N12News met het schokkende verhaal van ex-gijzelaar Ohad Ben Ami: "Ons werd door Hamas gevraagd om te kiezen wie er vermoord zal worden"

Ex-gijzelaar Ohad Ben Ami in het ziekenhuis met zijn vrouw en dochters. Foto N12News

Ohad zat in gevangenschap met Segev Kalfon, Maxim Harkin, Elkana Bohbot, Yosef Haim Ohana en Bar Kuperstein. Hij vertelde over een incident waarbij een terrorist wraak wilde nemen voor de moord op de inwoners van Gaza, en vroeg de zes om te beslissen wie van hen een kogel in het hoofd zou krijgen en wie een kogel in de knie zou krijgen, blijkt uit het interview van N12News.

Je hebt me verteld hoe moeilijk het voor je was om ze daar achter te laten, en nu ontmoet je ze weer in Israël.

"Ja, ik heb ze gisteren ontmoet, het was een heel spannende ontmoeting. Ik geloofde niet dat ik ze allemaal zou kunnen omhelzen. Ik heb er acht maanden op gewacht, dat ze er zijn en dat ik hier ben."

Je was daar een beetje hun vader.

"Ja, en meer dan dat. Dit is de eerste keer dat ik een echte glimlach vanuit het hart zie in hun families. We werden één grote familie."

Tot nu toe hebben ze geprobeerd je elk detail te vragen over wat er in gevangenschap was.

"Ja, er waren details die ik niet vertelde, omdat ik ze niet te veel zorgen wilde maken. Ze omhelsden me en zeiden: 'Ik omhels je en voel mijn zoon. Omdat ik ze persoonlijke dingen zou vertellen die hen echt aan de zoon doen denken."

Yosef Haim Ohana en Elkana Bohbot in gevangenschap. Foto N12News

Een van de moeilijkste momenten was dat je werd opgesplitst in drie en drie, en dat je werd gevraagd om de andere drie te vermoorden?

"Ze vroegen ons om te beslissen wie de drie waren die hen in het hoofd hadden geschoten en wie de drie waren die hen in de knie hadden geschoten. Een kolonel van Hamas liet ons deze beslissing nemen, het was een simpele gekke discussie waarin niet iedereen wil sterven. Wij zijn zes mensen die gewoon vechten voor ons leven, schudden en huilen. Iedereen probeert te zeggen waarom hij niet degene zou moeten zijn die in het hoofd is geschoten."

"Het was vlak tijdens het staakt-het-vuren, ongeveer een maand voordat ik werd vrijgelaten. Ze legden ons uit dat de IDF per ongeluk burgers had neergeschoten en dat ze de prijs van dit bloedvergieten terug wilden krijgen. We moesten ze ervan overtuigen dat als we lijken waren, ze minder voor ons zouden krijgen. De kolonel vertelde ons dat wat de islam betrof, de bloedwraak hersteld moest worden. Ze hielden een loterij en daarna gaf hij ons de kans om dingen te proberen te veranderen. Al die tijd werden we gefotografeerd, met een iPhone in de camera van de Go Pro. De mensen daar zakten in elkaar, we zaten na ongeveer 450 dagen in gevangenschap."

Hoe behandelen de terroristen je op deze momenten? Genieten van het moment, begrijp je je moeilijkheid?

"Ze spelen echt het spel, onze commandant probeerde tegen het hart van de kolonel te praten: 'Hier, zie je, ze zeggen slechte dingen over de regering, laat ze misschien gaan.' Hij was volwassen en we hadden het gevoel dat het ging gebeuren."

Hoe lang heeft dit hele evenement geduurd?

"Een uur. Een heel uur, met overhalen en praten, en alles wordt gewoon gefilmd."

Hoe eindigde het ineens met niets?

"We overtuigden hem en toen begon hij te huilen, legde de kalasjnikov opzij en zei tegen ons: 'Vlieg naar je huis.' Daarna konden we niet meer kalmeren. Ik ging terug naar hem en zei tegen hem: 'Luister, de jongens kunnen niet kalmeren, we komen de nacht niet door. Hij zette ons neer en maakte thee voor ons.

Ben je een nieuwe familie geworden?

"Natuurlijk kwam ik gisteren met mijn dochters en vertelde het hen voordat ze vijf nieuwe broers en zussen hadden. Er waren knuffels, ik draag nu al acht maanden heel harde gevoelens met me mee, en uiteindelijk landde deze lading van vijf ton bovenop me.

Ze riepen je daar in de tunnels

"Ik zag de video's en maakte me grote zorgen over hun veiligheid. Ze kwamen mager terug, maar ik zie het geluk op hun gezichten."

"Met alle vreugde en met alle liefde hebben we nog steeds een missie, de missie is nog niet voorbij. Er zijn nog steeds ontvoerde slachtoffers die moeten worden teruggebracht. Uit kibboets Be'eri, mijn kibboets, komen Meni Godard, Dror Or en Saar Baruch die door Hamas vermoord zijn. Hun families willen hen met waardigheid terugbrengen naar de begrafenis. We zullen de strijd niet stoppen, de strijd is wat mij betreft nog niet voorbij."