Katerina Tavgen Goldman. Foto Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel serie Those We Have Lost
Katerina “Katya” Tavgen Goldman, 26, uit Holon, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen terwijl ze probeerde het Supernova-muziekfestival te ontvluchten.
Ze werd op 13 oktober begraven in Petah Tikva. Ze laat haar echtgenoot Matan, haar ouders Natalia en Alexei, en haar zus Alexa achter.
Katya, geboren in Wit-Rusland, verhuisde op 5-jarige leeftijd met haar gezin naar Israël en groeide op in Holon. Ze trouwde in 2022 met Matan Goldman.
Haar familie en vrienden, een bekende dierenliefhebber, zeiden dat ze er altijd naar streefde om zwerfkatten en -honden te voeren en huizen te vinden voor dieren in nood. Ter nagedachtenis aan haar schonken haar ouders zakken huisdiervoer aan een dierenkliniek in Holon om haar missie voort te zetten.
Volgens een lofrede op de gemeentelijke website van Holon concentreerde Katya zich tijdens haar middelbare schoolstudie op fotografie en film, speelde ze vele jaren tennis en voltooide ze haar verplichte IDF-dienst als vrachtwagenchauffeur. Na haar vrijlating reisde ze naar het buitenland, onder meer in Bulgarije en Italië. Katya droomde ervan terug naar school te gaan en psychologie te studeren, en ze trainde ook blindengeleidehonden.
Op Facebook prees Diana Pomerantsev haar ‘vriend van zoveel jaren. Je was scherp, brutaal, grappig en geestig. Ik hield van je als een zus. Ik heb altijd een gevoel van familiale verwantschap met je gevoeld... Ik hou van je en je zult voor altijd in mijn hart blijven.'
Katya's echtgenoot, Matan Goldman, schreef op Facebook dat er "geen moment is waarop ik niet aan je denk en je mis op een niveau dat ik niet in woorden kan beschrijven."
"Ik heb het gevoel dat er stukjes van mij zijn verwijderd en dat ik op deze manier zonder hen moet leven, terwijl ik in de wereld verder moet als een wees zonder zijn hart en ziel", vervolgde hij. "Mijn hart is in stukken gebroken en mijn ziel is in stukken gescheurd... jij bent de persoon die het dichtst bij mij staat, die mij het beste kent, die mij het beste begrijpt en mij ziet zoals ik ben, ten goede en ten kwade."
Matan schreef dat hij ‘je magische glimlach, je rollende lach, je moed, je glans miste. Ik mis onze telepathische verbinding, de unieke band die er bovenal altijd was. Ik mis je vrije geest, je spontaniteit, je dominante en opvallende persoonlijkheid die onmogelijk over het hoofd te zien was. Ik mis je geur, het licht in je ogen, je aanraking, knuffel, kus. Ik mis onze stomme grappen en de onzin die we samen maakten, onze diepgaande gesprekken en de diepgang die ieder van ons in onze relatie heeft gebracht – een relatie die ik zonder die grappen als niets voel.”
Comments