Het verhaal van de soldaat die op een explosief sprong en zo het leven van zijn vriend redde

Foto IDF woordvoerder

Dit artikel verscheen eerder in de Hebreeuwse pagina van de IDF en is geschreven door Shira Hellman.

‘We hadden die nacht al twee arrestaties verricht’, herinnert majoor A. zich, ‘en we werden meteen aangewezen voor een andere missie. We hieven de drones op en liepen richting een druk steegje, en plotseling identificeerde onze dokter een terrorist."

Foto IDF woordvoerder

Vanaf dat moment gebeurde alles snel, adrenaline en druk hingen in de lucht, en de wetenschap dat die seconden alles konden veranderen vulde de lucht. Wanneer generaal-majoor A het incident vertelt, ligt de herinnering nog vers in zijn geheugen, alsof het nu is gebeurd: ‘De MDR begon op de terrorist te schieten, hij starte op zijn beurt een aanval op ons en we gingen allemaal in een positie staan ​​om onszelf te verdedigen."

Foto IDF woordvoerder

Eén van zijn teamgenoten, zegt majoor A, hoorde de aankondiging niet en bleef op zijn plek staan. “We sprongen allemaal achteruit”, legt majoor A uit. “Toen ik merkte dat er iemand was die niet meteen bewoog, rende ik naar hem toe waarschuw hem terwijl ik hem terugtrok hoorde ik de explosie, en toen draaide ik me om.'

Deze beslissing redde achteraf gezien het leven van zijn vriend, maar resulteerde ook in de complexe verwonding van majoor A. De granaat ontplofte, en daarmee onvoorstelbare pijn in zijn been en bloed dat niet ophield te vallen functioneren helemaal niet. Het medisch duo kwam meteen en plaatste een tourniquet. Al snel kwam het andere medische team erbij en werd ik naar het ziekenhuis geëvacueerd. Ik had een gebroken schouder, drie scherven in mijn darmen en één in mijn been."

Foto IDF woordvoerder

Maar voor generaal-majoor A was de keuze, zoals hij zegt, vanzelfsprekend: ‘Voor mij was het geen heroïsch moment, maar een instinct. Ik zag dat iemand niet langzamer ging rijden, dus ik heb hem aan de kant gezet. Pas later, toen we praatten, begreep ik de betekenis van wat er gebeurd was."

‘Toen dit allemaal gebeurde, was het belangrijk voor mij om kalmte over te brengen, om mijn soldaten te kalmeren’, beschrijft hij, ‘maar in het ziekenhuis, vlak voor de operatie, vroeg ik God: ‘Ik wil niet veel, alleen maar wakker worden.'"

Nu bevindt majoor-generaal A zich in de laatste fase van zijn rehabilitatie en streeft hij ernaar terug te keren naar zijn post en te blijven werken aan de ontwikkeling van de eenheid. Vorige week ontving hij zelfs een certificaat van verdienste van de commandant van de LtR, als onderdeel van een eenheid uitstekende ceremonie.

Foto IDF woordvoerder

"Er bestaat geen twijfel dat de verwondingen mij hebben getroffen. De eerste paar dagen kon ik er nauwelijks aan denken om terug te keren naar het leger. Maar ik heb er geen spijt van en ik geloof dat ik in een soortgelijke situatie hetzelfde zou hebben gehandeld." vertelt majoor A. "Toen de hele eenheid mij kwam bezoeken, herinnerde ik me hoeveel ik van de functie en de mensen hield - en ik besefte dat ik door moest gaan en moest afmaken waar ik aan begonnen was."