Kpl. Naama Bony, 19: 'Zout der aarde' met eclectische muzieksmaak. Gedood tijdens de strijd tegen Hamas-terroristen op de Yiftah IDF-basis in Zikim op 7 oktober

Kpl. Naama Bony. Foto IDF woordvoerderseenheid

Dit is een artikel uit de Times of Israel serie Those Whon We Have Lost.

Kpl. Naama Bony, 19, een soldaat van de 7e Gepantserde Brigade uit Afula, werd op 7 oktober gedood toen Hamas-terroristen de Yiftah IDF-basis naast Zikim aanvielen.

Naama, die op personeelszaken voor de IDF diende, was zeven maanden eerder aan haar verplichte dienst begonnen en had haar 19e verjaardag gevierd, slechts een week voordat ze werd vermoord.

De ochtend van de aanval had ze wachtdienst toen de invasie van Hamas begon. Ze sms'te haar vrienden en familie dat er terroristen in de basis waren, en ze werd omringd door enkele soldaten die al waren gedood of gewond.

Naama werd gedood samen met een aantal soldaten die de basis beschermden, waaronder Staff Sgt. Ido Harush, samen met haar te zien in de laatste video's en foto's van die ochtend. Haar moeder zei dat ze, terwijl ze tijdens de invasie bij het hek van de basis was gestationeerd, erin slaagde vele anderen binnen de basis te bellen en hen te vertellen de veiligheid te zoeken.

Ze laat haar ouders, Yael en Yoav, haar oudere broer Yuval, 21, en jongere broer Yair, 16 achter. Ze werd op 9 oktober in Afula begraven.

'Ik denk dat ze het zout der aarde is, niet omdat ze mijn dochter is, maar omdat ze haar hele leven heel moreel was, en heel toegewijd aan haar doelen en aan haar pad, en het verbaasde me niet dat ze dat deed' Ik ga [haar post] niet verlaten”, zei haar moeder, Yael, tijdens een muzikale herdenkingsbijeenkomst georganiseerd door Ynet.

“Ze was een geweldig meisje, als ouders gaf ze ons het gevoel dat ze de kneepjes van het vak begreep, als tiener vielen de dingen op hun plaats en wist ze hoe ze een rijk sociaal leven kon leiden op basis van haar diepe vriendenrelaties. Ze zorgde ervoor dat mensen zich speciaal voelden, ze luisterde naar ze, ze accepteerde ze”, voegde haar moeder eraan toe.

"Ze was een heel nieuwsgierig kind, ze hield heel veel van muziek", zei Yael. “Ze stelde hele interessante afspeellijsten samen met veel variatie”, waarbij ze opmerkte dat Naama geschokt was toen ze ontdekte dat geen van de soldaten in haar basisopleiding bekend was met de klassieke Israëlische zanger Yehudit Ravitz.

Twee weken nadat ze werd vermoord, schreef haar jongere broer Yair op Instagram aan “mijn Naamuna, mijn zus, mijn tweede moeder, mijn rolmodel, mijn beschermengel.”

“We beginnen nu aan een nieuw hoofdstuk, een hoofdstuk zonder jou, en ik ben bang om te verdwalen, want meestal was jij degene die mij in evenwicht bracht en mij op het goede pad stuurde”, schreef hij. “We waren van plan om na het leger samen te leven, bijpassende tatoeages te krijgen, naar het buitenland te reizen – jij was voor mij de belangrijkste persoon ter wereld.”

Haar oudere broer, Yuval, sprak met de publieke omroep KAN over hun tijd samen opgroeien.

“Naamuna kwam tijdens de pauzes [op school] en vroeg of iemand me tijdens de les had lastiggevallen, ook al was ze anderhalf jaar jonger dan ik”, zei hij. “Ze zong prachtig, alle soorten muziek, alsof het voor haar belangrijk was om ze allemaal af te vinken. Naama kende oude Israëlische liedjes die de meeste kinderen van haar leeftijd niet herkenden. Ze kwam mijn kamer binnen en deed een vervelende imitatie van mijn diepe stem, en van hoe ik me gedraag als een verantwoordelijke oudere broer, en ik barstte in lachen uit.

‘Toen jij je aanmeldde, stopten we plotseling met vechten, vooral het stomme gevecht over wie de auto kreeg,’ vervolgde hij. “We begonnen elkaar te steunen. Ik denk dat we door ons dienstverband elkaar hebben gemist en dat er een begrip tussen ons is ontstaan ​​dat het leven kort is en dat elk moment tussen ons belangrijk is.’