategische benadering met betrekking tot de uitdagingen waarmee het wordt geconfronteerd, en wordt de strategische situatie van Israël gekenmerkt door het falen van Israël om zijn veiligheids-, economische en technologische potentieel te maximaliseren in zijn reactie op de politieke, veiligheids- en interne uitdagingen waarmee het wordt geconfronteerd. Dit komt door het ontbreken van een geïntegreerde, consistente en lange termijn strategische aanpak.
Centraal in de uitdagingen staat Iran, dat blijft streven naar een nucleaire drempel en al over de capaciteiten beschikt die nodig zijn om binnen enkele weken tot een kernwapen door te breken. Tegelijkertijd blijft het vastbesloten om zijn militaire opties op te bouwen om Israël in verschillende gebieden langs zijn grenzen te bedreigen, onder meer door het gebruik van volmachten in een tegenaanval en met raketten, raketten, onbemande luchtaanvallen en precisievuur.
De Palestijnse arena vormt een zeer serieuze uitdaging voor de visie van Israël als een Joodse, democratische, veilige en morele staat – vooral vanwege de verschuiving naar een realiteit van één staat. Dit brengt concrete risico's met zich mee voor Israël in de vorm van escalatie van de veiligheid, deels vanwege de toenemende zwakte van de Palestijnse Autoriteit, tot op het punt van bijna onvermogen om te functioneren en een gebrek aan bestuur. Tegelijkertijd vormt de situatie in deze arena een uitdaging voor Israëls internationale politieke en juridische status.
Binnen Israël is er een intensivering van trends van polarisatie tussen verschillende groepen, ophitsing en zwak bestuur, met name in ongecontroleerde enclaves, die de erosie van het vertrouwen in staatsinstellingen versterken. Al deze vormen een substantiële bedreiging voor de sociale weerbaarheid en de nationale veiligheid.
Op mondiaal niveau moet Israël navigeren door de groeiende machtsstrijd tussen de Verenigde Staten en China, en zich voorbereiden op een reeks extreme gebeurtenissen als gevolg van klimaatverandering, frequente economische crises, veranderingen in normen in de nasleep van de COVID-19-pandemie, en toenemende bezorgdheid over de veerkracht van liberale democratieën. Israëls afhankelijkheid van steun van de Verenigde Staten blijft bestaan, maar de hulp die Washington Israël kan geven, wordt op de proef gesteld door interne Amerikaanse polarisatie, ook al is de aandacht van Amerika gericht op zijn interne problemen en de strijd met China, ten koste van zijn betrokkenheid bij het Midden-Oosten. Oosten. Tegen deze achtergrond is de Amerikaanse regering minder bereid aandacht te schenken aan de belangen en zorgen van Israël, zowel in Iran als in de Palestijnse context. In aanvulling op,
Strategic Survey for Israel 2022, waarin deze onderwerpen uitgebreid worden besproken, heeft tot doel bij te dragen aan het publieke debat over deze uitdagingen en hun mogelijke oplossingen, en besluitvormers te helpen bij het formuleren van een gedegen en geïnformeerde strategische aanpak.
De drie belangrijkste bedreigingen voor Israël in 2022:
In tegenstelling tot voorgaande jaren hebben de onderzoekers van het Instituut een verschil vastgesteld in de omvang van de belangrijkste bedreigingen voor Israël in 2022. Ze stellen dat de volgende drie bedreigingen even zwaar zijn en dat de belangrijkste uitdaging is om een geïntegreerde manier te vinden om met alle drie.
1) Iraanse nucleaire activiteit: Teheran vormt de ernstigste externe bedreiging voor Israël, in de eerste plaats vanwege het streven van Iran naar een militair nucleair vermogen. Op de achtergrond staat Israëls structurele onvermogen om alle uitdagingen die het optreden van Iran met zich meebrengt alleen aan te pakken, evenals de groeiende behoefte om de coördinatie met de Verenigde Staten te versterken en de speciale relatie met de Verenigde Staten aan te halen – ongeacht of er al dan niet overeenstemming wordt bereikt tussen Iran en de grote mogendheden over zijn nucleaire programma. Bovendien gaat Iran door met zijn programma van regionale subversie, inclusief zijn inspanningen om Israël te omringen met de dreiging van een aanval, met name door zijn precisieraketproject voor Hezbollah in Libanon en zijn volmachten in Syrië. Afgezien van duizenden raketten en raketten, rust Iran zijn volmachten uit met duizenden onbemande luchtaanvalsvoertuigen (UAV's),
De voortgang van zijn nucleaire programma heeft Iran de kortste tijd gegeven om ooit tot kernwapens over te gaan - als het regime in Teheran daartoe besluit. Voor Iran versterkt deze vooruitgang de verleiding om niet terug te keren naar de nucleaire overeenkomst zonder aanzienlijke beloningen, en de Amerikaanse regering heeft misschien niet de mogelijkheid of de wens om ze toe te kennen. Ook is het vertrouwen en de bereidheid van Iran om zijn vijanden aan te vallen via zijn volmachten toegenomen.
Israël van zijn kant bevindt zich in een strategische impasse met betrekking tot de Iraanse nucleaire kwestie. De verschillende mogelijke scenario's voor de dialoog tussen Iran en de grote mogendheden, of ze nu resulteren in een gedeeltelijk akkoord of lang gesleep, of zelfs het mislukken van de besprekingen, zijn allemaal negatief voor Israël. De oppositie tegen een regeling tussen de machten en Iran, gericht op een bevriezing van het nucleaire programma, zal Israël echter geïsoleerd achterlaten met alleen de militaire optie om te voorkomen dat Iran een kernwapen in handen krijgt.
2) De Palestijnse arena is geen secundaire arena die kan worden beperkt door lege waanideeën over 'het beperken van het conflict'. Dit feit werd vorig jaar duidelijk tijdens Operatie Guardian of the Walls, de gevechtsronde tussen Israël en Hamas. Het uitblijven van een oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict vormt een ernstige bedreiging voor de identiteit van Israël als joodse en democratische staat en voor zijn status op het internationale toneel. De veiligheidssituatie op de Westelijke Jordaanoever nadert een kookpunt als gevolg van de zwakte van de Palestijnse Autoriteit tegenover de verenigde oppositie van verschillende facties en straatbendes. Het is waar dat de situatie nog steeds onder controle is, dankzij de vastberaden activiteit van de IDF en de Israel Security Agency, en door veiligheidssamenwerking met de mechanismen van de PA. De PA is echter verzwakt en kan ophouden te functioneren, terwijl de groeiende frustratie van de jongere generatie Palestijnen hen ertoe aanzet te denken in termen van een één-staat realiteit.
Internationaal is er toenemende kritiek op Israël, dat in feite werkt om de kansen van de implementatie van de "twee staten voor twee volkeren"-oplossing te dwarsbomen, en vergroot het gevaar van legale stappen tegen Israël en zijn definitie als een apartheidsstaat. Wat de Gazastrook betreft, staat Israël momenteel voor hetzelfde complexe en langdurige dilemma: de noodzaak van een dringende reactie op de humanitaire situatie, terwijl escalatie van de veiligheid moet worden vermeden; aandringen op de terugkeer van gevangenen en vermiste personen die door Hamas worden vastgehouden; en voorkomen dat Hamas verdere militaire en politieke controle krijgt.
De binnenlandse arena van Israël: Er zijn tekenen van een ernstig sociaal probleem dat ontstaat als gevolg van polarisatie, breuken, spanningen en extremisme (ideologisch, verbaal of fysiek), naast de erosie van het vertrouwen in overheidsinstellingen. Ondertussen zijn er hiaten in de paraatheid voor scenario's met meerdere fronten en oorlogsscenario's met veel slachtoffers, of voor gewelddadige incidenten waarbij joden en Arabieren betrokken zijn. Deze arena is bijzonder uitdagend vanwege de zwakte van de politie en de ontwikkeling van ongecontroleerde enclaves, en vooral het ontbreken van nationale mechanismen voor een geïntegreerde behandeling van alle betrokken problemen. De gevolgen van deze zwakheden zijn van invloed op de reacties op andere nationale veiligheidsuitdagingen.
Deze convergentie van uitdagingen vereist een verandering in de nationale volgorde van prioriteiten, gericht op het herstellen van de overheidscontrole in het land en het dichten van de kloven tussen verschillende groepen in de samenleving. Met het oog op de externe dreigingen moet Israël de paraatheid van zijn militaire kracht verbeteren, terwijl het ook soft power-middelen cultiveert en exploiteert - zijn prestaties op het gebied van technologie, wetenschap, ontzilting van zeewater en energie, vooral met het oog op de veranderingen in de mondiale agenda, met een grotere nadruk op de noodzaak om de klimaatverandering te bestrijden, en de gezondheids-, sociale en economische gevolgen van de COVID-19-pandemie. De relatieve voordelen van Israël en de waarde ervan voor regionale en internationale systemen is bijzonder duidelijk in tegenstelling tot de zwakkere landen van het Midden-Oosten.
Tegen de achtergrond van deze uitdagingen presenteerden de INSS-onderzoekers tien beleidsaanbevelingen, namelijk:
1. Bereid een actuele, innovatieve en alomvattende strategie voor, geschikt voor een veranderende strategische en operationele omgeving, gebaseerd op gelijktijdige voorbereiding op de uitdagingen die zich voordoen in Iran, de Palestijnse arena en het binnenlandse front.
2. Mechanismen opzetten voor geïntegreerde planning en actie van de regering om wet en orde en bestuur in de ongecontroleerde enclaves van Israël te herstellen; misdaad in de Arabische samenleving aanpakken; verminderen van spanning, vijandigheid en ongelijkheid tussen gemeenschappen in Israël.
3. De Iraanse uitdaging: bereid je voor op een nucleair akkoord tussen Iran en de mogendheden, en op het uitblijven van een akkoord. Er moet een geloofwaardige militaire optie komen om te voorkomen dat Iran een kernwapen tot stand brengt, bij voorkeur in overleg met de Verenigde Staten.
4. Voortzetting en actualisering van de campagne tussen oorlogen in het licht van de Iraanse verschansing en de oprichting van zijn proxy-milities langs de grenzen van Israël. Pak tegelijkertijd alle elementen van de regionale Iraanse uitdaging aan, met de nadruk op het stoppen van het precisieraketproject in Libanon en het dwarsbomen van de pogingen van Iran om invloed uit te oefenen.
5. De Palestijnse arena: bevordering van politieke en economische infrastructurele maatregelen om de Palestijnse Autoriteit te versterken en de structuur van het burgerleven te verbeteren; vermijd stappen die het afglijden naar een één-staat situatie zouden kunnen bespoedigen en de voorwaarden scheppen voor scheiding en toekomstige bevordering van andere opties.
6. De Gazastrook: zet de inspanningen voort om stappen te zetten in de geest van "economie in ruil voor veiligheid", waarbij Egypte, internationale en regionale elementen en de Palestijnse Autoriteit betrokken zijn. Rust hangt af van een oplossing voor de kwestie van gevangenen en vermiste soldaten, en enige verlichting van de beperkingen op de Strip.
7. Verbeter de coördinatie met de Verenigde Staten, samen met de speciale relatie en het vestigen van vertrouwen op tweepartijenniveau, waarbij de waarde van Israël voor de Verenigde Staten wordt benadrukt als een verantwoordelijke speler en als een aanwinst op het gebied van technologie, wetenschap, ondernemingszin en cultuur.
8. Breid de Abraham-akkoorden uit, evenals de banden met Jordanië en Egypte - gericht op regionale samenwerkingen op een aantal gebieden, waaronder inlichtingen, luchtverdediging, energie, landbouw, water en gezondheidszorg. Bovendien moet Israël zijn economische contacten met landen in het oostelijke Middellandse Zeegebied uitbreiden en de spanningen met Turkije verminderen.
9. De technologische revolutie en cyberspace versnellen de "leercompetitie", wat betekent dat Israël moet investeren in de ontwikkeling van wetenschap, technologie en technologische studies om zijn relatieve voordeel te behouden en uit te breiden, wat een aanwinst is voor zijn nationale veiligheid en mondiale status.
10. De militaire opbouw voortzetten in de lijn van het meerjarige “Tnufa” (Momentum)-programma van de IDF om de operationele en technologische superioriteit van Israël te behouden in het tijdperk van informatie, autonome systemen en cyber; aanpassing van operationele plannen en verbetering van de civiele paraatheid voor beperkte conflicten en een oorlog op meerdere fronten.
