Karin Vernikov. Foto via Facebook
Een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost.
Karin Vernikov, 22, uit Rishon Lezion, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen toen ze probeerde het Supernova-muziekfestival te ontvluchten.
Ze woonde de rave bij met haar vrienden Sapir Bilmes en Amit David, die daar ook allebei werden vermoord.
Na een week van verwoed zoeken en wachten werd haar lichaam gevonden en werd haar familie op de hoogte gebracht. Ze werd op 15 oktober begraven in Rishon Lezion.
Ze laat haar ouders, Leonid en Luba, en haar zus Maria achter.
Haar familie zei dat ze onlangs haar verplichte diensttijd bij het IDF Adjudant Corps had vervuld en slechts een paar weken voordat ze werd vermoord, was teruggekeerd van een grote reis naar Zuid-Amerika. Ze ontmoette Sapir en andere vrienden met wie ze het feest bijwoonde tijdens haar lange Zuid-Amerikaanse avontuur. Ze hield ook van koken en bakken, en in het weekend maakte ze altijd haar beroemde chocoladetaart, zeiden ze.
“Karin hield van het leven, van vieren, koken, gelukkig zijn, ze was vol positiviteit”, vertelde haar zus Maria aan een plaatselijk nieuwscentrum van Rishon Lezion . “Ze had een unieke kijk op het leven, ze accepteerde iedereen, ongeacht de situatie, ze zorgde ervoor dat iedereen om haar heen zich interessant en belangrijk voelde. Ze had een grenzeloze nieuwsgierigheid, ze streefde er altijd naar om van iedereen te leren en kennis op te doen.”
Maria zei: “Karin hield echt van de keuken, ze maakte ongelooflijk pittige vis, geweldige matbucha en vlees. Ze hield ook heel erg van bakken en haar [chocoladetaart] was haar handtekening… Bij elk evenement waarvoor ze werd uitgenodigd, wisten ze dat ze haar taart zou meebrengen. Sinds we haar verloren hebben, hebben veel mensen om mij heen het gered: familie, vrienden en zelfs de verzorger van mijn zoon. De taart verbindt ons met haar.”
Haar vriend David Azrad schreef op Facebook dat het de bedoeling was dat hij met Karin naar de Supernova-rave zou gaan en vertelde haar op het laatste moment dat hij niet ging: 'Het spijt me dat ik er op die momenten niet voor je was. 'Je was alles voor mij, je was mijn hele leven', schreef hij, terwijl hij zich herinnerde dat hij haar in Brazilië in een hangmat had ontmoet 'en sindsdien zijn we nooit meer uit elkaar geweest, we hadden al een naam: 'het stel dat in de hangmat sliep.' ”
“Je was alles voor mij, ik heb nooit geloofd dat ik van iemand kon houden, vooral niet toen ik mezelf beloofde dat ik tijdens de reis niet verliefd zou worden, en uiteindelijk kwam je naar mij toe en je veranderde dat allemaal… Na een week uit elkaar ben ik Ik heb je al zo erg gemist, 'voegde hij eraan toe. “Ik hou zoveel van je dat ik deze pijn niet meer aankan.”
Een maand na haar dood schreef haar moeder Luba op Facebook: “Karin, mijn liefste, mijn kleintje, mijn verwende, mijn leven, ik hoor nog steeds je rollende lach, je voetstappen in huis, ik luister nog steeds naar de deur open. Ik mis je heel erg."
‘Je was nog maar net begonnen te leven, en ze hebben je op zo wreede wijze van je leven beroofd’, schreef ze.
Twee dagen later voegde Luba eraan toe: “Je bent een deel van mij, mijn kleine Karini, je bent mijn hele wereld en mijn hart en mijn adem. Jij bent mijn lucht en mijn zon en mijn geluk. Je ging weg zonder terug te komen en zonder een woord te zeggen”, schreef ze.
'Mijn kleine meisje komt niet terug, ik kan je niet knuffelen. Ik mis je zo erg, mijn lieve meisje, je werd een engel die over mij waakte. Hoe kan ik verder, hoe kan ik ademen zonder jou???”
