Inwoners van Kiryat Shmona waarschuwen voor een tweede golf van vertrek: 'de stad voelt als een kerkhof' door de behandeling van de regering

Inwoners van Kiryat Shmona protesteren tegen het gebrek aan actie van de overheid. Foto Efi Shrir / Ynet

Inwoners van Kiryat Shmona zeggen dat ze te maken hebben met een tweede golf van vertrek, meer dan een jaar na het staakt-het-vuren, nu de frustratie toeneemt over niet nagekomen overheidsbeloftes en de onzekerheid over de toekomst van de stad, meldt Ynet.

Van de ongeveer 26.000 mensen die vóór 7 oktober in de noordelijke stad woonden, zijn er nog zo'n 10.000 niet teruggekeerd. Degenen die wel zijn teruggekomen, zeggen dat de situatie ertoe leidt dat steeds meer gezinnen vertrekken.

Nadat de bewoners de regering en het gemeentebestuur een jaar de tijd hadden gegeven om hun beloftes over de wederopbouw na te komen, zeggen ze dat hun geduld op is.

Nu steeds meer buurtbewoners hun spullen pakken en vertrekken, beschrijven velen het gevoel van verlatenheid als ondraaglijk. Dinsdagochtend planden de bewoners een protest bij de ingang van de stad, in de hoop dat hun noodkreet Jeruzalem zou bereiken en de regering tot ingrijpen zou dwingen.

Honderden inwoners verzamelden zich voor zonsopgang bij de ingang van Kiryat Shmona, blokkeerden Route 90 in beide richtingen en staken banden in brand in een poging de aandacht van de overheid te trekken. De politie bevestigde dat de weg tijdens de demonstratie was afgesloten. De organisatoren van het protest verboden de burgemeester en gemeenteraadsleden deel te nemen en zeiden dat het protest langer dan één dag zou duren totdat aan concrete eisen was voldaan.

Inwoners van Kiryat Shmona protesteren. Foto: Avihu Shapira

"We hebben meer dan een jaar na het staakt-het-vuren rustig en geduldig gewacht, en we zijn de beloftes zat", aldus Shiran Ohayon (38), moeder van twee en een van de leiders van het protest. "We willen concrete stappen zien die ons hoop geven voor een toekomst hier."

Ohayon zegt dat ze jonge gezinnen vertegenwoordigt die in de stad willen blijven wonen, maar het gevoel hebben dat ze er alleen door pure wilskracht kunnen blijven. "Dit is de toekomstige generatie van Kiryat Shmona," zei ze. "We houden ons met man en macht staande, maar er zijn duidelijke voorwaarden voor wederopbouw en groei."

Een wandeling door het stadscentrum weerspiegelt de strijd. Veel winkels zijn gesloten, terwijl andere koppig open blijven ondanks de geringe bezoekersaantallen. Slechts ongeveer de helft van de lokale bedrijven is weer volledig operationeel en eigenaren zeggen dat ze verplicht zijn de volledige belasting te betalen, ook al liggen de inkomsten ver onder het niveau van vóór de oorlog.

Inwoner Dudu vertelde: “De stad lijkt wel een kerkhof. Helaas is er na 18.00 uur niemand meer op straat. Winkelketens sluiten en bedrijven gaan failliet. Bovendien wordt er constant gesproken over een dreigende oorlog en iedereen staat onder enorme spanning, op zijn hoede, wachtend tot er weer iets ergs gebeurt. We horen de hele dag helikopters en explosies en praten er voortdurend over. Iedereen is gespannen. De druk is enorm.”

Een andere bewoner, Vered, zei dat de onzekerheid ondraaglijk is geworden. "We leven in constante onzekerheid", zei ze. "Iedereen is bang voor een nieuwe evacuatie en niemand weet hoe lang de volgende campagne zal duren. We hebben de emotionele kracht niet meer voor deze situatie."

"Er zijn bijna geen kinderen meer over in de stad," zei Hila Raz, eigenaresse van een snoepwinkel in het winkelcentrum. Ze vertelde dat haar omzet op een recente dag, na acht uur open te zijn geweest, slechts 280 shekels bedroeg. "Er is geen drukte meer voor de Shabbat inkopen, geen marktdagen. Het is voorbij," zei ze.

Raz zegt dat het breekpunt voor haar gezin kwam na maandenlang onbeantwoorde schadeclaims. Haar man, Boaz, reisde naar kantoren van de Israëlische belastingdienst en ketende zichzelf vast uit protest, wanhopig om met een ambtenaar te kunnen spreken in plaats van nog meer online formulieren in te vullen. "Ik was ertegen", geeft ze toe. "Maar hij had het gevoel dat niemand luisterde. Ze brachten ons terug naar een verwoeste stad en zeiden dat we het zelf maar moesten zien te redden."

De Israëlische belastingdienst verklaarde in reactie daarop dat Boaz Raz vooruitbetalingen had ontvangen ter waarde van de helft van de door hem geëiste schadevergoeding en dat de vertragingen te wijten waren aan ontbrekende documentatie. Ambtenaren gaven aan dat er een bijeenkomst gepland stond om de kwestie op te lossen.

De bewoners zijn teruggekeerd, maar het winkelcentrum Kiryat Shmona is nog steeds in onderhoud. Foto Ynet

Voor veel inwoners weerspiegelt het protest een breder gebrek aan vertrouwen. "We vragen niet om een ​​handjevol geld," zei Ohayon. "We eisen dat de staat ons recht in de ogen kijkt en antwoorden geeft."

Sommige inwoners zeggen dat ze nooit hadden verwacht te protesteren tegen de regering. Moriel Peretz, 33, een rechtse kiezer en aanhanger van Netanyahu, keerde kort voor 7 oktober na jaren in het buitenland terug naar Kiryat Shmona in de hoop een bedrijf te beginnen in zijn geboortestad. Hij investeerde zijn spaargeld in een kruiden- en notenwinkel, ervan overtuigd dat de stad op weg was naar herstel.

"De afgelopen weken heb ik een medewerker ontslagen en op alles bezuinigd", zei hij. "Mijn levensstandaard is er enorm op achteruitgegaan. Mensen hier kunnen nauwelijks rondkomen, ze komen amper de maand door."

Peretz betoogt dat wederopbouw meer vereist dan tijdelijke hulp. "Als je wilt dat mensen naar zo'n afgelegen plek komen, moet het aantrekkelijk zijn", zei hij. "Je hebt serieuze investeringen nodig, hightechparken, iets dat sterke mensen hierheen trekt. Anders blijft er niemand."

Terwijl sommige inwoners overwegen te vertrekken, houden anderen vol dat het nog niet te laat is. Leiders van het protest zeggen dat de overheid langetermijnmaatregelen moet nemen, zoals volledige vrijstelling van btw en gemeentelijke belastingen voor inwoners en bedrijven, in plaats van tijdelijke verlichting.

Ohayon zei dat ze onlangs een sprankje hoop zag toen de overheid aanzienlijke subsidies goedkeurde voor kinderopvang voor jonge stellen in achterstandswijken, voor een periode van vijf jaar. "Maar dit is niet genoeg," zei ze. "We hebben maatregelen nodig die sterke bevolkingsgroepen naar deze gebieden trekken en de stad weer laten floreren."

Anderen zijn veel pessimistischer. Gabi Elfassi, die al 16 jaar een winkel runt in het plaatselijke winkelcentrum, zei dat hij heeft besloten te sluiten en zijn kinderen elders te volgen. "Iedereen die hier blijft, is gek", zei hij zachtjes. "Ik hou van deze plek, maar ik kan niet verder."

De crisis is verergerd door de gespannen relatie tussen burgemeester Avichai Stern en premier Benjamin Netanyahu, waardoor de stad volgens inwoners politiek geïsoleerd is geraakt. Belangrijke figuren binnen de Likud-partij in Jeruzalem hebben de lokale oppositieleider Eli Zafrani, een bondgenoot van Netanyahu, gesteund, wat bij de inwoners het gevoel heeft versterkt dat ze verwikkeld zijn in een cynische politieke strijd. "Er is hier een bestuurlijk vacuüm", aldus Netta Ohayon, een lokale inwoner. "Omdat de burgemeester geen toegang heeft tot de regering, moeten we zelf naar Jeruzalem gaan. Daarom protesteren we."

Bewoners waarschuwen dat zonder onmiddellijke en ingrijpende structurele veranderingen de komende zomer een nog grotere golf van vertrek zou kunnen veroorzaken. "Als er niets verandert, wordt dit de grootste begraafplaats van Israël", aldus Ohayon. "Het zal alleen nog de grens met Libanon zijn, en niets meer."