Screenshot YouTube
Onderzoekers van de Universiteit van Tel Aviv en het Israel Oceanographic and Limnological Research Institute in Haifa hebben een innovatieve technologie ontwikkeld die de groei mogelijk maakt van "verrijkt zeewier", doordrenkt met voedingsstoffen, eiwitten, voedingsvezels en mineralen voor menselijke en dierlijke behoeften.
Volgens de onderzoekers verhoogt de state-of-the-art technologie de groeisnelheid, eiwitniveaus, gezonde koolhydraten en mineralen in de weefsels van het zeewier - waardoor het "verrijkte zeewier" een natuurlijk superfood is met een extreem hoge voedingswaarde, die kan in de toekomst worden gebruikt voor de gezondheidsvoedingsindustrie en om een onbeperkte voedselbron veilig te stellen.
Het onderzoek werd geleid door Ph.D. student Doron Ashkenazi, onder leiding van Prof. Avigdor Abelson van de School of Zoology, George S. Wise Faculty of Life Sciences aan de Universiteit van Tel Aviv en Prof. Alvaro Israel van het Israel Oceanographic and Limnological Research Institute (IOLR) in Tel Shikmona, Haïfa. Het artikel is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Innovative Food Science & Emerging Technologies.
Doron Ashkenazi legt uit dat in het onderzoek lokale soorten van de algen Ulva, Gracilaria en Hypnea werden gekweekt in de buurt van viskweeksystemen onder verschillende omgevingsomstandigheden. De speciale omstandigheden lieten het zeewier floreren en maakten een aanzienlijke verbetering van hun voedingswaarde mogelijk tot het punt dat ze "verrijkt zeewier" werden, wat een superfood is. (Het gebruik van zeewier als rijke voedselbron die in alle menselijke voedingsbehoeften voorziet, doet zelfs denken aan het bijbelse manna dat de Israëlieten in de woestijn voedde). Het verrijkte zeewier zal ook toegepast kunnen worden voor andere gezondheidsindustrieën, bijvoorbeeld als voedingssupplement of als medicijn, maar ook in de cosmetica-industrie.
"Zeewier kan worden beschouwd als een natuurlijk superfood, overvloediger in de noodzakelijke componenten van het menselijke dieet dan andere voedselbronnen", voegt Ashkenazi toe. “Door de technologische aanpak die we hebben ontwikkeld, kan een eigenaar of ondernemer van een boerderij van tevoren een productielijn van zeewier plannen die rijk is aan de stoffen waarin hij geïnteresseerd is, die kan worden gebruikt als gezondheidsvoedsel of voedingssupplementen; bijvoorbeeld zeewier met een bijzonder hoog eiwitgehalte, zeewier rijk aan mineralen zoals ijzer, jodium, calcium, magnesium en zink, of aan speciale pigmenten of antioxidanten. Het verrijkte zeewier kan worden gebruikt om bevolkingsgroepen die lijden aan ondervoeding en voedingstekorten, bijvoorbeeld kansarme bevolkingsgroepen over de hele wereld, te helpen, evenals als aanvulling op een vegetarisch of veganistisch dieet.”
Bovendien, in tegenstelling tot landlandbouw, vereist aquacultuur, en in het bijzonder onze voorgestelde benadering van zeewierkweek, geen uitgestrekt land, zoet water of grote hoeveelheden kunstmest. Het is milieuvriendelijk en beschermt de natuur en het ecologisch evenwicht door milieurisico's te verminderen. De nieuwe methodiek biedt namelijk een ideale situatie van duurzame en schone landbouw. Tegenwoordig begint geïntegreerde aquacultuur steun te krijgen van regeringen over de hele wereld vanwege de voordelen voor het milieu, waaronder de vermindering van de nutriëntenbelasting naar kustwateren en de uitstoot van gassen en koolstofvoetafdrukken. Zo draagt het bij aan de bestrijding van de klimaatcrisis en de opwarming van de aarde.
Doron Ashkenazi besluit: "Dit soort technologieën zijn ongetwijfeld een model voor een betere toekomst voor de mensheid, een toekomst waarin mensen in idylle leven en in gezondheid in hun omgeving." Het onderzoek werd uitgevoerd in samenwerking met andere vooraanstaande onderzoekers uit het hele land, waaronder Guy Paz en Dr. Yael Segal van het Israel Oceanographic and Limnological Research Institute (IOLR) in Haifa, Dr. Shoshana Ben-Valid, een expert in organische chemie, Dr. Merav Nadav Tsubery van de afdeling Scheikunde van de Faculteit Exacte Wetenschappen van de Bar-Ilan University, en Dr. Eitan Salomon van het National Center for Mariculture in Eilat.
